Kastriot Myftaraj
Ardian Vehbiu, si tutor i prostitucionit intelektual
Përse është e nevojshme që dikush të pohojë se nuk është kuqezi, duke i etiketuar ata që ndjehen të tillë dhe e pohojnë këtë cilësi? Çfarë arsye ka për këtë distancim, çfarë lloj proteste na qenka kur dikush thotë: “Unë nuk jam kuqezi!”? Çfarë fibre qytetare (term i Ardian Vehbiut) ka ky term? Kuqezi është një cilësi identitare, ashtu siç është, me ngjyrat përkatëse një cilësi identitare e ngjashme në SHBA, ku jeton Ardian Vehbiu, apo në Francë, Greqi, Japoni etj. Gjithkush që është shqiptar ka të drejtë të pohojë identitetin e tij kuqezi, me fjalë dhe simbolikë imazhi.
Kjo është një gjë vullnetare, një demokraci imazhi, se askush nuk të imponon që ta pohosh cilësinë identitare kuqezi. Është një lloj plebishiti gjithëkombëtar spontan, i shndërruar tashmë në ritual, me rastin e ngjarjeve sportive. Çfarë të keqe ka këtu? Gjithkush ka të drejtë që ta pohojë sipas mënyrës së tij dhe dihet se me rastin e ngjarjeve sportive, shtresat e gjera të shoqërisë janë të prirura kah pohimi identtitare nëpërmjet ritualeve kolektive nën shenjën e ngjyrave përkatëse. Kështu ndodh gjithandej botës, jo vetëm në Shqipëri. Askund në këta vende kjo gjë nuk shkakton shqetësime. Askush në këta vende nuk e shikon një gjë të tillë si provokim. Në të kundërt, të thuash se “Unë nuk jam kuqezi!” është një provokim i dhunshëm verbal pa shkak ndaj shumicës. Është një provokim që prek në ndjeshmëritë kolektive, pra është një provokim i llogaritur për të shkaktuar reagim. Domethënë, meqënëse ata të cilët e quajnë një vlerë komunitare dhe personale pohimin e identitetit të tyre kuqezi, nuk janë dhe nuk ka si të jenë në shumicën e tyre intelektualë, pra nuk ka gjasa që ta perceptojnë këtë sfidë si një debat intelektual, që duhet zhvilluar sipas etikës së debatit, por si një provokim, atëherë kështu do të nxiten ata që të përgjigjen me dhunë verbale, qoftë edhe në mediat sociale dhe forumet online. Dhe pastaj ky reagim përdoret për ta etiketuar njeriun kuqezi si konfliktual.
Provokime të tilla organizohen para ngjarjeve të rëndësishme sportive, siç ishte rasti i ndeshjes Shqipëri-Armeni. Për këto lloj provokimesh janë të specializuar sorosianët shqiptarë, ndër ta edhe Ardian Vehbiu. Pas ndeshjes Shqipëri-Armeni, Ardian Vehbiu, në një shkrim të botuar në blogun e vet “Peizazhe të fjalës” dhe që u ribotua nga gazeta “Mapo” e sorosianit Henri Çili, dhe në të tjera gazeta e forume sorosiane, pohoi atë që ishte e qartë, se shkrimi i një vajze 20 vjeçare, me titullin provokues, “Unë nuk jam kuqezi” të publikuar në blogun e tij para ndeshjes, ishte në fakt një skenar provokues i tij. Pas ndeshjes, Ardian Vehbiu, në një shkrim të botuar blogun e tij dhe të ribotuar po nga gazeta “Mapo” doli të vjelë frutet e provokimit që kishte mbjellë. Vehbiu ua zuri për të madhe atyre që reaguan ndaj shkrimit “Unë nuk jam kuqezi”, duke i quajtur reagime të dhunshme, të pahijshme dhe që u mungon fibra qytetare. Ardian Vehbiu është një provokator intelektual i mbrapshtë. Është edhe më tepër se kaq, është një tutor ndërkombëtar prostitucioni intelektual.
