Në Shqipëri është folur shumë për mbështetjen që u kanë dhënë shqiptarët hebrejve gjatë Luftës së Dytë Botërore, por nuk është folur fare për aspektin tjetër, pra për antisemitizmin (racizmin antihebre) në mendimin shqiptar. Antisemitizmi (racizmi antihebre) është një doktrinë urrejtjeje, sipas së cilës hebrejtë janë bartës genetikë të së keqes.
Artikulimi i hershëm i antisemitizmit shqiptar-Fan Noli
Artikuluesi i parë i antisemitizmit në mendimin shqiptar ka qenë Fan Noli. Në vitin 1912, Noli në një artikull në gazetën “Dielli” nr. 169, që botohej në Boston
«Këta njerëz vijnë në Shqipëri me pretencien arrogante të na qytetërojnë. Nuk u përgjigjemi që s’ duam të qytetërohemi, por kemi të drejtë t’ i pyesim ç’ farë qytetërimi ëndërrojnë të futin në Shqipërinë e gjorë. Natyrisht do të na përgjigjen: ‘Qytetërinë anglo-saksone protestante’ Këtë qytetëri, zotërinj, s’ e duam s’ e jemi njerëz mjaft të letruar sat ë dimë që ka një qytetëri të vërtetë në botë, qytetëria greko-romake, ose latine dhe që qytetëria juaj është një qytetëri çifute e degjizuar (maskuar-K.M.)… E tepërt të thom, që sëmundja e mvrojtësirës protestante mbuloi gjithë botën dhe çifutëria mbretëroi ku në një formë të ëmbël, kun ë një formë më të ashpër, por kudo e mërzitur dhe e urryer». (Fan Noli: Vepra 2, Akademia e Shkencave e RPSSH, Tiranë 1988, f. 415.)
Nga këto rreshta del
Antisemitizmi tek Enver Hoxha
Antisemitizmi, i mbuluar me “gjethen e fikut” të antizionismit, qe një nga drejtimet kryesore të propagandës komuniste. Studiuesi amerikan Pol Johnson konstaton:
«Tepër kuptimplotë është fakti që të gjithë regjimet marksiste të bazuara në një shpjegim paranoik të natyrës njerëzore degjenerojnë në antisemitizëm». (Pol Johnson, “Kohët Moderne”, “Apollonia”, Tiranë 1996, vol. I., f. 124.)
Për komunizmin, Zionismi qe pjesë e quintia essentia-s të Reaksionit internacional, ndërsa shteti i Izraelit, dëshmi e konspiracionit imperialist perëndimor kundër popujve të varfër, në këtë rast kundër popujve arabë. Të njëjtën pikëpamje kishte edhe regjimi komunist shqiptar. Regjimi i Enver Hoxhës nuk e njihte shtetin e Izraelit dhe nuk mbante me të marrëdhënie diplomatike, për të mos folur për marrëdhënie të tjera. Qendrimi i regjimit komunist shqiptar ndaj Izraelit qe skajshmërisht armiqësor. Në tribunat diplomatike ndërkombëtare, si në OKB, qendrimi zyrtar i shtetit shqiptar qe praktikisht domosdoshmëria e zhdukjes së shtetit të Izraelit me anë të forcës nga ana e vendeve arabe. Regjimi komunist shqiptar strehonte dhe stërviste në Shqipëri terroristë arabë, kryesisht palestinezë, që kryenin akte terroriste kundër Izraelit. Komuniteti hebre në Shqipëri nuk lejohej që të vizitonte atdheun e vet, Izraelin.
Libri i Enver Hoxhës, «shënime për Lindjen e Mesme» (1984) është sigurisht kulmimi i antisemitizmit në mendimin e Enver Hoxhës. Në rast se do të klasifikohej literature anti-Semite botërore, atëhere me siguri që ky libër do të zinte vend në dhjetëshen e parë. Enver Hoxha shkruan, në 6 qershor 1967:
«Izraeli është një shtet i krijuar nga imperializmi dhe sionizmi botëror, duke përdorur diasporën izraelite. Asnjë qëllim altruist, ose i bazuar në ndjenjat nacionale nuk i ka shtyrë as imperialistët anglezë, as ata amerikanë, për të krijuar shtetin e Izraelit. Qëllimet e tyre kanë qenë të lidhura me interesat e tyre grabitqare, ekonomike dhe strategjike në Lindjen e Mesme, për të ruajtur bazat e tyre, për të pasur një qendër diversioni në gjirin e shteteve arabe. Në këto kondita shteti i Izraelit u krijua, sidomos me emigrantë polakë, ukrainas, rumunë e nga vende të tjera që iu bashkuan kontigjentit çifut vendës. Shteti i Izraelit është nën sundimin e reaksionit sionist dhe amerikan». (Enver Hoxha: «Shënime për Lindjen e Mesme», «8 nëntori», Tiranë 1984, f. 42-43.)
Termi “sionizëm botëror” që përdor Enver Hoxha ka qenë dhe pjesë e fjalorit të Hitlerit. Ky term është pjesë e teorisë së konspiracionit hebre kundër njerëzimit, për ta sunduar këtë të fundit. Aspirata e hebrejve për krijimin e shtetit të tyre, zionismi, definohet nga Hoxha si reaksionare, në një kohë që popujve të tjerë Hoxha ua njihte këtë të drejtë dhe ua përkrahte. Kjo kontradiktë nuk mund të shpjegohet veç me antisemitizmin e Hoxhës.
Sipas Enver Hoxhës hebrejtë nuk kishin të drejtë që të krijonin shtetin e tyre, të cilin e kishin patur që në kohën antike, për faktin se kjo aspiratë e tyre përkonte me interesat amerikane dhe britanike. Sipas kësaj logjike të Enver Hoxhës edhe shqiptarët duhet t’ u mohohej e drejta e krijimit të shtetit, për shkak se kur u krijua shteti shqiptar në 1913, kjo gjë u bë nga ana e fuqive të mëdha të interesuara, Austro-Hungarisë dhe Italisë. Dhe, sipas kësaj logjike të Enver Hoxhës, Shqipëria më mirë duhej të ishte coptuar në 1919-1920, sesa të mbijetonte si shtet me ndërhyrjen e SHBA-ve. E njëjta logjikë vlen dhe për çlirimin e Kosovës në 1999 dhe pavarësimin e pritshëm të saj; kjo nuk duhet të ndodhë pasi përkon me interesat amerikane.
