Ίσως οι πεÏισσότεÏοι να μην το πήÏανε χαμπάÏι μÎσα στη νÎα κοκοÏομαχία που Îχει στηθεί τις τελευταίες μÎÏες στη Βουλή Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï ÎºÏ…Î²ÎµÏνώντων κι αντιπολιτευόμενων κομμάτων, αλλά...
«παÏολίγον διπλωματικό επεισόδιο» δημιουÏγήθηκε με τα μεγάλα κεφάλια των Î’Ïυξελλών με επίκεντÏο μια Îκθεση γελοιογÏαφίας.
Πιο συγκεκÏιμÎνα, Ï€Ïόκειται για την Îκθεση Sweet Europe, η οποία φιλοξενείται στο ΜετÏÏŒ του Συντάγματος, με τη συμμετοχή δεκάδων γελοιογÏάφων από την Ελλάδα αλλά και τη Μεγάλη Î’Ïετανία, και στηλιτεÏει τη στάση των ευÏωπαϊκών ηγεσιών απÎναντι στην Ï€Ïοσφυγική κÏίση, την οικονομική αφαίμαξη, ιδιαίτεÏα των λαών του Îότου, αλλά και το Brexit.
Λοιπόν όσο πεÏίεÏγο (ή ακόμη και γελοίο) κι αν ακουστεί, η γÏαφειοκÏατία των Î’Ïυξελλών φάνηκε να Îχει και χÏόνο αλλά και διάθεση να ασχοληθεί με το πεÏιεχόμενο των 150 πεÏίπου σκίτσων, εκφÏάζοντας μάλιστα μÎσω διαÏÏοών τη βαθιά ενόχλησή της. Όπως πληÏοφοÏηθήκαμε μÎσω των γνωστών «πÏόθυμων» ΜΜΕ, την αγανάκτηση της ευÏωπαϊκής ηγεσίας Ï€Ïοκάλεσε το γεγονός ότι σε πολλÎÏ‚ από τις γελοιογÏαφίες κυÏιαÏχεί η σβάστικα, ενώ τουλάχιστον σε μία εκ των γελοιογÏαφιών η ΕυÏωπαϊκή Ένωση παÏομοιάζεται με λεκάνη τουαλÎτας, στον πάτο της οποίας βÏίσκονται πλÎον Îννοιες όπως η πολυπολιτισμικότητα, η αλληλεγγÏη, η διαφοÏετικότητα και η ελεÏθεÏη διακίνηση των ιδεών.
Οι συγκεκÏιμÎνες πηγÎÏ‚ της Κομισιόν Ï€ÏοχώÏησαν ακόμη πεÏισσότεÏο, βλÎποντας και «μείζον πολιτικό ζήτημα» στην όλη υπόθεση, καθώς η Îκθεση βÏίσκεται Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï Î¬Î»Î»Ï‰Î½ και υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, με το Îίκο ΒοÏτση να παÏαβÏίσκεται στα εγκαίνια της. Και για να το κάνουν ακόμη καλÏτεÏο, επεσήμαιναν με νόημα (τόσο οι πηγÎÏ‚ των Î’Ïυξελλών όσο κι οι εγχώÏιοι καλοθελητÎÏ‚ τους) ότι «η Îκθεση ÎÏχεται σε κακή χÏονική στιγμή, εν μÎσω των διαπÏαγματεÏσεων για την ολοκλήÏωση της δεÏτεÏης αξιολόγησης». Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Δεν είχε, βÎβαια, κανείς την απαίτηση από τους εκπÏοσώπους της ευÏωπαϊκής ηγεσίας να αντιμετωπίσουν μια Ï„Îτοιου είδους Îκθεση με την κατανόηση που απαιτεί η καλλιτεχνική Ï€ÏοσÎγγιση. ΟÏτε Ï€Ïοφανώς πεÏίμενε να Îχουν την ευθιξία, εκεί στα Ï€ÎÏιξ των Î’Ïυξελλών, να κάνουν την όποια αυτοκÏιτική σχετικά με τα καταστÏοφικά αποτελÎσματα της ακολουθοÏμενης πολιτικής τους. Πιθανότατα, όμως, κάποιος καλοπÏοαίÏετος να ανÎμενε να ενυπάÏχει στους κόλπους της Κομισιόν η στοιχειώδης αξιοπÏÎπεια, Ï€ÏοκειμÎνου να μην Ï€ÏοχωÏοÏν τα στελÎχη της σε τόσο απÏοκάλυπτες ασκήσεις λογοκÏισίας. Εκτός κι αν επικÏατεί η αντίληψη ότι στο «πÏοτεκτοÏάτο», όπως δείχνουν να θεωÏοÏν τη χώÏα μας, ακόμη και το δικαίωμα της ελευθεÏίας της ÎκφÏασης μποÏεί να βÏίσκεται υπό αίÏεση, εφόσον Îτσι κÏίνουν οι ΕυÏωπαίοι εταίÏοι μας.
Σε κάθε πεÏίπτωση, είναι σαφÎÏ‚ πως, Ï€ÏοϊοÏσας της μνημονιακής εποχής, το πεδίο της επιτÏοπείας φαίνεται ολοÎνα να διευÏÏνεται, επιχειÏώντας να συγκÏοτήσει κοινωνική αντίληψη. Υπό αυτή την Îννοια, το πλÎον ανησυχητικό στοιχείο Îχει να κάνει με το γεγονός πως τίποτα πια δε φαίνεται να μας Ï€Ïοξενεί ιδιαίτεÏη αίσθηση. Για όλους τους παÏαπάνω λόγους, θα ήταν μάλλον χÏήσιμο να πεÏάσουμε μια βόλτα από το μετÏÏŒ του Συντάγματος για να Ïίξουμε μια ματιά στην Îκθεση (μÎχÏι την ΚυÏιακή διαÏκεί), η οποία σήκωσε τόση κουβÎντα. Άλλωστε, για να εξόÏγισε τόσο τη γλυκιά μας την ΕυÏώπη, όλο και κάτι ενδιαφÎÏον θα Îχει να μας πει.
ΑλÎξανδÏος ΖÎÏβας