Se janë shumë më pak të pandershëm se ai ata shqiptarë të cilët në emigracion, ku jetojnë bëjnë tutorin e prostitutave, të cilat për të nxjerrë jetesën shesin trupin e tyre. Ardian Vehbiu, i cili gjithashtu jeton prej shumë viteve në emigracion, në SHBA, gjen ndonjë femër njëzetvjeçare në rrethet sorosiane, për ta keqpërdorur mendërisht, duke e bërë zëdhënëse të ideve të tij të përpunuara në laboratorët sorosianë, në mënyrë që pastaj të ketë mundësi të dalë ai vetë për të reaguar kinse i habitur dhe i indinjuar ndaj pasojave të provokimit të tij. Është një qëndrim intelektual antietik.
Pas ndeshjes Serbi-Shqipëri, tetorin e kaluar, një tjetër antikuqezi, Ermal Petushi botoi në gazetën “Tema” shkrimin me titull “Të dhjerë, por krenarë” që ishte përgjigje ndaj reagimit kuqezi të asaj që ndodhi në Beograd si dhe të dënimit që UEFA dha ndaj Shqipërisë. Në këtë shkrim Petushi thoshte se vërtet në Beograd na bënë një padrejtësi, por ne nuk kemi të drejtë ta kërkojmë fajin te të tjerët sa kohë që jemi “të dhjerë”, domethënë kur nuk jemi të barabartë me Europën. Por e tillë nuk është as Greqia, e cila është që prej 35 viteve anëtare e Bashkimit Europian, madje i ka krijuar Europës probleme më tepër se çdo vend tjetër. A e kanë mbyllur gojën grekët për shkak të kësaj? Aspak. A nuk kemi të drejtë ne shqiptarët të ankohemi edhe kur na bëjnë padrejtësi? Jo, thotë Ermal Nikollaq Petushi nga Lushnja.
Por le të kthehemi te Ardian Vehbiu. Problemi rëndohet për shkak se Ardian Vehbiu, i cili është i njohur për këto qëndrimi, vitin e kaluar fitoi çmimin e ndarë nga Ministria e Kulturës e Shqipërisë, si publicisti më i mirë. Kjo është loja e dyfishtë e Edi Ramës, i cili nga njëra anë shtiret kuqezi, në anën tjetër nxit dhe shëprblen dhunën intelektuale sorosiane ndaj kuqezinjve.
Vetëpohimi kolektiv kuqezi është një tregues i energjisë kolektive të njeriut shqiptar. Tashmë duhet gjetur mënyra që kjo energji të kanalizohet për të bërë punë të mira. Është gabim të thuhet se përse na shërben vetëpohimi kuqezi kur kur kemi këtë apo atë problem që e lemë pa zgjidhur. Vetëpohimi kolektiv kuqezi jo vetëm që nuk është një pengesë për t’ i zgjidhur problemet, por madje është një premisë psikologjike për të pasur disponimin e nevojshëm për t’ u marrë si shoqëri me këto probleme, në mënyrën e duhur.
–
Skandaloze: Kastriot Myftaraj thotë se Meka e Medina duhet të goditen me bomba atomike
Gazetari Kastriot Myftaraj, i njohur për artikujt e tij kontrovers, ka propozuar që të hidhen bomba atomike në Medinë e Mekë, për ta zgjidhur “problemin e botës me Islamin”
Ai ka ngritur paralele mes Hiroshimës & Nagasakit me Mekën & Medinën, në shkrimin që mund ta lexoni më poshtë.