Sigurisht që SHBA dhe Izraeli lidhën që në fillim të ekzistencës së shtetit të Izraelit një aleancë të fortë, por kjo nuk ndodhi aq për faktin se influencoi lobi hebre në SHBA, sesa për faktin se i ashtuquajturi nacionalizëm arab, që në fakt qe panislamizëm, pati një komponente të fortë majtiste, socialiste (më tepër për demagogji në politikën e brendshme), që e bënte atë të prirur për afrim me Bashkimin Sovjetik. Kjo e bëri nacionalizmin arab armik të SHBA-ve, të etiketuara si qendra e imperializmit botëror dhe e konspiracionit neokolonialist për riskllavërimin e popujve arabë.
Në 25 maj 1967, Enver Hoxha shkruan:
«Izraeli, një shtet i krijuar nga imperializmi dhe nga sionizmi reaksionar në Lindjen e Afërt, është si një kobure në gjirin e popujve dhe të shteteve arabe, në këtë pellg të rëndësishëm nga ana ekonomike dhe ushtarake». (po atje: f. 35.)
Në po këtë libër Enver Hoxha shkruan:
«Në planet e tyre antiarabe Shtetet e Bashkuara e përdorin Izraelin si kobure, që e shkrepin kur të duan pa djegur drejtpërdrejt duart, dhe Izraeli është ushtruar, është organizuar për luftë, është edukuar me një frymë agresive fashiste të atillë që nuk mund të rrojë jashtë rregullave të një jete banditeske. Izraeli, nga ana e tij, ka gjetur edhe padronët, edhe partnerët e përshtatshëm për të realizuar qëllimet e veta». (po atje: f. 127.)
E vërteta është se Israeli që në krijimin e tij si shtet u sulmua ushtarakisht nga një koalicion i vendeve arabe fqinje, në 1948, për t’ u zhdukur nga harta si shtet, duke u asgjesuar popullsia e tij me anë të genocidit. Israeli u mbrojt trimërisht dhe u shkaktoi disfatë agresorëve. Shtetet agresore arabe nuk hoqën dorë nga objektivi i tyre barbar për ta zhdukur shtetin e Israelit dhe madje e deklaronin këtë gjë zyrtarisht. Këto vende armatoseshin nga Bashkimi Sovietik, i cili ndiqte kështu traditën antisemite të Rusisë monarkiste, vendit ku u sajuan «Protokollet e Zionit» dhe ku u bënë masakrat massive kundër hebrejve që i paraprinë Holokaustit nazist.
Si rezultat, Israeli u detyrua të ndërmerrte dy luftra preventive në 1956 dhe 1967, ndërsa vendet agresore arabe qenë duke përgatitur sulmin e tyre final për shkatërrimin e Israelit. Me këto veprime të imponuara Israeli siguroi mbijetesën e vet si shtet. Që luftrat preventive të Israelit qenë të përligjura kjo u provua në vitin 1973, kur shtetet fqinje arabe ndërmorën një aggresion në shkallë të gjerë për ta zhdukur shtetin e Israelit nga harta, por edhe këtë herë dështuan.
Në një udhëzim që Enver Hoxha i jepte në 17 shtator 1979 ministrit shqiptar të tregëtisë para se ky të nisej për një vizitë zyrtare në Irak, i kërkonte që t’ u thoshte autoriteteve irakiane, ku atë kohë në pushtet qe Saddam Hossein:
«T’ u thuhet gjithashtu, midis të tjerave, që grupi i shteteve arabe ka një armik të përbashkët Izraelin dhe gjithë ata që bashkëpunojnë me të. T’ u vihet atyre në dukje se në luftën e tyre kundër Izraelit i mbështetim e do t’ i mbështetim me të gjitha forcat, sepse ky është armiku ynë i përbashkët, bashkëpunëtor dhe vegël e imperialistëve amerikanë». (po atje: f. 328.)
Saddam Hossein, të cilit Enver Hoxha i çon mesazh në këtë rast, qe një antisemit (në kuptimin e antihebraizmit) i skajshëm, që deklaronte hapur se Israeli duhet goditur me të gjitha llojet e armëve, deri edhe me armë bërthamore. Ai filloi të zhvillonte një program të ndërtimit të armëve bërthamore, që në 1983 u ndërpre nga një mësymje e aviacionit izraelit që i shkatërroi reaktorët bërthamorë të ndërtuar në Irak.
Në 10 janar 1981, Enver Hoxha shkruan:
«Prej disa ditësh në Lindjen e Mesme po vërtitet një nga armiqtë më të egër të popullit palestinez e të popujve të tjerë arabë, përkrahësi i lindur i çifutërisë ndërkombëtare, famëkeqi Henri Kisinger». (po atje: f. 387.)
Termi “çifutëri ndërkombëtare” tradhëton një ndjenjë të fortë antisemitizmi. Në 11 prill 1981, Enver Hoxha, duke komentuar një operacion izraelit kundër terroristëve palestinezë në Liban, bën një paralelizëm krejt të pavend dhe diabolik midis serbëve dhe izraelitëve dhe shqiptarëve të Kosovës e palestinezëve:
«Këto veprime çnjerëzore, ky terror i egër kundër palestinezëve ma shtojnë dhimbjen që ndiej këto ditë për vëllezërit kosovarë, të cilët i janë nënshtruar një terrori të egër nga ana e serbomëdhenjve titistë. Njëlloj si çifutët racistë të Tel-Avivit edhe titistët serbomëdhenj ushtrojnë dhunën dhe terrorin e paligjshëm dhe antinjerëzor kundër shqiptarëve të Kosovës vetëm sepse këta kërkojnë të drejtat e tyre politike e ekonomike në bazë e brenda kushtetutës së vetë Jugosllavisë. Por si izraelitët, ashtu edhe serbomëdhenjtë me këto veprime i bëjnë dëm vetëm vetes së tyre». (po atje: f. 393-394.)
