Nëse vërtetohet përnjëmend se vdekja ishte si rrjedhojë e vetëvrasjes, kushdo qoftë ai, atëherë për atë njeri të paktën duhet të heshtet dhe në heshtje duhet të turpërohet familja e tij, shoqëria dhe shteti. Ky është çmim i edukatës morale dhe dënim i mosdëgjimit të fjalës së Zotit. Kurse në shoqërinë tonë, tmerrësisht llojin e këtyre njerëzve janë duke e ngritur në qiell përmes lavdërimit. Me këtë sjellje që është jashtë çdo parimi moral dhe logjik, shoqëria jonë është duke e kultivuar bukurinë e vetëvrasjes, shëmtinë e një vepre të ndytë, prandaj edhe së fundmi në mesin e shoqërisë sonë në vend të pakësimit, vetëvrasjet vetëm se janë duke u shtuar.
Të gjallët duhet ta shohin turpin e atij që nuk ishte pajtuar me sprovat që natyrshëm janë të pranishme në këtë jetë. Fatkeqësisht kështu nuk ndodh, sepse hirësia e njeriut ka tejkaluar dukshëm dhe dendur hirësinë e Zotit Fuqiplotë. “Njerëzit kështu po kanë dëshirë, lëre ti Zotin”! Ja e shini se nën cilën hije të fjalisë shumica e shoqërisë sonë është duke jetuar, madje edhe duke u krenuar