Problemi i botës me Islamin zgjidhet duke u bërë Meka “Hiroshima” dhe Medina “Nagasaki”
Në thelb, problemi që ka bota sot me terrorizmin islamik është i njëjtë me problemin që kishte SHBA me militarizmin japonez në fund të Luftës së Dytë Botërore. Atëherë, japonezët kishin bindjen se Perandori ishte Arahitogami, domethënë hyjni i mishëruar si njeri. Ky status hyjnor i tij ishte sanksionuar edhe në Kushtetutën e Japonisë. Hedhja e bombave atomike nga amerikanët në dy qytetet japoneze, Hiroshima dhe Nagasaki, kishte si qëllim të shkatërronte besimin e japonezëve në statusin hyjnor të sundimtarit të Japonisë. Nëse perandori ishte hyjni, atëherë supozohej që ai të kishte fuqi për të mos lejuar që këto armë të tmerrshme të qëllonin territorin japonez. Kur kjo ndodhi, u humb besimi i publikut se perandori ishte hyjni.
E njëjta gjë vlen edhe për terrorizmin islamik. Terroristët frymëzohen nga libri bazë i fesë islame, Kurani, çdo fjalë e të cilit supozohet të jetë kumtuar nga Zoti (Allah), nëpërmjet kumtuesit Muhamed, për këtë i quajtur profet. Nga ana tjetër pretendohet se ekstremistët islamikë e keqinterpretojnë këtë libër, për ta përdorur atë për nxitjen e luftës. Si shembull për këtë sillen fjali të librit ku Allahu bën thirrje për bashkëjetesë paqësore me njerëzit e feve të tjera. Por qëllimisht harrohet konteksti në të cilin thuhet kjo gjë dhe që është ai i nënshtrimit të jomuslimanëve ndaj muslimanëve. Pasi të nënshtrohen, jomuslimanët mund të trajtohen me zemërgjerësi, duke paguar edhe taksën përkatëse për mbrojtjen që iu bëhet, domethënë të paguajnë tribut për të jetuar.
Për atë që dëshiron të kuptojë, është e qartë se Kurani përmban një doktrinë politiko-ushtarake për sundimin e botës, dhe Islami i bazuar në këtë libër nuk është aspak një fe paqësore.
Terrorizmi islamik është vetëm një nuancë taktike e Islamit, i cili e ka parim strategjik kuranor nënshtrimin e botës. Objektivi strategjik është nënshtrimi i botës; një taktikë për arritjen e këtij objektivi është terrorizmi islamik. Për këtë arsye duhet asgjësuar Islami si fe, jo thjesht terroristët islamikë. 1.6 miliard njerëz janë robër shpirtërorë të një doktrine djallëzore, Islamit. Edhe ata duhen çliruar nga e keqja. Mënyra më e sigurt është që t’ u jepet muslimanëve të kuptojnë, në mënyrë bindëse se nuk ekziston Allahu i plotfuqishëm, dhe se ai nuk mbron dot as vendet më të shenjta të Islamit, Mekën dhe Medinën. Për këtë qëllim duhet të goditen me bomba atomike Meka dhe Medina. Duhet të zhduket nga faqja e dheut Kaaba, së bashku me Gurin e Zi, simbolin e pranisë së Allahut në botë, si dhe me varrin e Muhamedit. Hexhazi, pjesa e Gadishullit Arabik ku gjenden Meka dhe Medina duhet të shpallet zonë e ndaluar dhe as Arabisë Saudite nuk duhet t’ i lejohet që të ushtrojë sovranitetin shtetëror atje. Me këtë zhduket Islami si religjion sepse ai është i lidhur me pelegrinazhin (Haxh) në Mekë.
Kur muslimanët e botës të shohin se vendet më të shenjta të Islamit u shkatërruan pa qenë në gjendje Allahu i Madh që t’ i mbronte do ta kuptojnë se kulti i Allahut është i rremë, e po ashtu edhe ai i Muhamedit. Ky vetëdijësim do të kushtëzojë reagimin e tyre. Grupet terroriste islamike do të shpërbëhen si akulli në shkretëtirë. Kohezioni i tyre mbështetet në bindjen e anëtarëve të tyre fanatikë te plotfuqishmëria e Allahut. Edhe terroristi më fanatik nuk do të gjejë më kauzë për luftë.
