Οι προσδοκίες για λύση σε ένα χρονίζον θέμα της εξωτερικής πολιτικής, όπως είναι οι συνομιλίες για την ονομασία της ΠΓΔΜ, είναι μεγάλες, σε...
μια συγκυρία κατά την οποία η κυβερνητική αλλαγή στη γειτονική χώρα έχει δημιουργήσει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν του έντονου εθνικισμού.
Ωστόσο, η εμπειρία των περασμένων χρόνων έχει αποδείξει ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και ότι η πολυπόθητη λύση μένει να αποδειχτεί εφικτή, καθώς το πρόβλημα παραμένει σύνθετο και σε αυτό εμπλέκονται πολλές και διαφορετικές παράμετροι και δυνάμεις. Η εξομάλυνση των σχέσεων με τον βαλκανικό περίγυρο θα αποτελέσει βήμα προόδου και απεγκλωβισμού από ένα παρελθόν άγονων αντιπαραθέσεων και διαρκών τριβών με τους γείτονές μας, ανοίγοντας δρόμους πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας.
Η κυβέρνηση, μετά τις πρώτες επαφές με την ηγεσία της ΠΓΔΜ και τον διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, ξεκινά κύκλο ενημέρωσης των πολιτικών δυνάμεων και χαράσσει χρονοδιαγράμματα με την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Παράλληλα, όμως, δεν λείπουν τα «παρατράγουδα» από στελέχη και βουλευτές του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου, των ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι από τη μια εμφανίζονται αδιάλλακτοι ως προς τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του, ενώ από την άλλη αναζητούν τρόπους να εξωραΐσουν πολιτικά ενδεχόμενη στροφή στην πολιτική τους.
Η αντιπολίτευση θα συμμετάσχει στις ενημερωτικές συναντήσεις με τον πρωθυπουργό, θέτοντας το κάθε κόμμα τις δικές του προϋποθέσεις και όρους ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ. Στη δυσκολότερη θέση βρίσκεται η Ν.Δ., η οποία μοιάζει να βρίσκεται σε σύγχυση και ταυτόχρονα βαθιά διχασμένη, καθώς αφενός αισθάνεται την πίεση ενός δεξιού «υπερπατριωτικού» ακροατηρίου και αφετέρου προσπαθεί μικροκομματικά να διαφοροποιηθεί από τους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Οσο για το «μέτωπο των συλλαλητηρίων», εκεί, εκτός από όσους πραγματικά ανησυχούν, υπάρχει αρκετός χώρος για δράση ακροδεξιών, εθνικιστικών, παραεκκλησιαστικών και φιλοχουντικών στοιχείων και ομάδων, που επενδύουν στην πατριδοκαπηλεία. Η Εκκλησία, τέλος, επικαλούμενη το δικαίωμα της συνείδησης των ιεραρχών, ουσιαστικά στηρίζει τις συνάξεις και επαναλαμβάνει ότι μένει αδιάλλακτη στη χρήση του όρου «Μακεδονία» σε κάθε μορφή.
Είναι σαφές πλέον ότι η παράταση της εκκρεμότητας του Μακεδονικού μόνο ζημιά προκάλεσε στην εξωτερική πολιτική της χώρας, ενώ οι παλινωδίες της Ν.Δ. αποκαλύπτουν ως καθαρή υποκρισία την «ευαισθησία» της για το ζήτημα...
efsyn.gr
μια συγκυρία κατά την οποία η κυβερνητική αλλαγή στη γειτονική χώρα έχει δημιουργήσει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις από ό,τι στο πρόσφατο παρελθόν του έντονου εθνικισμού.
Ωστόσο, η εμπειρία των περασμένων χρόνων έχει αποδείξει ότι ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και ότι η πολυπόθητη λύση μένει να αποδειχτεί εφικτή, καθώς το πρόβλημα παραμένει σύνθετο και σε αυτό εμπλέκονται πολλές και διαφορετικές παράμετροι και δυνάμεις. Η εξομάλυνση των σχέσεων με τον βαλκανικό περίγυρο θα αποτελέσει βήμα προόδου και απεγκλωβισμού από ένα παρελθόν άγονων αντιπαραθέσεων και διαρκών τριβών με τους γείτονές μας, ανοίγοντας δρόμους πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας.
Η κυβέρνηση, μετά τις πρώτες επαφές με την ηγεσία της ΠΓΔΜ και τον διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, ξεκινά κύκλο ενημέρωσης των πολιτικών δυνάμεων και χαράσσει χρονοδιαγράμματα με την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Παράλληλα, όμως, δεν λείπουν τα «παρατράγουδα» από στελέχη και βουλευτές του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου, των ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι από τη μια εμφανίζονται αδιάλλακτοι ως προς τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του, ενώ από την άλλη αναζητούν τρόπους να εξωραΐσουν πολιτικά ενδεχόμενη στροφή στην πολιτική τους.
Η αντιπολίτευση θα συμμετάσχει στις ενημερωτικές συναντήσεις με τον πρωθυπουργό, θέτοντας το κάθε κόμμα τις δικές του προϋποθέσεις και όρους ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ. Στη δυσκολότερη θέση βρίσκεται η Ν.Δ., η οποία μοιάζει να βρίσκεται σε σύγχυση και ταυτόχρονα βαθιά διχασμένη, καθώς αφενός αισθάνεται την πίεση ενός δεξιού «υπερπατριωτικού» ακροατηρίου και αφετέρου προσπαθεί μικροκομματικά να διαφοροποιηθεί από τους κυβερνητικούς χειρισμούς.
Οσο για το «μέτωπο των συλλαλητηρίων», εκεί, εκτός από όσους πραγματικά ανησυχούν, υπάρχει αρκετός χώρος για δράση ακροδεξιών, εθνικιστικών, παραεκκλησιαστικών και φιλοχουντικών στοιχείων και ομάδων, που επενδύουν στην πατριδοκαπηλεία. Η Εκκλησία, τέλος, επικαλούμενη το δικαίωμα της συνείδησης των ιεραρχών, ουσιαστικά στηρίζει τις συνάξεις και επαναλαμβάνει ότι μένει αδιάλλακτη στη χρήση του όρου «Μακεδονία» σε κάθε μορφή.
Είναι σαφές πλέον ότι η παράταση της εκκρεμότητας του Μακεδονικού μόνο ζημιά προκάλεσε στην εξωτερική πολιτική της χώρας, ενώ οι παλινωδίες της Ν.Δ. αποκαλύπτουν ως καθαρή υποκρισία την «ευαισθησία» της για το ζήτημα...
efsyn.gr






