Zhvillimin une do e shikoja me teper si nje lufte midis te forteve, te cilet jane perhere ruajtesit e status quo-se, sepse kjo u garanton pushtetin (mbi tufen, shtetin apo boten ) qe ne thelb nuk eshte gje tjeter vecse menyra me e mire e mundshme per mbijetesen e tyre, dhe te dobteve te cilet jane perhere ne kerkim te dickaje qe i shkeput nga kjo gjendje dobesie dhe i ben te forte.
Pra te dobtet kerkojne perhere menyra te reja per tu shkeputur nga statusi i te dobteve.
Nderkaq te fortet, meqe koha ligjeron pushtetin, ndihen perhere e me te forte , keshtu qe nuk ndiejne me nevojen parore per te zhvilluar vetveten, nuk kane me nevojat parore per ushqim, veshmbathje, strehim etj, te cilat zhvillojne inteligjencen e as per vlera apo modifikim ekonomik, por zhyten ne boten e luksit dhe vesit, te cilat degjenerojne si trupin ashtu edhe shpirtin e njeriut, keshtu qe humbasin pikerisht ato elemente te cilat i bene te forte e keshtu qe de jure nuk perputhet me me de facto-n.
De jure jane te fortet por de facto (ne momentin e ndryshimeve) jane kthyer ne te dobet.
Meqe de jure nuk mund te rrije shume gjate jashte de factos, atehere plas konflikti ku fitojne ish te dobetit e vendosin pushtetin e tyre, zakonisht duke ruajtuar pjesen e padegjerenuar te ish te forteve, nga te cilet meson.
Nese nuk jane pjekur kushtet, te dobetit masakrohen e mbyten ne lumenj gjaku .
Ne gjithe kete , inteligjenca luan rolin e saj e pikerisht eshte vete inteligjenca qe sjell luften, per te pastruar boten nga te dobetit. Inteligjenca nuk eshte fitore e njeriut mbi natyren, por dhurate e natyres per njeriun e si e tille sherben per mbijetesen e njeriut me te forte me te pershtatshem, ashtu sikunder kerkon natyra.
Me pelqen shprehja qe kam lexuar diku; barazia eshte vdekja e levizjes.
Barazia eshte nje koncept i shpikur prej te dobteve, te cilet duan te rrisin statusin e tyre pa e merituar e nese kalojne nga krahu tjeter menjehere harrojne se c’eshte barazia.
Gjithsesi eshte nje iluzion i dobishem, pasi nxit psikologjikisht te dobetit, te fuqizohen nepermjet studimit,ushtrimit fizik apo spiritual,iniciativave ekonomike etj. Pikerisht kete iluzion nxit edhe kanuni, e perderisa eshte aty atehere do te thote qe eshte se duhet me qene.
Gabimi baze nga ku u farketuan 45 vjet vuajtje per shqiptaret, ishte pikerisht apologjia e barazise e perdorur prej plebejve per tu ngritur nga stadi i tyre.