Dy bomba atomike të hedhura në Meka dhe Medina do të kenë një efekt përshpejtues magjik për reformimin e shoqërive në botën islame. Brenda ditës do të jetë zhdukur pengesa kryesore për reformimin e këtyre shoqërive.
Bota dhe posaçërisht Europa dhe SHBA nuk kanë thjesht një problem me terrorizmin islamik, por kanë një problem me Islamin si religjion.
Synimi i Edi Ramës është arrestimi i Ilir Metës dhe i Sali Berishës
Në emisionin “Zonë e Lirë” të gazetarit të njohur Arian Çani ishin të ftuar edhe dy analistë:Ilir Kulla dhe Kastriot Myftaraj. Tema e Çanit ishte :”Rama-Metës apo Meta-Ramës” ose në gjuhën më popullore do të thoshte se cili do t’ia fus tjetrit. Ilir Kulla mbrojti idenë se reforma në drejtësi, ndonëse duhet, përsëri po luhet për të ndryshuar rezultatin politik të zgjedhjeve të ardhshme parlamentare, ku dihet se PS-ja nuk fiton e vetme. Dhe sipas skemës Ilir Meta do të jetë kryeministri i pas zgjedhjeve të reja. Ndaj me këtë reformë synohet të goditet Ilir Meta dhe LSI si një forcë e cila bën pushtetin.Duke ditur këtë rrezik votash të LSI, sipas Kullës, po synon kryeministri të rrëzojë Ilir Metën për ta zbehur ose zhdukur si forcë politike me anë të ndryshimit të sistemit zgedhor si dhe me anë të drejtësisë së re,pas reformës, e cila prapë do të jetë në thelb po kjo, e përdorur nga politika.
Ndërsa Kastriot Myftaraj që siç duke ka informacione të kodifikuara, por edhe kontakte të shumëllojshme, pohoi në emision se e gjitha kjo reformë po bëhet që të largohen nga skena politike Sali Berisha dhe Ilir Meta. Më saktë ai tha se pas reformës synohet nga Edi Rama që prokurorët e gjyqtarët e emëruar të arrestojnë e dënojnë Sali Berishën e Ilir Metën. E tha shkoqur, analisti Kastriot Myftaraj, i cili pohoi se Lulzim Basha i ka dhënë fjalën ambasadorit amerikan Lu se do ta votojë reformën e drejtësisë si PD nëse është sipas Venecias. Siç duket palët Rama-Basha, ku flitet edhe për një takim të fshehtë mes tyre, kanë rënë dakort që sejcili pastron oborrin e tij nga konkurenti. Pra Basha heq qafe Berishën , kurse Rama palos Metën. Por kjo me reformën e re, duke i arrestuar.
Këtë e zbuloi Myftaraj. Ndërsa Ilir Kulla theksoi se mund të jetë dëshirë e Ramës dhe e Bashës, por grupin parlamentar të PD-së e zotëron Berisha e nuk e votojnë sëbashku me Ramën, duke spostuar Metën. Por dhe Meta nuk rri duke fjetur.
Loja sapo është trazuar në skenën politike shqiptare dhe fakti që kryeministri synon pastrimin e së majtës, pra të Metës, për hir të një pushteti personal të krijon shqetsim të madh për demokracinë e vendit. Pastrimi vjen me votë dhe me një drejtësi të pavarur. Në të kundërt rreziku është i madh për demokracinë e një vendi.
Enver Hoxha ishte nipi i Sulltan Muradit V
I njohur zyrtarisht si boshnjak, Halil Musa Beu, përfolej si djali ilegal i Muradit V. Enver Hoxha, i cili nga ana e tij përfolej si djali ilegal i Bimbash Halil Musa Beut zhduku çdo fotografi të babait të tij biologjik, jo vetëm ato që gjendeshin në Shqipëri, por edhe ato që gjendeshin në Stamboll. Njerëz të paguar nga Enver Hoxha e kanë bërë këtë gjë në vitet gjashtëdhjetë, në Turqi.
