...να ανακατέψουν τον κόσμο μας, ούτε να τον καταστρέψουν. Το κάνουμε μόνοι μας ..."...
Τέτοιες μέρες τα χρόνια τα παλιά, μαζί με τις προετοιμασίες για τις γιορτές του δωδεκαημέρου, δηλαδή γλυκά, φαγητά, δώρα, πίτες και αγορές για «το καλό», ο κόσμος λάμβανε...
και μέτρα πρόληψης και ασφάλειας για τα πνεύματα που έκαναν την εμφάνισή τους μαζί με τις γιορτές: τους καλικάντζαρους.
Εκείνα τα άτακτα, ή και κακόβουλα, πλάσματα ξετρύπωναν από τα έγκατα της γης για να «πειράξουν» τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, αφήνοντας για λίγο το μεγάλο πριόνι με το οποίο προσπαθούσαν να κόψουν το δέντρο της ζωής που κρατά τον κόσμο όρθιο και να φέρουν την καταστροφή.
Ετσι τα τζάκια έμεναν ολημερίς κι ολονυχτίς αναμμένα για να εμποδίσουν τα κακάσχημα και δόλια δαιμόνια να μπουν στο σπίτι, αγιάζονταν τα σπίτια, διαβάζονταν ευχές και προσευχές, χρησιμοποιούνταν λέξεις «μαγικές», κρεμιούνταν φυλαχτά στις πόρτες –τέλος πάντων οι άνθρωποι λάμβαναν τα μέτρα τους για να προφυλαχτούν από το κακό.
Και με το άγιασμα των νερών τα Θεοφάνια, οι καλικάντζαροι γύριζαν στην τρύπα τους, ξαναπιάνοντας το πριόνι και αφήνοντας τους ανθρώπους ήσυχους έως τα επόμενα Χριστούγεννα.
Γύρισαν τα χρόνια, όμως. Τώρα που ξέρουμε πολλά και έχουμε περισσότερα από τους παλιούς, που τα σπίτια μας έχουν πόρτες ασφαλείας και τα τζάκια μας τάμπερ, που δεν κάνουμε και τόσες προσευχές, οι καλικάντζαροι δεν μας θυμούνται πια. Ούτε εμείς τους θυμόμαστε.
Αλλωστε, πώς να μας φοβίσουν εμάς εκείνα τα κακοφτιαγμένα κι αξιολύπητα πλάσματα, που δεν μπορούν τελικά να κάνουν και πολλά; Ούτε ένα δέντρο δεν μπορούν να κόψουν. Επιπλέον, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι ο κόσμος δεν στηρίζεται σε κανένα δέντρο και πως τα ξόρκια μόνο ψυχολογική δύναμη έχουν –μάγια δεν υπάρχουν.
Επειτα δεν χρειάζεται να περιμένουμε τους καλικάντζαρους να ανακατέψουν τον κόσμο μας, ούτε να τον καταστρέψουν. Το κάνουμε μόνοι μας και πιο αποτελεσματικά. Ολόκληρο τον χρόνο, κάθε χρόνο, αιώνες τώρα.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της Αρχοντίας Κάτσουρα, ΕΔΩ...