SAKRIS� VERHAAL:
Ik was nog maar een tiener toen ik besefte dat ik transgender ben. Jarenlang lag ik met mezelf in de knoop, voelde ik me ellendig en alleen. Wanhopig probeerde ik een manier te vinden om op te groeien in een omgeving die me in een volledig verkeerde rol probeerde te dwingen.
Ik wist dat ik alleen zou kunnen leven als ik aan de transitie begon zodat ik eindelijk een leven kreeg dat natuurlijk en goed voelde. Ik moest mijn naam veranderen. Ik moest me medisch laten begeleiden zodat ik me eindelijk thuis kon voelen in mijn eigen lichaam.
Maar het systeem is hard, meedogenloos en angstaanjagend.
Ik herinner het me nog goed, het moment dat ik besefte dat ik me moest laten steriliseren om ook officieel van gender te veranderen. Kapot was ik ervan. Volgens de overheid verdien ik zelfs de keuze niet om ooit kinderen te krijgen. Ik voelde me verschrikkelijk, ik voelde me een rariteit, een freak. Het voelde alsof ik het label �minderwaardig� opgekleefd kreeg voor mijn genderidentiteit. Ik was er ziek van.
Toen ik 19 jaar was startte ik met het psychiatrisch onderzoek om de diagnose �geestesziek� te verkrijgen.
Het was alsof ik mijn waardigheid, mijn identiteit en mijn toekomst in de handen van de psychiaters, dokters en ambtenaren legde. Zij gingen mij grondig onderzoeken. Zij gingen beoordelen of hoe ik me voelde wel �echt� was.
Op dit moment worden de fundamentele mensenrechten van transgenders in Finland geschonden. We krijgen niet alleen af te rekenen met discriminatie door onze omgeving, ook door de staat zelf. Ik zal pas stoppen als de strijd gestreden is.
Ook jij kan helpen.
Teken de petitie en eis dat de Finse overheid de rechten van transgenders beschermt en stopt met de wrede en vernederende wetgeving. |
|
