Αντιδράσεις στον λογοτεχνικό κόσμο...
Μία μέρα μετά την ανακοίνωση της τολμηρής βράβευσης του σπουδαίου Αμερικανού τραγουδοποιού Μπομπ Ντίλαν με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, η Σουηδική Ακαδημία «εξακολουθεί να μην έχει μιλήσει» με τον βραβευθέντα.
«Η...
Ακαδημία μίλησε με τον καλλιτεχνικό πράκτορα του Ντίλαν και επίσης με τον υπεύθυνο της περιοδείας του», αλλά δεν κατέστη δυνατό να συνομιλήσει με τον ίδιο τον καλλιτέχνη, όπως δήλωσε εκπρόσωπος στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Ακαδημία μίλησε με τον καλλιτεχνικό πράκτορα του Ντίλαν και επίσης με τον υπεύθυνο της περιοδείας του», αλλά δεν κατέστη δυνατό να συνομιλήσει με τον ίδιο τον καλλιτέχνη, όπως δήλωσε εκπρόσωπος στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Στο μεταξύ ο 75χρονος τροβαδούρος έδωσε συναυλία χθες βράδυ στο Λας Βέγκας, όπου δεν είπε τίποτα στο κοινό , σύμφωνα με δημοσιογράφους που την παρακολούθησαν.
Η αμερικανική εφημερίδα Washington Post μεταδίδει ότι ήρθε σε επαφή με οικείους του και ότι «ο Ντίλαν παρέμεινε σιωπηλός όλη την ημέρα σχετικά με τη βράβευσή του». Ένας από τους φίλους του, ο τραγουδιστής Μπομπ Νόιβιρτ, δήλωσε ότι άνετα «μπορεί ούτε να το αναφέρει ποτέ».
Οι νομπελίστες καλούνται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου στη Στοκχόλμη για να παραλάβουν τα βραβεία τους από τα χέρια του βασιλιά της Σουηδίας και να εκφωνήσουν μια ομιλία.
Ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Πολ Σαρτρ είχε αρνηθεί το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964 και είχε ανακοινώσει την απόφασή του μόλις είχε μάθει για τη βράβευσή του. Δεν είχε λάβει τις 273.000 κορώνες που αποτελούσαν τότε το χρηματικό έπαθλο του βραβείου.
Ο Φιλίπ Μαργκοτέν, ένας από τους συγγραφείς των συγγραφέων του βιβλίου «Μπομπ Ντίλαν, Όλα τα τραγούδια"» χαρακτήρισε τον τραγουδοποιό «τον μεγαλύτερο εν ζωή ποιητή της Αμερικής του 20ού αιώνα».
Όπως είπε, είναι αδιαμφισβήτητη η λογοτεχνική κουλτούρα του Ντίλαν. «Έχει διαβάσει πολύ Γάλλους ποιητές, ιδίως Ρεμπό αλλά και τον Ουίλιαμ Μπλέικ, από την άλλη πλευρά της Μάγχης. Φυσικά, εμπνεύστηκε από τους ποιητές της γενιάς των Μπητ», εξήγησε.
Βίντεο από την ανακοίνωση του βραβείου:
Αντιδράσεις στο λογοτεχνικό κόσμο
Έκπληξη έχει προκαλέσει η απόφαση - ανατροπή στην ιστορία του Νόμπελ με άλλους να εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους και άλλη τη διαφωνία τους, καθώς είναι η πρώτη φορά που τιμάται με το σημαντικό βραβείο ένας συνθέτης και τραγουδιστής, την ίδια στιγμή που διάσημοι, μεγάλοι λογοτέχνες όπως ο Φίλιπ Ροθ, η Τζόις Κάρολ Όουτς ή ο Ντον Ντε Λίλο περιμένουν μάταια εδώ και χρόνια.
Οι αντιδράσεις μεταφέρθηκαν και στα social media. Ειρωνικά σχόλια έκαναν την εμφάνισή τους, όπως: «Έτσι λοιπόν, η Ακαδημία που δεν τίμησε ποτέ τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, επέλεξε τον Ντίλαν».
«Το όνομα του Ντίλαν αναφερόταν συχνά τα τελευταία χρόνια, όμως πάντα θεωρούσαμε ότι επρόκειτο για φάρσα», θυμάται ο Πιερ Ασουλίν, συγγραφέας και μέλος της Ακαδημίας Γκονκούρ, που εμφανίστηκε θυμωμένος με την επιλογή της Σουηδικής Ακαδημίας. "
Το να του απονέμουν το Νόμπελ είναι θλιβερό. Αγαπώ τον Ντίλαν, αλλά δεν έχει έργο. Νομίζω ότι η Σουηδική Ακαδημία γελοιοποιείται. Είναι ένα δείγμα περιφρόνησης προς τους συγγραφείς.
Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Σκωτσέζος συγγραφέας Ιρβάιν Γουέλς. Στον λογαριασμό του στο Twitter έγραψε ότι το βραβείο που δόθηκε στον 75χρονο Ντίλαν ήταν η επιλογή «των γερασμένων χίπηδων με δύσοσμο προστάτη που μιλούν αλαμπουρνέζικα».
Από την άλλη πλευρά, ο συνάδελφός του, ο Σάλμαν Ρούσντι, που διεκδικεί και αυτός το Νόμπελ εδώ και πολλά χρόνια, προτίμησε να είναι πιο δίκαιος: «Πρόκειται για μια εξαίρετη επιλογή», ανέφερε στο Twitter, υπενθυμίζοντας ότι «από τον Ορφέα μέχρι τον Φαΐζ, το τραγούδι και η ποίηση συνδέονταν ανέκαθεν. Ο Ντίλαντ είναι ο λαμπρός κληρονόμος της παράδοσης των βάρδων».
Με τη σειρά του ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος Τόνι Νέγκρι δήλωσε ότι ο «Ντίλαν είχε ήδη μέσα του το αίσθημα που γέννησε το κίνημα του '68. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 ερμήνευε τα όσα συνέβαιναν στην αμερικανική κοινωνία που ήταν ανοικτή και γεμάτη ελπίδα, αλλά και γεμάτη θυμό»
Σε συνέντευξη στην ιταλική έκδοση της διαδικτυακής ειδησεογραφικής πύλης Huffington Post σημείωσε ότι «κατά κάποιον τρόπο, πρόκειται για μια επιλογή η οποία αναγνωρίζει τη σημασία των διεκδικήσεων του Ντίλαν» και «η κίνηση αυτή αποτελεί και ένα πλήγμα για τον Ντόναλντ Τραμπ».
Ο ίδιος εκτίμησε ότι «η επιλογή συμπίπτει και με την κόπωση του νεοφιλελευθερισμού, μια κόπωση η οποία διαδίδεται ακριβώς και εξαιτίας των ανισοτήτων». Ίσως, λέει ο Νέγκρι, όπως τραγουδούσε και ο Ντίλαν «The Times They Are a-Changin», οι καιροί αλλάζουν.