Nga viti 1974 e deri ne vitin 1976 punoi arsimtar I gjuhes shqipe ne shkollen fillore te Qirezit, kurse ne shkollen fillore te polacit nga viti 1976 e deri ne vitin 1983, Nga viti 1983 e deri ne vitin 1990, punoi gazetar ne Radio Mitrovice, deri atehere kur policia serbe i deboi punetoret shqiptare nga puna dhe mbylli programin shqip.
Pas luftes se fundit, nga nje vit punoi gazetar ne te perditshmet “Dita” dhe “24 ore” si dhe dy vite drejtoi programin e radio Drenices.
Pos vjershave per femije te cilat i botoi qe nga viti 1971 e kendej ne gazeta e revista te ndryshme qe dilnin ne Prishtine e Shkup shkruan edhe humor.
Ne vitin 1996 botoi permbledhjen e pare me titull “Ndal Drenushe”, librin e dyte me titull “Une e babi mjeshter” e botoi ne vitin 2005, nderkaq ka ne doreshkrim nje liber me mahi te ndryshme dhe nje tjeter po ashtu me vjersha per femije.
RILINDJA E RILINDJES
Ishte viti gjashtëdhjetë
Unë atëherë isha fëmijë
Me shumë gazeta në dorë
Në shkollë erdhi një njeri.
Orën e parë me mësuesin
Erdhi ai xhaxhai me plis
Nga një gazetë na shpërndau
Mbi banka t`gjithëve-gratis.
Të gjitha shkronjat s`i kishim mësuar
Ama kalonim n`harmoni pa grindje
Ndërsa gazetës që kishim në duar
I thoshim Rilindje e dikush Lirindje.
Me “Rilindjen” u rritëm bashkë
Ajo kishte faqen për fëmijë
Duke lexuar poetët më të vjetër
Edhe unë nisa t`botoj poezi.
Kur u bë e zonja kur u bë e madhe
Pse thoshte t`vërtetën pengesa i vunë
Dhembjen e saj tash sa vite
Me shpirt e zemër e ndjeva dhe unë.
Rilindja e “Rilindjes” më gëzoi pa masë
Unë po thinjem ajo le të rritet
Rrugë me gjemba kurrë mos pastë
Rrita e saj kurrë mos t`ndërpritet.
PARA VARRIT TE KOMANDANTIT
Larg në Amerikë ishim
Mendjen n`Kosovë e kishim,
N`jug t`Evropës plakë
Kosova digjej flakë.
Formuam “Atlantikun”
Kaluam Atlantikun,
Të veshur me barot
Kosovës t`i dalim zot.
Rezezat i shporrëm qiellit
Për rrezet e ngrohta të diellit,
Erdha në Prekaz o trim
Edhe sot je komandanti im.
Buza më dridhet në vaj
Mos më qorto pse qaj,
Deri në fund të kësaj bote
S`harrohet lavdia JOTE.
Alfabeti i gjuhës shqipe
Arta tha-ta shkruajmë një poezi
Beni tha-edhe unë jam dakord
Cili s`do të pajtohej foli një syzi
Çka po presim t`ia nisim që sot.
Dardani tha-jemi tridhjetë e gjashtë
Dhe aq shkronja ka alfabeti
Ermela një voglushe flokëgjatë
Është mirë tha vjersha të jetë sa deti.
Flora tha unë lulet shumë i dua
Genti tha nga gjumi libri m`ndanë
Gjithkush veten e tregon me punë
Hana foli kr fjalën ia dhanë.
Iliri tha këngën shumë e dua
Jeta tha më pëlqen aktrimi
Kushtrimit shtatgjatë e faqeftua
Loja e basketbollit dhe vizatimi.
Llokume, ëmbëlsira më bën mamaja
Mësuesen do ta thërrasim patjetër
Nadia-tha n`ditëlindje më vjen daja
Një ditë më ka lajmëruar me letër.