Muradi V qëndroi për vetëm tre muaj në fronin sulltanor, që nga 30 maji deri në 30 gusht 1876. Ai ishte i biri i Sulltan Abdylmecidit I dhe i një nëne gjeorgjiane, nga Mingrelia, vendlindja e Berias, shefit të frikshëm të policisë sekrete sovjetike. Kjo mund të ketë qenë arsyeja që Enver Hoxha ka pasur mbështetjen e posaçme të Berias, por edhe të Stalinit në luftën për pushtet brenda udhëheqjes komuniste shqiptare.
Pas rënies nga froni të Muradit V në fronin sulltanor u ul vëllai i tij Abdyl Hamidi I, i cili qëndroi në fron 33 vite deri në 1909. Muradi V, edhe pas rënies nga froni, vazhdoi të mbante statusin e princit, bashkë me privilegjet përkatëse. Muradi V kishte lindur në 1840. Që në moshë të re ai u shqua për aventura erotike. Ai u martua nëntë herë gjatë jetës së tij. Për herë të parë u martua në moshën 16 vjeç. Shumicën e martesave i bëri pas rënies nga froni sulltanor kur u martua pesë herë.
Muradi V ishte sulltani i fundit otoman me këtë emër që ka një lidhje të posaçme me kombin shqiptar. Muradi I u vra në Fushë-Kosovë në 1389, duke iu lënë si dhuratë të keqe shqiptarëve mitin e rremë historik serb për Kosovën. Muradi II vdiq gjatë rrethimit të Krujës, në 1450. Muradi V na la si dhuratë Enver Hoxhën.
Në albumin bashkëngjitur këtij shkrimi gjenden tre fotografi të Muradit V dhe tre fotografi të Enver Hoxhës. Meqënëse Muradi V mbante mustaqe, është përzgjedhur edhe një fotografi e Enver Hoxhës ku ai ka mustaqe.
Migjeni, i pari mësues falsifikator, me statujë
Këto ditë në qytetin e Pukës u përurua statuja e Migjenit, e ngritur me shkakun se ai ka punuar mësues i shkollës fillore në Pukë, në vitet ‘30. Migjeni paraqitet i ulur, ndërsa në prehër mban një fëmijë, nxënës i tij pukian.
Migjeni, i cili ishte i sëmurë nga tuberkulozi, nuk mund të punonte mësues, aq më tepër në një shkollë fillore, me fëmijë të mitur. Sipas ligjeve të kohës, çdo njeri që kërkonte të punonte mësues, duhet të paraqiste një raport të lëshuar nga mjekët që të vërtetonte se nuk vuante nga sëmundje ngjitëse. Ata që vuanin nga tuberkulozi e kishin kategorikisht të ndaluar të punonin si mësues.
Migjeni 22 vjeçar, mundi të emërohej mësues në 1933, sepse paraqiti një dokument të rremë mbi gjendjen shëndetësore të tij, kur i kërkoi Ministrisë së Arsimit të Shqipërisë që të niste punë si mësues.
Në sajë të këtij dokumenti të rremë, në 13 maj 1933, Këshilli i Ministrave, me vendimin nr. 874, e emëroi Millosh Gjergj Nikollën, alias Migjeni, mësues në katundin Vrakë të Shkodrës, me një page mujore prej 160 franga ar. (8 napolona ar)
Në sajë të kësaj page është që Migjeni paraqitet në statujë i veshur mirë (nxënësi i ulur në prehrin e tij paraqitet i veshur me një këmishë të shqyer.)