Enver Hoxha me këtë krahasim u bënte një nder të madh serbëve e një dëm të madh shqiptarëve të Kosovës, pasi serbët krahasoheshin me hebrejtë, një popull ky historikisht i persekutuar dhe i dëbuar nga tokat e veta. Kështu Hoxha ushqente mitin historik ser btë Kosovës si “Jerusalemi serb” prej ku serbët qenë dëbuar nga ana e shqiptarëve.
Enver Hoxha shkon deri atje sa verën e vitit 1982 të bëjë një studim prej 55 faqesh për historinë, fenë dhe kulturën e arabëve, ku shprehet në terma margjinalizuese për fenë e hebrejve: «Thelbi i dogmës monoteiste të islamizmit ishte i njëllojtë me atë të patriarkëve, profetëve Abraham, Moisi të judaizmit. Islamizmi u hoq si vazhdues i këtyre besimeve të shekujve para erës sonë, por, në fakt, Kurani ishte më i plotë, më i pastër se Bibla (Torah) e çifutëve, Ungjilli etj”. (po atje: f. 445.)
Antisemitizmi tek librat e Ismail Kadaresë
Në novelën e vet «Muzgu i perëndive të stepës», që është pjesë e librit «Ura me tri harqe» (1978), Kadare tregon për momentin në të cilin e dashura ruse e personazhit kryesor, i cili është vetë autori, zbuloi që i dashuri i saj qe shkrimtar. Ajo i urrente shkrimtarët dhe Kadare e përshkruan kështu reagimin e saj kur mësoi se dhe ai qe shkrimtar:
«Ajo më vështronte qetësisht, pastaj duke më vënë njërën dorë te supi, afroi kokën dhe, sikur të përpiqej të shikonte diçka që ishte thellë syve të mi, diçka që s’ dukej, thellë kafkës, me një zë të ngrirë, sikur po më thoshte: ti tashmë je i demaskuar në sytë e mi, ti je një vrasës, një anëtar i mafias, i sionizmit botëror, i Ku Kluks Klanit etj., tha fare ultazi:
-Ti je gjithashtu shkrimtar». (Ismail Kadare: «Ura me tri harqe», «Naim Frashëri», Tiranë 1978, f. 438-439.)
Sikur shihet, kur Kadare kërkon të përshkruajë të keqen tek një individ ai Zionismin (idenë nacionale hebreje që kishte si synim kryesor krijimin, mbrojtjen dhe prosperimin e shtetit të Israelit), e ve në një rradhë me mafien ndërkombëtare dhe organizatën raciste, praktikisht fashiste, Ku Kluks Klanin. Për Kadarenë, zionisti, pra hebreu i cili i është përkushtuar realizimit të aspiratës nacionale hebreje, është i barabartë me një vrasës, një mafioz dhe një fashist. Ja pra sesi shprehet shëmtueshëm antisemitizmi tek Kadare.
Në librin e vet “Linja të largëta” (1971) ku përshkruan një udhëtim në SHBA në 1970 për të pjesëmarrë në Kongresin e Rinisë që u mbajt atë vit në New York, nën kujdesin e OKB-s, Kadare tregon me urrejtje për Israelin, duke shprehur keqardhjen që Israeli nuk u përjashtua nga ky kongres dhe duke e shpjeguar pjesëmarrjen e Israelit me teorinë e konspiracionit zionisto-imperialist (hebreo-amerikan) kundër popujve, në rradhë të parë atyre arabë:
«Izraeli e ndjen veten ngushtë. Edhe atij i vërtitet dëbimi. Mirëpo, me makinacione të shkathëta e djallëzore, me ndihmën e tërthortë të disa fuqive të mëdha dhe me demagogjinë e tij të fortë (delegate izraelit e fillon fjalimin duke dënuar agresionin amerikan në Vietnam
Antisemitizmi islamik në mendimin shqiptar
Antisemitizmi (racizmi antihebre) është një doktrinë e vërtetë urrejtjeje në mendimin islam. Prejardhja e antisemitizmit islamik është kuranor dhe atë e ka përpunuar edhe vetë Muhamedi. Në konceptin kuranor, hebrejtë janë paganë të mallkuar nga Allahu, madje ata nuk jane njerëz, por kafshë. Në Kuran thuhet:
«Hebrejtë e quajnë Uzayrin një bir të Zotit dhe Kristianët e quajnë Krishtin i biri i Zotit. Kjo është një thënie prej gojës së tyre; ata veç imitojne çka jobesimtarët e hershëm kanë pasë thënë. Mallkimi i Allahut rënte mbi ta. Sa shumë ata janë larguar prej së vërtetës». (Al Tawbah 9/30)
Jobesimtarët e hershëm janë paganët, idhujtarët, tek të cilët përfshihen hebrejtë dhe kristianët. Allahu i fton muslimanët që t’ i shfarosin jobesimtarët, paganët, si më të këqijte e të cilëve ka quajtur hebrejtë dhe kristianët:
«Por kur muajtë e ndaluar (koha e Ramazanit- K. M.) do të kenë kaluar atëhere i luftoni dhe i therrni paganët, gjithandej ku ju do të mundni që t’ i gjeni ata». (Al Tawbah 9/5)
Teologu islamik Salih Kurdi, në librin e vet “Tema islame” shprehet:
«Nga ana tjetër trojet islame ende janë nën okupimin e kafirëve. Palestinën edhe më e shkelin hordhitë e egërsuara të Hebrenjve, muslimanët nuk reagojnë. Zemra e Islamit është e lënduar ngase vendi i kibles së parë të muslimanëve është nën kontrollin e popullit për të cilin All- llahu, xhel- le shanuhu, ka thënë: Që disa prej tyre i shndërroi në majmunë e në derra, e i bëri të djallit (5: 60)» (Salih Kurdi: “Temat islame”, “Drita e jetës”, Gjilan 2000, f. 79- 80).
