Είναι και αυτή η τηλεοπτική οθόνη που καταργεί σύνορα και αποστάσεις και σε φέρνει σε μέρη μακρινά, αλλά "πλούσια" σε πηγές κάθε μορφής παροχών! Η Lady Hope, πάντα, προσπαθούσε να...
έρχεται σε επαφή με το ολιστικό μεγαλείο του αθλητισμού. Έτσι ώστε, όποτε μπορεί, να παρακολουθεί διάφορα σπορ. Ανάμεσα τους και ο λεγόμενος κλασικός αθλητισμός, κομμάτι ενός παγκόσμιου συστήματος ποικίλα κατατραυματισμένου από διάφορα "παθογενή αίτια" όπως το ντόπινγκ (εσχάτως, βρισκόμαστε στον "αστερισμό του μελδονίου"), η διαφθορά θεσμικών ηγητόρων (βλ., για παράδειγμα, τιμωρία Μπλάτερ και Πλατινί), αλλά και η μάστιγα του παράνομου στοιχηματισμού. Ας είναι. Παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου εν εξελίξει, και η Lady Hope προσηλωμένη στο δέκτη της...
[... Τα ομαδικά αθλήματα έχουν τη δική τους εντροπία. Όπως, φυσικά, συμβαίνει και με τα λεγόμενα ατομικά. Μια "ευγενική" φυσιογνωμία, ο Γάλλος επικοντιστής Ρενό Λαβιλενί ήταν δικαίως το πρόσωπο της έναρξης μιας μεγάλης διοργάνωσης. Σε μια χρονιά που περιλαμβάνει μέχρι και Ολυμπιακούς Αγώνες... Σε ένα αγώνισμα, που πέρα από όλα τα άλλα, υπάρχει και η μυσταγωγία της επιλογής από τον/την κάθε αγωνιζόμενο/η του ύψους από το οποίο θα επιχειρήσει, είτε σαν αρχικό άλμα, είτε σα μέρος της απόπειρας για την καλύτερη δυνατή τελική κατάταξη. Ωραία σκακιέρα, αναφανδόν...
Επιλογή, που κάποιες φορές γίνεται και η αφορμή για "επίδειξη ισχύος". Ο Λαβιλενί, ποντάροντας στα προσόντα του, "έπαιξε" και με αυτό. Με δύο άλματα μόλις, έβαλε στη βαλίτσα του το χρυσό μετάλλιο, και μετά ήρθε η ώρα για το προσωπικό show. Που το είχαν ανάγκη όλοι: ο ίδιος, το αγώνισμα, οι θεατές, οι τηλεθεατές, τα τηλεοπτικά δίκτυα, η διοργάνωση, η IAAF, οι χορηγοί, κοκ. Πρώτη φάση του σε "κοινή θέα" σολαρίσματος; Έκανε 6.02, ρεκόρ αγώνων. Και ύστερα; Ήρθε η προσπάθεια για νέο παγκόσμιο ρεκόρ στα 6.17. Αποτέλεσμα; Η (τριπλή) αποτυχία και ο κίνδυνος τραυματισμού.
Aκούγοντας τους σχολιαστές της κρατικής τηλεόρασης εκείνες τις στιγμές, σου γεννιόταν η "ανάγκη" να αναζητήσεις την αποτυχημένη προσπάθεια στα 6.21, δύο χρόνια πριν.
Λίγο μετά την ιστορική υπέρβαση από τα όρια που είχε βάλει ο "βασιλιάς των αιθέρων" Σεργκέι Μπούμπκα δεκαετίες πριν... Εκεί που οι μεγάλες απαιτήσεις του εγχειρήματος τον γύρισαν -κυριολεκτικά- προς τα πίσω. Και τον έβαλαν σε κίνδυνο σοβαρού τραυματισμού, καθώς η ακαμψία του (απαραίτητα...) σκληρού κονταριού "υποχρέωσε" τον Λαβιλενί να φύγει προς τα πίσω και να προσγειωθεί άτσαλα -τρομάζοντας τους πάντες... Από τα 6.16 στα 6.21, δεν μεσολαβούν μόνο πέντε εκατοστά. Αλλά, πολλά ακόμα πράγματα...
Τέτοιες προσπάθειες είναι ο αγώνας του ανθρώπου απέναντι στα όρια του. Είναι η μάχη της καταξίωσης των ρεκόρ απέναντι στους κινδύνους που προσγειώνουν τη σκέψη στη λογική, πιο απότομα από όσο νομίζουμε. Ο σύγχρονος αθλητισμός ψάχνει πάντα για πρωταγωνιστές και κατορθώματα. Πιο έντονα από παλιότερα... Εκεί που αποσαφηνίζονται οι καλύτεροι, αυτοί που ξεχωρίζουν, οι ικανότεροι, οι "χαρισματικοί" εκ φύσεως που δούλεψαν σκληρά. Αλλά, κι εκεί που απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί για να μην αποδειχθεί νικήτρια η ανθρώπινη ματαιότητα και οι νόμοι της φυσικής "χαστουκίσουν" βάναυσα την απληστία στο μάγουλο. Λεπτές ισορροπίες, σαν τα εκατοστά των ρεκόρ. Θα τα καταφέρει στο μέλλον ο Λαβιλενί; Ίδωμεν...]
Kαι ήρθε για την Ελλάδα το χάλκινο της Κατερίνας Στεφανίδη στο γυναικείο επί κοντώ (που "φιξαρίστηκε" στα 4.80...).
Είναι άκρως σημαντικό να έρχονται σε τέτοιους καιρούς παρόμοιες επιτυχίες. Άσχετα αν η ίδια η Κατερίνα έχει καταφέρει να ξεφύγει από τον εγχώριο περίγυρο και να ανοίξει τους δικούς της ορίζοντες.
Η Lady Hope ευχήθηκε τέτοια παραδείγματα (σπανιότερων, πια, για τα ελληνικά "χρώματα") αγωνιστικών επιτυχιών να αποτελούν "φωτοδότρια πρόσκληση-πρόκληση" στις ψυχές όλων εκείνων των αθλητών που σε καιρούς κρίσης παλεύουν για το βέλτιστο με τόσες αντιξοότητες να τους πηγαίνουν "κόντρα"...
efsyn.gr