Si përcaktohet diagnoza për këto lloj dhimbjesh?

Historia e pacientit është e rëndësishme për të ndihmuar mjekët në përcaktimin e shkakut të dhimbjes. Mënyra se si fillon dhimbja është mjaft e rëndësishme. Dhimbja e barkut që vjen papritur sugjeron një ngjarje akute (të menjëhershme), siç është për shembull ndërprerja e furnizimit me gjak e zorrës së trashë (ischemia) ose pengimi i rrugëve të tëmthit nga gurët e tëmthit (dhimbja në këto raste është e lokalizuar në anën e djathtë, poshtë brinjës, dhe përhapet në shpinë). Në rastin e apendicitit dhimbja fillon zakonisht në mes të barkut dhe pastaj lëviz në drejtim djathtas, deri në rrëzë të kofshës, në anën e djathtë. Rëndësi ka edhe kohëzgjatja e dhimbjes. Në rastin e zorrëve të irrituara dhimbja mund të zgjasë me muaj, pushon dhe përsëritet për vite të tëra. Dhimbjet e gurëve të tëmthit vazhdojnë me orë dhe në varësi të rrugëve të bllokuara ato kërkojnë ndërhyrje kirurgjikale. Dhimbjet e pankreatitit (infeksioni i pankreasit) mund të vazhdojnë një ose disa ditë. Dhimbjet e stomakut dhe ato të zorrës së hollë mund të lirohen përkohësisht nga të vjellat, të cilat reduktojnë fryrjen e shkaktuar nga substance acide (siç ndodh në ulçerat) apo nga helmimet ushqimore. Prania e etheve dhe e temperaturës sugjeron inflamacionin (infeksionin). Diarreja ose gjakderdhja e zorrës së trashë sugjeron për problem të zorrëve. Po ashtu, dhimbjet e barkut mund të kenë shkaktarë edhe medikamente të ndryshme që pacientët marrin për sëmundje të ndryshme. Por mund të ndodhë që simptomat klinike të jenë atipike. Për shembull, dhimbja e apendicitit mund të jetë e vendosur në pjesën e sipërme të barkut pa përparuar drejt anës së djathtë. Po ashtu, te pacientët e moshuar dhe pacientët që përdorin kortizonikë dhimbjet mund të jenë të lehta edhe kur ka prani të infeksioneve të ndryshme. Por sot përparimet moderne në teknologji kanë përmirësuar në një masë të madhe saktësinë, shpejtësinë dhe lehtësinë e diagnostikimit të dhimbjeve abdominale. Ekzaminimet që ndihmojnë në këto raste janë ato të gjakut (klinike dhe biokimike) si dhe ekzaminimet imazherike (EKO, skaner, rezonancë magnetike apo edhe ekzaminimet fibroskopike).