Është e qartë se antisemitizmi islamik i ka të gjitha vetitë e racizmit më të skajshëm. Lufta e muslimanëve kundër hebrejve është një obligim kuranor. Në nocionin islamik edhe Dexhali, i derguari i Satanit në tokë për të shkatërruar njerëzimin, është hebre (jehudi). Abdul Mexhid Aziz Ez Zendani, në librin e vet “Njëshmëria e krijuesit”, i perkthyer në shqip, shkruan:
«I Dërguari [sal- lall- llahu alejhi ve sel- lem] ka thënë: Do të luftoni kundër jehudëve gjithnjë, derisa çdonjëri prej tyre nuk do të fshehet prapa gurit, i cili do të flasë: O rob i All- llahut, ky prapa meje është jehud, mbyte (E shënon Buhariu në “Salihun” e vet nga Abdull- llah Ibën Umeri, por e shënojnë edhe dijetarët e tjerë të hadithit)
Nga këto hadithe përfundohet se jehudët do të kenë shtet, gjë që konsiderohej e pamundur gjithnjë deri në fillim të këtij shekulli. Erdhën ditët duke i vërtetuar fjalët e të dërguarit të All- llahut, por ky shtet nuk është krijuar për të ekzistuar. Erdhi lajmi i gëzuar në hadith se muslimanët do të fitojnë kundër jehudëve, me fitore në të cilën do të marrin pjesë edhe gurët. Harresa e muslimanëve u mundësoi armiqve të tyre që vetes t’ i krijojnë shtet, për shkak të përçarjeve të tyre, ndarjeve dhe përhapjes së padëgjueshmërisë, ashtu si erdhi në hadithin të cilin e shënoi Ibën Is’ hak Ibën Bishër dhe Ibën Asakir në veprën “Kenzul- ummal” nga Ibën Abbasi, se i Dërguari, [ sal- lall- llahu alejhi ve sel- lem], për Dexhxhalin, i cili është jehudi».( Abdul Mexhid Aziz Ez Zender: “Njëshmëria e krijuesit”, “Furkan ISM”, Shkup 2000, f. 290- 291.)
Në librin e mësipërm thuhet:
«Ibën Abbasi ka thënë: I Dërguari i All- llahut, [ sal- lall- llahu alejhi ve sel- lem], ka thënë: “Atëherë do të jetë lëshuar vëllai im, Isai, biri i Merjemes. Isai do të zbresë në mes të muslimanëve (muxhahidëve), të cilët do të luftojnë kundër Dexhxhalit dhe jehudëve. Dexhxhali do të jetë i vrarë , kurse në fenë e All- llahut dhe mbi tokë, nuk do të mbetet askush që nuk do ta pranojë Islamin». (po atje. f. 291.)
Propagandisti më i madh i antisemitizmit islamik në Shqipëri ëshë Abdi Baleta. Në fakt, antisemitizmi qe e vetmja gjë që i pati mbetur Abdi Baletës pa e evokuar prej arsenalit të propagandës komuniste. Tezat antisemite të Baletës janë veç një riciklim i propagandës së Bin Ladenit, sipas të cilit atentatet terroriste të 11 shtatorit 2001 qenë vepër e hebrejve, të cilët me këtë kanë dashur që të përmbysin Presidentin Bush, fitoren e të cilit në zgjedhjet e fundit nuk e pëlqeu lobi hebre i SHBA-ve, por edhe vet Izraeli. Në shkrimin e vet «Shqiptarët përballë terrorizmit intelektual të Falacit» (një replikë me librin e Orianna Falaci-t “Mllefi dhe krenaria”), shkrim ky që Baleta e botoi tek gazetat “Rimëkëmbja” dhe “Bota Sot” në tetor-nëntor 2001 dhe si libër në vitin 2003, Baleta hipotezon mbi autorët e atentateve terroriste të 11 shtatorit, duke paraqitur një teori të tërë konspiracioni antisemite. Pjesën më të madhe të saj, ai, duket se e ka qitur drejtperdrejt nga tekstet e fjalimeve të veta antisemite, që mbante dikur nga tribuna e OKB-s, në cilësinë e ambasadorit të regjimit komunist shqiptar. Në shkrimin e treguar më lart, Baleta shprehet:
«Falaci ka mbajtur heshtje të plotë për implikimin e mundshëm të lobeve të fuqishme politike çifute dhe të sionizmit, duke përfshirë edhe politikën zyrtare të Izraelit, në tërë ngatërresat që lidhen me aktet terroriste të 11 shtatorit dhe sidomos me rrjedhojat e tyre që nuk mund të përfytyrohen me saktësi se sa e se si do të jenë…lobet politike çifute dhe sionizmi ndërkombëtar janë më të interesuaritpër t’i shfrytëzuar rrethanat e krijuara pas akteve terroriste në Nju Jork që ‘lufta e parë e shekullit XXI’ e shpallur publikisht si ‘luftë kundër terrorizmit ndërkombëtar’ të kthehet në një kryqëzatë kundër kombeve e shteteve myslimanë». (“Rimëkëmbja”, 30 tetor 2001, f. 1-6.)
Ky paragraf do të qe duartrokitur nga Hitleri dhe nga entourage e vet naziste. Siç shihet, Baleta thotë se atentatet terroriste të 11 shtatorit janë vepër e lobit hebre në SHBA, madje edhe e shtetit të Izraelit. Baleta, në këtë shkrim riciklon edhe teorinë e konspiracionit hebreo-kristian kundër popujve muslimanë dhe në veçanti atyre arabë. Sipas kësaj teorie Perëndimi kristian (imperializmi internacional) ka ndihmuar dhe mbështetur Izraelin, në çdo lloj mënyre, që ky të rritej dhe fuqizohej, në dëm të popujve arabë dhe për t’ i shtypur këta të fundit. Ja sesi shkruan Baleta:
«Të gjithë ata që i ndjekin zhvillimet në botë e dinë se në çdo 10 vjet, ose edhe më shpesh qysh nga shpallja e «Deklaratës Balfur»(1917) për vendosjen e «Vatrës Çifute» në Palestinë është bërë një agresion kundër popujve myslimanë të Lindjes së Mesme ose nxitur një konflikt midis vendeve të ketij rajoni. Fillimisht kanë vepruar kolonizatorët britanikë e francezë…Izraeli me ndihmën e Perëndimit pushton territore egjyptiane, siriane, palestineze në luftën e vitit 1967. Në fillim të viteve 1970 mbretëria e Jordanisë masakron palestinezët, me nxitje perëndimore…Më pas vijnë vitet e gjata të luftës civile që shkatërroi vendin më të lulëzuar të Lindjes së Mesme, Libanin. Izraeli e vendet perëndimore kanë luajtur rolin kryesor në nxitjen e kësaj lufte civile duke ushqyer e acaruar grindjet fetare midis myslimanëve e të krishterëve libanezë… Zhvillimet në Lindjen e Mesme janë diktuar nga strategjia e «garantimit të sigurisë së shtetit të Izraelit» dhe nga strategjia e ‘sionizmit ndërkombëtar’ për ekspansion në Lindjen e Mesme me mbështetje të fuqishme të Perëndimit, sidomos të SHBA». (po atje. f. 6.)
