Παρόλες γκαραντί...

Δημήτρης Νανούρης

Γραβάτα προμάντεψε πως θα αναγκαστεί να φορέσει ο ΘΑλέξης οσονούπω, αφού, όπως διαβεβαίωσε δημοσιογράφους στη Βουλή, «τα...
μηνύματα που παίρνω είναι τόσο θετικά για την έκβαση στις 22 του μήνα που δυσκολεύομαι να τα πιστέψω». Και συνέχισε στα οξφορδιανά του εγγλέζικα: «Τoo good to be true». Διότι σε ανύποπτο χρόνο, καθώς ενθυμείσθε, είχε δεσμευτεί πως θα ζευτεί με λαιμοδέτη, εάν οιονεί διευθετηθεί το δημόσιο χρέος, και τηρεί, ως γνωστόν, απαρεγκλίτως τις υποσχέσεις του, κατά γράμμα, ο λόγος του συνιστά συμβόλαιο, ουδέποτε διαψεύστηκε άλλωστε, αρχή του το pacta sunt servanda των Λατίνων.

Κακώς εμφανίζεται τόσο προβλέψιμος. Εφόσον σκέφτεται ν’ αλλάξει look, θα μπορούσε τουλάχιστον να αιφνιδιάσει τους εκ Βρυξελλών άσπονδους φίλους του και ν’ αφήσει μούσι. Ταιριάζει καλύτερα, βρε αδελφέ, με την εν γένει συμπεριφορά του. Εξάλλου «η υπόσχεση που δόθηκε ήταν μια αναγκαιότητα του παρελθόντος. Ο λόγος που δεν κρατήθηκε είναι μια αναγκαιότητα του παρόντος» ισχυριζόταν ο Μακιαβέλι και συμπλήρωνε: «Σε έναν ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί ένα τάξιμο».

Ιμαλάια το δίκιο του, οροσειρές και βουνά. Ο Μιτεράν υπογράμμιζε οπωσούν κυνικότερα: «Οι υποσχέσεις δεν δεσμεύουν παρά μόνον εκείνους που τις δέχονται». Ο Ουίλιαμ Χάζλιτ εμπλούτιζε το τσιτάτο με αλατοπίπερο και γαργαλιστικά καρυκεύματα, υποστηρίζοντας ότι «κάποιοι δίνουν υποσχέσεις μόνο και μόνο για την ευχαρίστηση να τις παραβαίνουν». Κάνει εξαίρετη δουλειά ο Καρανίκας. Αξιος ο μισθός του. Εκτός απ’ την κινέζικη στρατηγική, εξοικειώνει τον πρωθυπουργό και με τον πολιτικό αμοραλισμό.

Συχνά πυκνά τον εξασκεί σε παροιμιώδεις ρήσεις σπουδαίων ανδρών, προτείνοντάς του να αποστηθίζει εύγλωττα εδάφια, ούτως ώστε στη μομφή «αλλιώς μας τα ’λεγες παπά, πριν σε χειροτονήσουν» να απαντά με την αποστομωτική ατάκα του Καραϊσκάκη: «Είπα, ξείπα, την παρόλα μου τη χέζω». Μπορεί έτσι να διατείνεται ανέτως πως «εάν έχουμε λευκό καπνό στις 22 Μαΐου, δηλαδή προχωρήσουμε στη συνολική συμφωνία με την απομείωση του χρέους, το επόμενο διάστημα θα έχουμε ένα τσουνάμι επενδυτικό».

Επίσης να στοιχηματίζει ότι «το καλοκαίρι του 2018 θα έχει βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια», αλλά και να αθροίζει επαχθή μέτρα ύψους τεσσάρων ή κατ’ άλλους πέντε δισ., τα οποία πλήττουν τα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς, συνταξιούχους και μεσαία τάξη, σε μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αντίμετρα γαρ. Ητοι το πιο σύντομο ανέκδοτο, καθότι μονολεκτικό. Απείρως συντομότερο από το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», τα «ισοδύναμα μέτρα» και το «παράλληλο πρόγραμμα» που απαρτίζονταν από δύο λέξεις. Ολα κρίνονται στον γκισέ. Της είσπραξης των αποδοχών και της ετυμηγορίας της κάλπης...

efsyn.gr