εξασφαλίζει δημοσιότητα που θα τη ζήλευαν πολλοί αφανείς βουλευτές.
Επιπλέον σημαδεύει τη θητεία του φίλου του ανεξίτηλα στα πεδία που τόσο καλά γνωρίζει. Μια ισχυρή δόση άκρατου εθνικισμού και ένα μείγμα αχαλίνωτα επιθετικών δηλώσεων αρκούν για να γίνει ο αγαπημένος των ΜΜΕ.
Ο Γαρουφαήλ ή Φαήλος (όπως είναι ευρύτερα γνωστός) Κρανιδιώτης, γεννήθηκε το 1965 στον Κορυδαλλό, με πατέρα υπάλληλο στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά και μητέρα γαζώτρια σε βιοτεχνία.
Σπούδασε νομικά (ΑΠΘ), εργάζεται ως δικηγόρος, ενώ υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός στις Ειδικές Δυνάμεις- θητεία που προδίδει ίσως τη σε στιλ κομάντο παρέμβασή του στη δημόσια σφαίρα.
«Πατριώτης» από κούνια
Η πολιτική του πορεία ξεκινά την εποχή που θέριευε ο δικομματισμός και φιλοξενούσε ακόμη και τις ακραίες φωνές που στη συνέχεια έδωσαν τη θέση τους σε διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς των άκρων -δίπλα στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ με τον Μ. Χαραλαμπίδη, περνά το 1989 στο Ελληνικό Ριζοσπαστικό Κίνημα του Τρίτση.
Η επόμενη δεκαετία σφραγίζεται από τη γνωριμία του με τον Αντ. Σαμαρά καθώς υπήρξε υποψήφιος ευρωβουλευτής της Πολιτικής Ανοιξης το 1999.
Δύο χρόνια πριν είχε συμπράξει στη συγκρότηση του «εθνικοπατριωτικού» Δικτύου 21, που φέρεται να είχε εμπλοκή στην υπόθεση Οτσαλάν και την παράνομη είσοδό του στη χώρα, τορπιλίζοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οδηγώντας τον τότε πρωθυπουργό Σημίτη να κάνει λόγο για «παρακράτος».
Οι επεισοδιακές του «δημόσιες εμφανίσεις» εκκινούν το 1988, όταν ο 23χρονος φοιτητής Κρανιδιώτης πέταξε το στεφάνι που είχε καταθέσει στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη ο τότε δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Μεντρεντίν Νταλάν και 11 χρόνια μετά τον γνωρίζει το πανελλήνιο ως τον δικηγόρο του Οτσαλάν στην επιχείρηση με τα πολλά ερωτήματα που ενέπλεξε την Ελλάδα και κατέληξε στη σύλληψή του Κούρδου ηγέτη στην Κένυα, τον οποίο συγκρίνει με τον Τσε Γκεβάρα αγνοώντας προφανώς τον διεθνιστικό χαρακτήρα του αγώνα του δεύτερου έναντι του εθνικού χαρακτήρα στον αγώνα του πρώτου...
Τα τελευταία χρόνια διεκδικεί μερίδιο στον δημόσιο... «λόγο» μέσω των δηλώσεών του, προκλητικά υβριστικών έως ρατσιστικών, ομοφοβικών και συχνά σεξιστικών που φιλοξενούνται σε εφημερίδες ή το διαδίκτυο.
Ας θυμηθούμε μερικές που έχουν πολιτικές προεκτάσεις, όπως αυτές κατά του μεσαίου χώρου στη Ν.Δ. όπου αποκάλεσε «ντιντήδες» και «βαψομαλλιάδες» τους θιασώτες του και την τελευταία που του κόστισε την αποπομπή από τη Ν.Δ.
Ηταν όταν ο αν. υπουργός Μετανάστευσης αποκάλεσε με το συνταγματικό της όνομα την ΠΓΔΜ και εκείνος υπαινίχθηκε εκτελέσεις: «...έξι ακόμη κυπαρίσσια στο Γουδί τομάρια κι εγώ εθελοντής να σας δέσω τα χέρια με σύρμα το χάραμα».
Ιδιαίτερης βαρύτητας ωστόσο θεωρήθηκαν και οι παρεμβάσεις του όταν ως φίλος τού τότε πρωθυπουργού αλλά και μέλος της πολιτικής επιτροπής της Ν.Δ. υποδαύλιζε εκτροπές με εμφυλιοπολεμικές ρητορείες: «Εγώ δεν βρίζω πατριώτες, δεν βρίζω εθνικιστές.
Φυλάω τις “σφαίρες” μου για τον αληθινό αντίπαλο. Το σκυλολόι του ΣΥΡΙΖΑ, των αντεξουσιαστών και τ’ αρχ. μου τα δυο, μου επιτίθενται με μίσος γιατί δεν βρίζω, γιατί απευθύνομαι στη βάση της Χ.Α., γιατί δηλώνω και είμαι Εθνικιστής, γιατί δεν νοιώθω ΚΑΝΕΝΑ δέος για όλους αυτούς τους μαλ.ς».
Με την επαγγελματική του ιδιότητα είχε επίσης προκαλέσει όταν, εκτός από σύμβουλος του πρωθυπουργού, είχε αναλάβει και συνήγορος του επιχειρηματία Δ. Μελισσανίδη όταν κατηγορήθηκε από το περιοδικό «Unfollow» για απειλές με αφορμή δημοσίευμα περί λαθρεμπορίου καυσίμων.
Στο πλευρό του Ηλία
«Αυτόκλητος» υποστηρικτής επίσης στάθηκε στον Κασιδιάρη στη σε ζωντανή μετάδοση επίθεσής του στη Ρένα Δούρου -«με ένα ποτηράκι νερό παριστάνει την επιζήσασα του Ολοκαυτώματος. Σκίστηκε το αριστερό καλσόν», έγραψε στο τουίτερ- και στη Χρυσή Αυγή επικροτώντας τη ναζιστική της βία: «Στη χειρότερη περίπτωση, η Χ.Α. κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή (...) οι μαχαιρωμένοι αλλοδαποί υπάρχουν στην βλακώδη προπαγάνδα των φωταδιστών του ΣΥΡΙΖΑ».
Τη συμπάθειά του είχε δείξει τόσο στον νυν υπουργό Εθνικής Αμυνας Π. Καμμένο, όταν ήταν και οι δύο στη Ν.Δ. και ο δεύτερος δεν στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου θέτοντας εαυτόν εκτός Ν.Δ., αλλά και στον νυν υπουργό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά γράφοντας ότι τον ήθελε «υπουργό Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σαμαρά».
Αντικρίζοντας μάλιστα τα τουριστικά λεωφορεία που κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας, έχοντας σε περίοπτη θέση τη διαφήμιση «Τurkish Airlines», δεν μπορούμε να αντισταθούμε στη σκέψη ότι με επιδρομή τις καταστρέφει, φέρνοντας στον νου τις παλαιότερες δηλώσεις του όταν φημολογούνταν τουρκικές επενδύσεις: «Τουρκική “επενδυτική” επιδρομή σε μαρίνες κ.λπ. Αγαπητή κυβέρνηση, ακόμα και οι πουτάνες Δεν δέχονται οποιονδήποτε πελάτη»...
To σκίτσο είναι της Ελέσας Αντύπα.