Teoria e konspiracionit perëndimor-zionist kundër popujve arabë është një produkt i kombinuar i propagandës fundamentaliste islamike dhe i asaj komuniste. Kjo teori bashkon antisemitizmin historik islamik, i cili siç thashë e ka origjinën tek Kurani ku hebrejtë definohen si një «popull i mallkuar» me antisemitizmin komunist, në vizionin e të cilit hebrejtë janë quintia essentia e kapitalizmit botëror. Këtu duhet thënë, së pari, se teoria e konspiracionit perëndimor-zionist, ithtar i së cilës është edhe Baleta, provon se antisemitizmi është edhe antioksidentalizëm.
Kjo, për faktin se qytetërimi perëndimor është kristiano-hebraik, jo veç se kultura perëndimore dhe vlerat basike të saj janë hebreo-kristiane, por edhe per faktin se, nacioni hebre, ka bërë për ngritjen e qytetërimit perëndimor, sa asnjë nacion tjetër i madh. Kjo, në rrafshin shkencor, ekonomik, kultural etj. Sikur mos qenë hebrejtë në Perëndim, ky i fundit sot do të mbetej së paku dy shekuj pas. Kapitalizmi modern mundet të quhet pa hezitim si vepër e tyre, duke qenë se zemra e tij është sistemi bankar internacional, që është vepër thuajse ekskluzive e hebrejve.
Prandaj antisemitizmi është një formë e urrejtjes dhe luftës së pjesës barbare të njerëzimit kundër qytetërimit perëndimor. Nuk asht rastësi se, të gjitha lëvizjet politike, që adoptuan antisemitizmin, që prej nazizmit, monarkisë ruse, komunizmit (që prej Stalinit), dhe deri tek lëvizjet fundamentaliste islamike, kanë pasë si të perbashkët kundërshtimin dhe urrejtjen e thellë kundrejt qytetërimit perëndimor, kulturës dhe religjioneve perëndimore si pjesë e këtij qytetërimi. Edhe vetë nazizmi, i cili lindi dhe u zhvillua në një vend perëndimor si Gjermania, kerkonte shkatërrimin e kulturës perëndimore me bazë krishterimin dhe zëvendësimin e saj me një version idhujtarie barbare totalitare: arianizmim e lashtë.
Sa për tablonë historike që bën Baleta, nuk është e vështirë që të provohet se këto teza janë sajesa të rreme të propagandës komunisto-fundamentaliste. Baleta është një epigon dhe jo një autor i tyre. Në mitologjinë antisemite dhe antiperëndimore të konspiracionit hebreo-perëndimor kundër botës muslimane, «Deklarata Balfur»(1917), të cilën e citon Baleta, është plani diabolik-derivat i «Protokolleve të Zionit, por që u është atribuar të krishterëve perëndimorë, respektivisht ministrit të jashtem britanik të asaj kohe, Balfur. Në fakt, kjo deklaratë nuk përmban kurrgjë tjetër veç premtimit britanik për t’ i ndihmuar hebrejtë për krijimin e një shteti në atdheun e tyre historik, çka është një e drejtë legjitime e çdo nacioni.
Sigurisht që është krejt e rreme teza se arabët janë futur në luftra midis tyre, të nxitur prej Perëndimit. Të gjitha këto konflikte kanë nisur në një kohë shumë më të hershme sesa gjysma e dytë e shekullit XX. Ato jane shumëshekullore. Baleta, derisa vajton për popullin palestinez të mbetur pa atdhe, nuk shpjegon se përse qe dashur, që atdheu palestinez të krijohej, duke e privuar prej atdheut popullin hebre, që është sinonim i popullit të dëbuar prej atdheut të vet. Dhe qenë palestinezët ata që kundërshtuan solucionin e gjetur prej OKB për konfliktin, në vitet 1947- 48. Sipas këtij plani territory i Palestinës ndahej mes palestinezëve dhe hebrejve. Palestinezët r refuzuan projektin duke menduar se, me ndihmen e shteteve fqinje arabe, ata qenë të aftë që t’ i dëbonin edhe njëherë hebrejtë prej atdheut të vet historik dhe ta mbanin krejt territorin për vete. Kështu që palët zbritën në fushëbetejë në 1948 dhe disa herë të tjera në dekadat e mëpasme, ku fituan izraelitët të cilët për arsye strategjike i përfshinë progresivisht territoret palestineze në zonat e kontrolluara prej tyre.
Në demagogjinë e vet antisemite, Baleta, nuk heziton që të përdorë edhe ato që mund të definohen si quintia essentia e mitologjisë antisemite të të gjitha kohrave: «Protokollet e të Urtëve të Zionit». Ja si shprehet Baleta, në shkrimin e lartpërmendur:
«Si do të kishte folur e shkruar vallë kjo gazetare inkuizitore edhe ndaj Allahut sikur të ishte në atë Konferencën e Johanesburgut ku barazohej racizmi me sionizmin. A do të ishte ngritur ajo në këmbë duke tundur me krenarinë që i jep «qytetërimi perëndimor» në versionin e saj racist ato «Protokollet e Zionit», të botuara në Rusi më 1905 dhe të qortuara ashpër e me argumenta shumë ndriçues, edhe për sot, nga Henri Ford, i Vjetri; themelues i kompanisë së motorrave «Ford» në serinë e artikujve në gazetën e kësaj kompanie «Diarborn Cronichle» e pastaj e botuar në formë libri me titull «Çifutëria ndërkombëtare» në vitin 1921.