Ora kalonte vargjet shtoheshin
Porsi shtëpia e re gurë mbi gurë
Qëndresa tha që të mendoheshin
Radhën t`ia lënë zotriut Flamur.
Rrumbullakohet ngadalë poezia
Sëcili diçka të re propozoi
Shumkush i tha mendimet e tija
Teuta e vogël shokët i dëgjoi.
Tha Mirjeta vjersha u bë si tren
Unë jam në të tetin t`parafundit
Vagoni i fundit pastaj vjen
Xërxa nuk është stacion i fundit.
Xhyla doli para shokëve të vet
Ylberin vizatoi me lloj-lloj ngjyrash
Zell kush ka, në të gjitha lëndët
Zhvillon lehtë çfarëdo detyrash.
VJESHTA ECEN DHE FLET
Vjeshta i hap dyert e shkollës
Nxënësit i fton të hyjnë në klasë
Shpejt i pjek kokrrat e mollës
Dardha e rrush dhuron me thasë.
N`kopshte me vjelësit vjeshta flet
Kuvendon me bujkun në arë
Flet edhe me lumin e rritur që nget
Shpezëve shtegtarë u thotë udhë e mbarë.
Të luaj me gjethe ënda ia ka
Iu frynë nga Kosmaçi në Qyqavicë
Shumë drunj pa gjethe tashmë i la
Në anë të Prishtinës e n`Mitrovicë.
Flet me barinjtë kodër më kodër
Nëpër Preshevë e nëpër Prizren
Sa e sheh në Tetovë e sa në Shkodër
Në male e fusha kudo e gjen.
Flet edhe me dimrin më në fund
Mirëseardhje i dëshiron atij
Të kënaqen fëmijtë në qytet e katund
Në Sharr e Brezovicë me saja e ski.
ME THANE…
Më thanë lulet
Na merr në vjershë
Vjersha do behar.
Më thanë bletët
Ç`bëjmë ne pa lulet
Vjersha do nektar.
Më thanë fëmijtë
Na merr edhe neve
Vjersha do rritë.
Më tha dielli
Lulet, bletët, fëmijtë
Nuk bëjnë dot pa dritë.
Më tha shiu
Edhe unë do të vi
Pa stuhi e erë,
Si do të rriten lulet
Si do të rriten fëmijtë
Kur s`shohin ylberë.
Ua hapa derën
Luleve, bletëve
E fëmijëve përnjëherë
Hyri edhe dielli
E mora dhe shiun
Vjersha u bë ylber.
Më tha trimi
Me pushkën time
Edhe unë do të vi
Ju asnjë pa mua
Fare s`keni vlerë
Po s`patët liri.
KUR U NISEN PER KURBET
Kur u nisën për kurbet
E mashtruan Pajtimin
Po shkojmë te daja,
Kur shkelën në tokë të huaj
Djali i vogël u habit
Te dajtë s`ka tramvaja?!
Duke shëtitur në park
Në mes njerëzish të huaj
Voglushi vuri re,
Ju m`keni mashtruar
Këta s`janë dajtë e mi
Nuk flasin si ne.
Kur ulen për të ngrënë
Lë një vend të zbrazët
Për gjyshen në fshat,
Nuk i bëjnë përshtypje
Lodrat as qyteti
Dot s`bëhet rehat.
TE LUMTE MESUESE
Një mësuese
Zemërmadhe
Invalidët i vizitoi
Pa u hamendur
Nxori kuletën
Tërë një rrogë
Ua dhuroi.
-Merrni-u tha
Me gjithë zemër
Mësuesja jonë
Si sorkadhe
Mos më pyetni
Fare për emër
S`po ua jap
Për mendje
Të madhe.
Zemërmadhja
Kështu foli
S`deshi dëftesë
Emër nuk la
U nis nga dera
Dhe doli
Lamtumirë
Trima iu tha.