Susta e fatit *
(cikël me poezi)
Nga Përparim Hysi
Lista e mungesave
Më mungojnë shumë gjëra
Lista e tyre:e gjatë,pafund
Nga këto mungesa,u zhbëra
Se t'i plotësoj,nuk mund.
T'i rreshtoj,vallë,për ju ka rëndësi?
Dhe hiç nuk më duhen ato,
Kur më mungon ti,moj Shqipëri...
Njësoj
Njësoj si punëtori i MIgjenit tek "Moll'e ndalueme"
Trotuarëve të Sant Petërsburgut,ezber,po shetis *
Njësoj me atë jam:nga xhepi unë jam "krunde"
Por dhe unë si ai:"s'i le gja mangut zotnis"
Hiç nuk më pëlqen ky soj zotnillëku
Të shetis rrugëve të botës nuk më pëlqen
Jo.As që e kam dashur këtë lloj rrësku
Në Shqipëri do të kthehem;i varfër le të jem.
* qyteti ku jetoj përkohësisht,në Florida.
Më gjeti
Më gjeti si pulën shqirake
(këtë nuk e zë gjumi,pa parë në ëndërr
Sikur ha grurë?!...)
Dhe mua nuk më zë gjumi
Pa parë në ëndërr Shqipërinë
Që e kam lënë ka qëkur...
I Prishja
Ikën plaçkat,"fluturuan", Si një shkumë që e merr era
(ato plaçka vënë me djersë,që të gjitha seç i falëm!!!)
Më së fundi,mbetëm qyq;si të vdekur dualëm nga dera
Unë e Sika morëm rrugët;u përcollëm me të afërm.
Morëm rrugët për kurbet;larg e larg e prapa diellit
Po t'na shihje,shihje "hije" që lëviznin fare kot
Kur i hipëm ne avionit,sikur shkonim drejt "kiametit"
Jemi sosur ka qëkur;mezalla,s'mësohemi dot.
Susta e fatit
Susta e fatit m'u hap shumë
Më vërviti goxha larg
Edhe pres,me shpresë unë
Në vënd tim të më kthejë prapë.
Po s'u mblodh dhe mbeti hapur
Dhe më la këtu ku jam
Do më gjeni me buzëplasur
Dijeni që ia kam bërë "bam!."..
Kalin e kurbetit
Kalin e kurbetit kam shaluar mbi shpinë
As fre i kam vënë dhe as yzengji
Sa do t'i qëndroj këtij"kali" mbi shpinë?
Kot që më pyesni,as vet nuk e di.
Fati
"Me fatin veç u ngrindkam kot
Ai më talli dhe më fort..."
Lermontov
Fati me mua bëri si deshi
Kur desha baluke,ai më qethi.
Më la pa punë,pa plangë e shtëpi
Më nisi kurbetit,në arrati.
I humba unë me miq e me shokë
Dhe vërdallisem,por vetëm kot
Ditët i shtyj,tamam si një murg
Me trup i lirë;me shpirt si në burg.
Më talli dje,po më tall dhe sot
E gjallë më rri shpresa;jam shpresëplotë.
Tash që kam fundin t'më ëmbëlsoj
Se tani jam plak dhe më nuk duroj.
Unë
Unë jam si një anije që lundron nëpër det
As vela nuk kam,por s'kam as direk.
Fatin tim e ka furtuna-kurbet
Më nxjerr në breg apo më zhyt në det...
Nuk jam pa faj
Nuk mund t'i lajë duarët si Ponc Pilati
Se,gjasme,faj nuk pata në këtë botë
S'kam si e mohoj:kam faj unë, kokëbardhi
Se a lihet vëndi në këtë moshë?!
Nuk është gabim,po plotësisht faj
60-vjeçari shkon kërkon "Edenin?!"
Ndaj si Ponc Pilati duarët nuk i laj
Ju që i lexoni,për "dënimin tim",shihni "nenin..."
Tani
Tani që më erdhën ca kaseta nga Shqipëria
Shtëpinë e kam kthyer në "sallë koncertesh"
Me plot me ajër m'u mbush mua mushkëria
Jam çliruar tani prej hallesh dhe dertesh.
Se pak,fare pak,po më kapi mërzia
Tak dhe vë një kaba myzeqarëshe
Për të shëruar mërzitjen,s'më duhet farmacia
Kam gjetur,siç e shihni,të tjera "ilaçe".
E ngre unë zërin dhe buçet muzika
Mërzia largohet,sa nuk i bie pika.* Nga cikli "Kohë emigrimi".
__,_._,___