Kundër ketij libri best-seller, që qarkulloi në 10 milion kopje në SHBA u bë luftë e ashpër për ta zhdukur dhe «protokollet» u shpallën një sajesë e dikujt, jo një prodhim i «Pleqve të urtë të Zionit» si «plan veprimi i kombit çifut për të gjitha kohërat». Në një intervistë të datës 17 shkurt 1921 Henri Ford shprehej: «E vetmja deklaratë që unë duhet të bëj është se ato përputhen me ato që po ndodhin. Këto protokolle janë tashmë 16 vjeçare. Dhe ato janë përputhur me gjendjen botërore deri tani. Ato përputhen edhe tani».(Libri i Fordit «Çifutëria ndërkombëtare» botim i shkurtuar në anglisht në Johanesburg, f. 163.).
Qysh nga koha kur Fordi ka dhënë këtë interviste kanë kaluar edhe 80 vite të tjera, gjatë të cilave përmbajtja e synimet e këtyre protokolleve, që nga disa është besuar se i kanë hartuar 300 të urtët e lëvizjes sioniste të themeluar nga Teodor Herzl në shekullin XIX, janë përputhur edhe më shumë me zhvillimet botërore, duke përfshirë këtu edhe zhvillimet tragjike në kahje të kundërt që çuan në shpërthimin e racizmit nazist antisemit dhe holokaustin që u kushtoi jetën në dhomat e gazit e vende të tjera shfarrosjeje afër 6 million hebrejve europianë në vitet e Luftës së Dytë Botërore.
Protokollet e Zionit» kur i lexon të japin përshtypjen e një «manifesti të racizmit sionist» që ngjan shumë edhe me «manifestin racist» që përmban shkrimi i Falacit «Mllefi e krenaria» për të drejtën e racës, popujve e fesë së zgjedhur të mbisundojë mbi gjithçka tjetër në botë. «Protokollet e Zionit» dhe përputhja e tyre e pandërprerë me shumë zhvillime ndërkombëtare gjatë një shekulli nga publikimi tregojnë se edhe me sionizmin ngjet e njëjta gjë si në rastin e antisemitizmit nazist të gjermanëve për të cilën Millon Delsol ka shkruar se «uniteti psikologjik i ketij populli u ndërtua përreth idesë së superioritetit…Tek Falaci gjejmë po atë gjë që e kanë «Protokollet e Zionit» ndarjen e njerëzimit në «Ne» dhe «Ata». (ibid. f. 6.)
Ky pamflet antisemit do të qe pritur me brohoritje sikur të lexohej në tubimet naziste të kohës së Hitlerit. «Protokollet e të Urtëve të Zionit» janë atu kryesore e propagandës antisemite dhe bazë e teorisë së konspiracioni botëror hebre. «Protokollet e Zionit» u publikuan për herë të parë në Rusi, në ditoren «Znamia» (1905). Sipas kësaj ditoreje, «Protokollet e Zionit» permbanin vendimet që u morën në kongresin botëror hebre, që u mbajt në vitin 1897, në Basel
Në fakt “Protokollet e Zionit” qenë pjesë e ideologjisë zyrtare anti-Semite në Rusi pasi në vitin 1907, ministri i Carit, Serge Nilus, i publikoi “Protokollet e Zionit”, me komente në formën e një pamfleti fetar kristian ortodoks antisemit. Tashmë është provuar, në mënyrë të pakundërshtueshme, se protokollet kanë qenë një sajim i policisë sekrete të Carit, Orkhana-s. Me anë të «Protokolleve të Zionit», Cari, donte që të justifikonte para opinionit botëror pogromet (masakrat) antisemite që patën filluar atëhere në Rusi..
Në Perëndim, «Protokollet e Zionit» nuk u morën seriozisht dhe nuk patën jehonë të madhe deri në vitin 1921, kur ato u publikuan në ditoren e hapur prej Henry Ford në SHBA. Paradoksi ironik është tek fakti se ky qe edhe viti kur studiuesi britanik, Philipe Graves, në nji shkrim t’ publikuar në ditoren «The Times» të Londrës, zbuloi të vërtetën e sajimit të «Protokolleve të Zionit». Graves vertetoi, në një mënyrë bindëse, se «Protokollet» qenë hartuar mbi bazën e një novele satirike të shkrimtarit francez Maurice Joly, me titull: «Dialogue aux Enfers, entre Machiavel et Montesquieu» (Dialog n’ ferr midis Machiavelit dhe Montesquieu-t). Ky libër qe publikuar në vitin 1864, pra 33 vite para datës kur pretendohej se qenë shkruar «Protokollet». Një vërtetim më të plotë të kësaj, do ta bënte historiani rus, Vladimir Burtsev, i cili provoi se burimi i «Protokolleve» pati qenë dhe një tjetër novelë, «Biarritz
Sa për industrialistin e njohur amerikan, Henry Ford, të cilit i referohet Baleta, si njeriut që i përhapi «Protokollet e Zionit» në Perëndim, kjo është veç gjysma e së vërtetës. Ai qe një ish-mekanik me bindje puritane, një njeri i thjeshtë në aspektin intelektual, por me një prirje mesianike për kryqata morale. Puritanizmi i Fordit shkonte deri atje sa ai nuk i lejonte vartësit e vet të pinin duhan në praninë e tij. Në 1930 ai deklaroi se, në rast se do të abrogohej Ligji i Prohibicionit (ndalimit të alkoolit), ai, në shenje proteste, do të ndalonte prodhimin e makinave, gjë që do ta paralizonte ekonominë amerikane.
Fordi, vërtet që u bë pjesë e kauzës raciste anti-Semite, duke u bërë për një periudhë kampion i antisemitizmit në SHBA-t dhe në krejt Perëndimin, por këtë e bëri i manipuluar nga një ish-gjeneral rus i Orkhane-s, Konti Sherep Spiridoviq. Për këtë të fundit dyshohet se ai është një prej hartuesve të «Protokolleve të Zionit”. Pas fitores së revolucionit bolshevik, gjenerali rus pati emigruar në Amerike, ku e fitonte buken, duke i shitur Fordit teorinë e konspiracionit botëror hebre. Fordi, të cilin ditorja «Chicago Tribune», e pati quajtur, në vitin 1919, si një «idealist injorant», e besoi këtë spekulim dhe u angazhua fuqimisht për të shpëtuar Perëndimin e krishterë dhe krejt botën nga rreziku hebre.
