Kaq e shtrenjtë kurrë s'më je dukur,
Ti vërtet nuk paske shëmbëllim!
Ah, moj Neta, sytë e tu të bukur
Çmendurisht i deshte miku im!
Nëse këtë çast i ngrysur mbeta,
Duke të vështruar ty kështu,
Ti mos m'u çudit aspak, moj Neta,
Më kujtuan mikun sytë e tu.
Sa dëshirë do të kisha sonte
T'ju vështroja bashkë që të dy:
Vetëm ta dëgjoje të këndonte
Vargjet që me zjarr t'i thuri ty
