DUKE PRITUR SHFAJËSIMIN
Adem Zaplluzha
Zotërinj nuk jam gjykatës
Por një poet i moshuar
Nga dhembja e të cilit
Si shtreza
Këputen thinjat e flokëve
Netët më nuk i kam net
Por fantazmë
Që më qojnë
Deri te portat e Purgatorit
Ju s’doni ta shfajësoni
Por unë po pres
Zotërinj gjykatës
Akoma jam në ankth
I tëri një popull
Pret
Që ta zhburgosni pafajësinë
A kanë ndërgjegje
Kodet e juaja
Që i mbajnë nëpër çelit e Hagës
Tërë një popull
Luftëtarët e lirisë
Të cilët më shumë se jetën
Dhe dashurinë
E deshën dhe e duan lirinë
S’latë asgjë pa prangosur
zotërinj
Asgjë
Mbase keni harruar
Se liria kurrë nuk mund të prangoset
Zotërinj
S’mund të prangoset
Asnjëherë
liria e askujt të nderuar
2.
Zotërinj
Ju akuzoj
Në emër të lirisë së robëruar
Që sot
E kush e di se sa vjet
Jeni duke mbajtur në burg
Një popull të tërë
Dje në Prishtinë
Komandant çeliku
I shqeu kodet e padrejtësisë
Dhe sot fluturon
Ballëhapur
Ky burrë syshqiponjë
Nëpër qiellin e lirë të Kosovë
3
Ju akuzoj
Të gjithë ju jeni të akuzuar
Në emër të lirisë
Hyjit
Dhe të drejtësisë
Jeni të akuzuar zotërinj
Zhburgoseni ndërgjegjen e fjetur
Nëpër çelit e urrejtjes
Se për ndryshe
Sërish
Si ortek dëbore
Qohet peshë djemuria
Çfarë faji pat gjenerali im
Që rri akoma i prangosur
Për teket e sëmurëve psikik
Çfarë faji pat
Gjenerali
Ramush Haradinaj
Çfarë faji pat
Zotërinj
4.
Nuk janë këto krakëllima korbash
Nuk janë këlthitje
Por gjëmat e një populli
Ju akuzojnë zotërinj
Ju akuzojnë
Për padrejtësitë që i bëni fëmijëve tanë
Varreve tona
Më duket se asgjë nuk ju kujtohet
Zotërinj asgjë
Ne akoma sot
I ndjejmë hukamat e shpirtrave
Të dhunuara
Akoma ajo vulë e turpit
Bënë një hije morbide
Mbi kokat e nuseve
Mbi kokat e fëmijëve
Të poshtëruar zotërinj gjykatës
5.
Një arkivol
Një këmishë akoma pa iu tharë gjaku
Ju akuzon
Edhe një poet
Ndoshta nesër e burgosni
Ju akuzon
Jo për krime
Por për padrejtësitë
Që ia bëni popullit të tij
I tërë një popull
Ju akuzon zotërinj
6.
Ekselencë
Nëse është liria krim
Atëherë
Burgoseni tërë një popull
Edhe kërthinjtë në barqet e nënave
Djepat
Që përkundin dashurinë
Dhe i mësojnë fëmijët
Se si duhet dashtë atdheu
Të nderuar
Nuk ka krim me të madh
Se sa ta burgosni pafajësinë
Dhe njeriun
Që aq shumë
E deshi dhe e donë lirinë
Ecjet e juaja të rënda
Me veladon të zinj
Ma përkujton inkuizicionin
zotërinj
Inkuizicionin
7.
Çfarë faji patëm
Që na akuzuat
Dhe po na akuzoni
pse e deshëm
Dhe e duam lirinë
më shumë se çdo gjë
Zotërinj gjykatës
Ekselenca
Po dridhen e rrëqethen
Muret e mykura Hagës
Ju akuzojnë
Edhe kërpudhat zotërinj
Edhe kova e urinimit
Ju akuzon
Ju deshët
Apo nuk deshët
Biri im do ngadhënjej
Mbi ndërgjegjen e mykur
Të Evropës
Ky sogjetar
Me urtësi më të madhe
Po aq edhe krenar
Është duke pritur
Të shthurët rrjeti
I drejtësisë së merimangës
Dhe t’i puthë
Fëmijët në ballë
8.
Ekselencë
Unë poeti i moshuar
Nuk i njoh kodet e Juaja
Por ju betohem
Se prej tyre mu kanë thinjur
Dhe këputur
Fijet e flokëve
Mu kanë thinjur qepallat
zotërinj
Duke pritur me padurim
Shfajësimin
E gjeneralit tim
Shfajësimin e gjeneralit tonë
Ekselencë shfajësimin