Gjithsesi, Ford, e kuptoi shpejt gabimin e vet dhe, në vitin 1927,me ndershmërinë që e karakterizonte, i tërhoqi mbrapsht akuzat e veta kundër hebrejve dhe e mbylli ditoren në të cilën qenë bërë ato. Kjo qe një humbje shumë e rëndë për antisemitizmin internacional. Sigurisht që, Baleta, ashtu si të gjithë racistët antisemitë, nuk është i interesuar që ta përmendë këtë fakt.
«Protokollet e Zionit» kanë sherbyer si pretekst i të gjitha persekutimeve kundër hebrejve gjatë shekullit XX dhe, me gjase, po përdoren ende. Baleta vetë, është një shembull i përdorimit të kësaj mënyre si argument për ushtrimin e terrorit, si në të kaluarën, ashtu edhe në të tashmen. Ai që beson tek konspiracioni hebre, do të përfundojë duke justifikuar edhe Holokaustin (vrasjen e 6 milion hebrejve nga Hitleri). Këtë e bën dhe Baleta, i cili Holokaustin e shikon si një reagim kundrejt kundrejt konspiracionit hebre, çka qe edhe justifikimi i Hitlerit. Ndërsa, duke thënë se «Protokollet e Zionit» vazhdojnë të vërtetohen edhe nga ndodhitë e sotme, Baleta bën apologjinë e terrorizmit islamik bashkëkohës.
Sa për tezën e Baletës, për ndarjen në sens urrejtës, në «Ne» dhe «Ata», tek protokollet, kjo më tepër se kudo gjendet në Kuran, sipas të cilit bota ndahet në «Dar al Islam», pjesa e botës ku jetojnë muslimanët që janë të pëlqyerit e Allahut dhe njerëzit e vërtetë, dhe në «Dar al Harb», pjesa e botës ku jetojnë jomuslimanët (jobesimtarët), që janë të mallkuar nga Allahu dhe që janë baraz me kafshët. Darl-al-Islami është toka e sunduar nga Allahu, ndërsa Dal-al-Harbi është toka e sunduar nga Djalli. Në eskatologjinë kuranore, e gjithë bota duhet të shndrrohet në Dar-al-Islam. Prej këtej obligimi kuranor për luftë të shenjtë (Xhihad). Dar al Islami duhet të msyjë Dar al Harb-in, derisa jomuslimanët nuk kanë pranuar Islamin, ose së paku derisa nuk kanë paguar xhisjen, taksën e mosbesimit tek Allahu.
Ironik është fakti se, Baletës i përshtatet pikërisht ai definim që, Millon Delsol, në të njëjtin libër të vetin, që citon Baleta, i bën demagogjisë raciste antisemite, kur thote se antisemitizmi synon që t’ i shndrrojë hebrejtë në një lloj «caper expiatorius»(dash flijimi) për të gjitha të këqijat: «Dashit të kurbanit i shtohet në ideologjinë mitomane, vullneti për të dëmtuar. Një dash kurbani i pafajshëm, i lidhur thjesht pas jetës, do të humbiste veçorinë e tij, sepse s’do të justifikohej dot dënimi i tij. Ai duhet të ketë vullnet dhe një lloj aftësie keqbërëse të përziera së bashku. Çifuti amplifikohet, vishet me një lloj superioriteti helmues, me qëllim që të meritojë dënimin». (Chantal Millon Delsol, “Idetë politike në shekullin XX”, “Onufri”, Tiranë 2000, f. 103.)
Antisemitizmi bashkëkohor islamik, është një pjesë e luftës së barbarisë kundër qytetërimit. Arabët e urrejne, në mënyrë të veçantë Israelin sepse ekzistenca e tij është një provë e pakundërshtueshme e superioritetit të qytetërimit perëndimor mbi botën islame. Brenda një kohe të shkurtër, prej vitit 1948 dhe deri më sot, një bashkësi e vogël hebrejsh (sot janë rreth 6 milion), të cilët shkuan në një trevë që qe shkretëtirë, ku nuk ekzistojnë kurrfarë burimesh natyrore, arritën që të ndërtojnë një prej shteteve më të zhvilluar të botës, Izraelin. Ky shtet, është jo veç pakrahasimisht më i zhvilluar se vendet fqinje arabe, që nuk kanë naftë, por ka edhe një GDP për person më të lartë se Arabia Saudite, megjithë prodhimin e naftës të kësaj të fundit. Kjo është një gjë tejet domethënëse.
Teoria e konspiracionit perëndimoro-zionist kundër popujve arabë dhe kundër muslimanëve në përgjithësi, është një apologji për të vazhduar në kohet moderne armiqësinë historike që islamikët kanë pasur kundër hebrejve dhe që fillon me krijimin e Islamit si religjion, 14 shekuj më parë. Kur Muhamedi tha në adresë të hebrejve ato që kam cituar më lart, nuk pati lindur as Z. Balfour, as Z. Hezl, as z. Sharon, nuk pati bankierë hebrej (as banka) dhe as që pati një shtet të Israelit. Antisemitizmi islamik u kultivua, me shumë gjasë, si vazhdim i një armiqësie dhe racizmi primitiv më të hershëm të arabëve nomadë dhe barbarë ndaj izraelitëve që patën një qytetërim të zhvilluar e të pasur në Antikitetin e hershëm, në Lindjen e Mesme.
