Vorig jaar werd Berta Cáceres vermoord omdat ze met veel vuur vocht voor mensenrechten in Honduras. Haar dochter nam de fakkel over. Ook zij loopt nu gevaar.
Vorig jaar in maart ontmoette ik Bertha Zúniga Isabel Cáceres voor de eerste keer. De sfeer van de ontmoeting was aanvankelijk droef. Amper een week eerder, op 3 maart 2016 was Bertha’s moeder, naar wie ze zelf vernoemd is, in haar eigen huis vermoord. Ze was 44 jaar. Berta Cáceres kwam op voor de natuur en de rechten van de Lenca, een inheemse bevolkingsgroep in Honduras.
Mijn droefheid maakte als snel plaats voor hoop en bewondering: Bertha Zúniga bleek vastbesloten de strijd van haar mama verder te zetten. En dat doet ze nog steeds. Ondanks de tegenkanting en het gevaar dat ze daardoor loopt.
Bertha Zúniga werd onlangs opgewacht door mannen met machetes, kreeg een pistool op haar gericht en werd bedreigd met ontvoering. Toch gaat zij samen met de andere mensenrechtenverdedigers in Honduras gewoon door.
“Berta vive, la lucha sigue” (Berta leeft, haar strijd gaat verder) blijft hun strijdkreet.