Migjeni nuk falsifikoi vetëm raportin për gjendjen shëndetësore të tij, por ai kishte falsifikuar edhe diplomën e shkollës që kishte kryer në Jugosllavi. Ai kishte kryer Seminarin Fetar Ortodoks, çka thuhet edhe në biografitë zyrtare të tij të botuara në kohën e shtetit komunist, kur u ngrit kulti i Migjenit. Por në Ministrinë e Arsimit të Shqipërisë, në 1933, paraqiti një diplomë të Shkollës Normale, që është një shkollë laike, me drejtim mësuesinë. Falsifikimi i Migjenit provohet nga shkresa nr. 1574, e datës 8 maj 1933, me të cilën Ministria e Arsimit e Shqipërisë, i dërgon Këshillit të Ministrave, propozimin që Migjeni të emërohet mësues. Në këtë shkresë thuhet se Migjeni ka kryer Normale të Ballkanit, pa u specifikuar vendi se ku ka studiuar ai. Gjithashtu thuhet se Migjeni nis punë për herë të parë si arsimtar.
Kështu, Migjeni nisi punë si mësues duke kryer dy falsifikime dokumentesh, gjë për të cilën ai duhet të kishte shkuar në burg. Dy vite më pas Migjeni do të emërohej mësues në Pukë.
Migjenin e larguan nga shkolla e Vrakës për shkak të skandalit që shkaktoi dashuria e tij me vajzën e xhaxhait, Bojka Nikolla, për të cilën ai ka shkruar edhe një poezi. Vraka ishte afër Shkodrës dhe Bojka shkonte e vizitonte atje. Pas ndarjes nga Bojka, Migjeni kaloi nga incesti në një tjetër lloj perversioni seksual, duke zbuluar pasionin e tij për djemtë e vegjël.
Ky zotëri nga Shkodra, megjithëse i veshur mirë dhe shumë sqimatar, nuk nguronte t’ i merrte në prehër fëmijët e vegjël malësorë me pastërti të dyshimtë, ata më të preferuarit prej të cilëve i lante me duart e tij me ujë të nxehtë dhe sapun, në një legen të madh që e kishte sjellë me vete.
Është fakt se të preferuarit e tij, ata që i përmendi me emër, u bënë perversë seksualë dhe pedofilë më vonë.Njëri prej tyre, i cili më vonë u bë zyrtar i lartë i shtetit komunist në nivel lokal, u ekzekutua nga Sigurimi i Shtetit në Elbasan me porosi të Enver Hoxhës, si pedofil, veprimtaria e të cilit kishte rënë shumë në sy.
Shteti shqiptar i kohës së Monarkisë u tregua shumë zemërgjerë me Migjenin, pikërisht për atë arsye për të cilën migjenofilët e mëvonshëm mëtojnë se u keqtrajtua, domethënë për shkak të veprës së tij si poet dhe publicist. Në kohën që Migjeni nisi të përfolet në Pukë si pedofil, shteti i dha mësuesit 26 vjeçar një bursë për të kryer studimet universitare në Itali. Kështu, në 1937 Migjeni shkoi në Torino të Italisë, por për shkak të gjendjes shëndetësore në fillim shkoi në një klinikë për të kuruar tuberkulozin e tij. Atje edhe vdiq në 1938. Kjo është e vërteta e pamohueshme e Migjenit. Ai ishte një falsifikator ordiner.
Migjeni ishte një falsifikator edhe në poezinë e tij, për të cilën u krijua një kult, vecanërisht, në kohën e shtetit komunist. Poezia e Migjenit është plagjiaturë e rëndomtë e asaj të Majakovskit, poetit komunist rus, i cili është ati i poezisë propagandistike. Ironikisht, kulti i Migjenit në Shqipëri u kërkua të krijohet së pari gjatë pushtimit fashist. Vepra e Migjenit, e cila u botua pothuajse e plotë që në kohën e Monarkisë në Shqipëri, më pas u botua e plotë edhe gjatë pushtimit fashist të vendit. Arsyeja ishte se Migjeni kishte bindje filozofike të ngjashme me fashistët, posacërisht nazistët, duke qenë se adhuronte filozofinë e Nietzsche (Niçe. Por për veprën e Migjenit nuk pati ndonjë interesim të madh nga lexuesit. Shteti komunist e vazhdoi punën për ngritjen e kultit të Migjenit atje ku e lanë fashistët dhe bëri shumë për këtë