Shkrimet e mësipërme të Baletës provojnë se ai ka qenë bashkëautor i librit të Enver Hoxhës “Shënime në Lindjen e Mesme”, në kohën e komunizmit, ku gjërat paraqiten në të njëjtën frymë, siç e kam cituar më lart në këtë artikull. Me keto teza raciste Baleta ka fyer të gjithë ata miliona hebrej amerikanë që kanë një kontribut aq të madh në bërjen e SHBA shteti më i pasur e i fuqishëm i botës, çka i mundësoi të clirojë Kosovën në 1999, ata hebrej amerikanë që si taksapagues kryesorë në SHBA kontribuan aq tepër që të kryhet fushata ajrore kundër Serbisë, që të ndërtohet baza “Bondsteel” në Kosovë dhe të rrijnë ushtarët amerikanë në Kosovë. Sot antisemitizmi është antiamerikanizëm dhe antishqiptarizëm. Duke i botuar këto ide të vetat tek “Bota Sot” Baleta e ka shndrruar këtë gazetë të ashtuquajtur “kombëtare” në një tribunë të antisemitizmit, të ngjashme me gazetat naziste të kohës së Hitlerit, aq sa ekipit të kësaj gazete do t’ i shkonte të vishej me uniforma SS dhe gazeta të vinte në ballinën e vet swastikën naziste.
Antisemitizmi i Abdi Baletës ushqehet nga Irani, që është dhe financues i gazetës “Bota Sot”. Në Iran antisemitizmi (si antihebraizëm) është praktikisht një doktrinë zyrtare. Në paradat ushtarake në Iran raketat me rreze të gjatë veprimi “Shihab-3”, ekspozohen me mbishkrimet: “Izraeli do të fshihet nga harta” dhe “SHBA nuk mund të bëjnë asgjë”. Tash Irani po zhvillon dhe një program bërthamor që t’ i bëjë realitet këto kërcënime. Baleta, me antisemitizmin që ka demonstruar në shkrimet e cituara më lart, duket të jetë ngazëllyer kur ka parë këtë shfaqje gjatë vizitave të veta në Iran , ku gjithmonë është pritur me nderime, sic ka shkruar edhe vetë në raste të tjera. Por ajo që të habit tashmë nuk janë këto ide të Baletës, që ndjek traditën familjare të pasuesve të Haxhi Qamilit, por fakti që Berisha thirri dhe anëtarësoi në KOP Teuta Baletë, vajzën e Abdi Baletës, të cilën ky, në librin e vet të fundit “Kundërshpifografi” (2005) e cilëson si një bashkëluftëtare të vendësor të kauzës së tij. Atëhere del se Teuta Baleta përfaqëson në KOP fundamentalizmin islamik dhe antisemitizmin.
«Protokollet e Pleqve të Zionit» të propaganduara në Shqipëri
«Protokollet e Zionit» janë botuar në Shqipëri nën titullin «Sekreti i sundimit të botës-Proces-verbalet e pleqësisë sioniste», nga shtëpia botuese «Argeta LMG», me qendër në Tiranë, në vitin 2002. Ky libër nuk është botuar në kuadrin e qarkullimit të lirë të ideve, që do ta justifikonte vënien në dispozicion të lexuesit shqiptar të kësaj lloj literature. Kjo gjë kuptohet nga parathënia e shkruar nga përkthyesi Fatos Aliu, ku lexuesit i thuhet, që para se të njihet me «Protokollet e Zionit» se ato janë të vërteta dhe se përbëjnë një rrezik edhe sot, jo vetëm për krejt njerëzimin, por edhe për shqiptarët. Në parathënie thuhet:
«Metodat dhe teknikat politike të këtij manuali-si dhe ato makiaveliane janë aktuale dhe të pranishme edhe sot, në jetën e përditshme politike». («Sekreti i sundimit të botës-Proces-verbalet e pleqësisë sioniste», «Argeta LMG», Tiranë 2002, f. 14.)
Gjithashtu, në parathënie thuhet:
«Ky manual mbi artin e sundimit të botës, para se të paragjykohet mbi qëllimet që përmban, duhet marrë e trajtuar si sfidë për njerëzimin, për vetëdijësimin mbi të këqijat, të cilat i kanosen natyrës dhe ekzistencës së tij, por domosdoshmërinë e krijimit të botëkuptimit të ri njerëzor mbi botën, për përmirësimin e virtyteve dhe të raporteve ndërnjerëzore». (po atje: f. 9.)
Ky paragraf fare mirë mund të qe pjesë e librit të Adolf Hitlerit «Mein Kampf». Më tutje, përkthyesi u thotë shqiptarë se edhe ata janë viktima të konspiracionit hebre për sundimin e botës:
«Mos janë edhe shqiptarët shkaku dhe qëllimi i krijimit të këtij plan-programi, meqënëse mbijetesa dhe prejardhja e tyre pellazgo-iliro-etruske, hedh në dritë të vërtetën që nuk guxon të zbulohet, sepse e demaskon misionin djallëzor të sundimit të botës». (po atje: f. 12.)
Në përfundim të parathënies-traktat antisemit, Aliu i kujton edhe njëherë lexuesit: «Ky manual tregon qartë se si dhe nga vjen e keqja». (po atje: f. 15.)
Se çfarë janë «Protokollet e Zionit» dhe përse u krijuan këtë gjë e kam treguar më lart në këtë artikull dhe nuk është vendi që ta përsëris këtu. Ajo që të habit është fakti se përse intelektualët sorosianë, shqiptarë si Pirro Misha, Remzi Lani, Diana Çuli, Ardian Klosi, Aurel Plasari, Fatos Lubonja, Mero Baze, Ylli Pango, Albert Rakipi, Mehmet Elezi etj., e që janë gjithherë të gatshëm të ngrihen kundër çdo shfaqjeje të vërtetë ose të supozuar të racizmit në mendimin shqiptar, nuk kanë thënë një gjysëm fjale për këtë rast. Botimi i «Protokolleve të Zionit» në Shqipëri është intrigues edhe për momentin kur u bë, menjëherë pas ngjarjeve të 11 shtatorit 2001, kur në botë u potencua propaganda antisemite në termat që shprehet Baleta, siç e kam cituar më lart. Nuk mund të mohohet se ka një fill midis atyre që shkruan Baleta, botimit të «Protokolleve të Zionit» me parathënien e mësipërme, si dhe p.sh., qarkullimit në një tirazh të madh në Shqipëri të librit «Komploti botëror», që tenton të manipulojë një publik që nuk e njeh historinë, duke i thënë se po i provon me fakte teorinë e komplotit hebre për sundimin e njerëzimit.