κάτι σαν ζεν, σαν ζαβαρακατρανέμια, ήρθε και με κατέλαβε. Όλες οι αρνητικές σκέψεις που έκανα τόσα χρόνια για το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας έκαναν φτερά. Ξαφνικά ένα αόρατο χέρι αντί να μουτζώσει, τρύπωσε στο μυαλό και στην ψυχή των ηγετών της νέας διαρχίας και … τους λυπήθηκε.
Φουκαρά Κυριάκο, ψιθύρισε μια φωνή μέσα μου. Νομίζεις ότι κέρδισες αλλά την πάτησες και είναι κρίμα. Είσαι ένα αγόρι συμπαθέστατο, σοβαρό και μορφωμένο αλλά, ας το παραδεχτούμε, ελαφρώς αδύναμου χαρακτήρα όπως όλα τα αγόρια μαμάς δυνατού χαρακτήρα. Τόσο αδύναμου που πήγες και βρήκες σύζυγο με όνομα που αρχίζει όχι από Κ, όχι από Λ, αλλά από Μ. Κι όταν αυτό το Μ (Μαρέβα), τα έβαλε με το άλλο Μ (Μαρίκα), εσύ δεν εύρισκες τρύπα να κρυφτείς για να μην γίνεις το τρίτο Μ (να μην μπω σε λεπτομέρειες- με αντιλαμβάνεσαι, ε;)
Το πιο δύσκολο είναι ότι κι εσύ γεννήθηκες Μ (Μητσοτάκης). Αλλά το μικρό μ. Το μεγάλο Μ το είχε πάρει η αδερφή σου καθότι ως ξύπνια πρόλαβε να το διπλασιάσει πριν κατεβεί στην πολιτική: ΜΜ (Μητσοτάκη ΚΑΙ Μπακογιάννη). Πόσο δύσκολο είναι γι αυτήν, την ΜΜ, να ξέρει ότι λόγω συγκυρίας και μόνο πήρες αυτό που κυνηγούσε σ’ όλη της τη ζωή αν και είχες μόνο ένα Μ κι αυτό μικρό; Και πόσο δύσκολο είναι για σένα να ξέρεις ότι ξέρει;
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο από το "κορίτσι του διπλανού portal", ΕΔΩ...