«Δεν είναι...
σκάνδαλο ακόμη, είναι υπόθεση που διερευνά η Δικαιοσύνη». Λάθος. Είναι σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, με το οποίο ασχολούνται οι διωκτικές αρχές πολλών χωρών. Η ελληνική διάστασή του είναι προφανής, γιατί η Ελλάδα είναι χώρα αναφοράς για την τιμή του φαρμάκου. Οσο αφελής κι αν είναι κάποιος, δεν είναι δυνατόν να πιστέψει ότι η συγκεκριμένη εταιρεία δεν εφάρμοσε στην Ελλάδα τις πρακτικές που μετήλθε σε άλλες χώρες. Πού, στην Ελλάδα, όπου οι μίζες έπεφταν σαν βροχή και μέλη του πολιτικού προσωπικού έχουν καταδικαστεί για δωροδοκία και ξέπλυμα μαύρου χρώματος για άλλες βρόμικες ιστορίες. Χώρια αυτές που είναι σε εξέλιξη.
«Φτηνός αντιπερισπασμός της κυβέρνησης». Ε, και; Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό. Πρόκειται για κλασική πολιτική τακτική. Το έχουμε δει να συμβαίνει και εδώ και αλλού πολλές φορές. Ο στόχος είναι να αλλάξει η πολιτική ατζέντα και να αρχίσει να συζητά ο κόσμος και τα μέσα ενημέρωσης για θέματα που ευνοούν την κυβέρνηση και φέρνουν σε δύσκολη θέση την αντιπολίτευση. Καμία έκπληξη.
«Η επίσκεψη Τζανακόπουλου στον Αρειο Πάγο συνιστά ωμή παρέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη». Ωμή παρέμβαση, μέρα μεσημέρι, παρουσία δημοσιογράφων; Δηλαδή τι επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση; Να συντάξει τη δικογραφία; Αυτή ήταν έτοιμη εδώ και μέρες. Οσοι επιχειρηματολογούν υπέρ αυτής της εκδοχής δεν καταλαβαίνουν ότι εκθέτουν τους εισαγγελείς που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της εξιχνίασης αυτής της δυσώδους υπόθεσης; Δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται και οι ίδιοι; Αλλα έλεγαν στο παρελθόν. Δεν γίνεται η ελληνική Δικαιοσύνη να είναι αμερόληπτη και ανεξάρτητη και να την αποθεώνουμε όταν βγάζει αποφάσεις που βολεύουν την πολιτική μας και να είναι ύποπτη για συναλλαγή με την κυβέρνηση και να τη δαιμονοποιούμε όταν βγάζει αποφάσεις που θίγουν πρόσωπα που ανήκουν στην παράταξή μας. Επί της ουσίας: η Δικαιοσύνη είναι τόσο ανεξάρτητη όσο ανεξάρτητοι θέλουν να είναι οι λειτουργοί της. Και χτες και σήμερα και αύριο.
«Μερικά από τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Τι νόημα έχει να βγαίνουν στη σέντρα πολιτικοί, αφού δεν πρόκειται να δικαστούν;». Οντως, σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει ποινικό μέρος. Ομως υπάρχει η ηθική πλευρά της πράξης. Αυτή δεν παραγράφεται. Δεν ξέρω τι θα προτιμούσε ένας εγκαλούμενος αυτού του επιπέδου. Η έκβαση μιας ποινικής δίκης είναι ανοιχτή. Υπάρχει και το ενδεχόμενο της αθώωσης. Η παραγραφή σε γλιτώνει από την περιπέτεια, αλλά αφήνει μια σκιά που θα σε καταδιώκει.
«Πρόκειται για σκευωρία που μεθόδευσε η κυβέρνηση». Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη τακτική. Και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες οι πολιτικοί που κατηγορήθηκαν για χρηματισμό αυτή την υπερασπιστική γραμμή υιοθέτησαν. Φώναζαν για συνωμοσία, σκευωρία και άλλα συναφή για να θολώσουν τα νερά. Οχι ότι δεν υπάρχουν συνωμοσίες. Στην πολιτική όλα γίνονται. Ωστόσο, το βάρος της απόδειξης του σκανδάλου με συμμετοχή πολιτικών φέρει η κατηγορούσα Αρχή, ενώ το βάρος της απόδειξης ότι πρόκειται για σκευωρία φέρουν αυτοί που την καταγγέλλουν.
«Παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητας με το ξεφώνημα πολιτικών, ενώ δεν υπάρχει τελεσίδικη απόφαση εις βάρος τους». Σωστό. Δυστυχώς το τεκμήριο της αθωότητας έχει υποστεί μεγάλη ταλαιπωρία από μέσα ενημέρωσης και κόμματα. Δεν μπορούμε όμως να το θυμόμαστε κατά πώς μας εξυπηρετεί. Για παράδειγμα, δεν έχουμε κατάργηση του τεκμηρίου αθωότητας όταν ΜΜΕ, κόμματα και πολιτικοί αποκαλούν «τρομοκράτες» πολίτες που είναι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι;..
Τάσος Παππάς