«Νομίζω πως τώρα είναι...
καιρός να καταθέσω και δημόσια τους λόγους που με οδήγησαν στην απόφαση -εδώ και 2 μήνες- να παραιτηθώ από το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και οι οποίοι εξηγούνται λεπτομερώς στην παρακάτω επιστολή που γράφτηκε και κοινοποιήθηκε πριν από 2 μήνες στον κ. Υπουργό Πολιτισμού, στον Πρόεδρο του Δ.Σ. και στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου» αναφέρει στην αρχή της επιστολής της.
Ο λόγος που δεν την δημοσιοποίησε τότε ήταν, επειδή, όπως αναφέρει, δεν ήθελε να συντελέσει κι η ίδια «στην ένταση που είχε δημιουργηθεί και για να μην χρησιμοποιηθεί με τρόπο που δεν ήθελε, σαν ένα ακόμη εργαλείο αντιπαράθεσης και διχόνοιας».
Η ηθοποιός τονίζει ότι βρέθηκε «πολύ γρήγορα αιχμάλωτη μιας ακινησίας, επειδή ο συνδυασμός των συγκεκριμένων αξιόλογων προσώπων αποδείχτηκε προβληματικός, καθώς αρκετά από τα μέλη του Δ.Σ. είχαν μία τελείως διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από αυτή του καλλιτεχνικού διευθυντή και αντιστρόφως».
Ακολουθεί η επιστολή της Αμαλίας Μουτούση:
Νομίζω πως τώρα είναι καιρός να καταθέσω και δημόσια τους λόγους που με οδήγησαν στην απόφαση -εδώ και 2 μήνες- να παραιτηθώ από το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και οι οποίοι εξηγούνται λεπτομερώς στην παρακάτω επιστολή που γράφτηκε και κοινοποιήθηκε πριν από 2 μήνες στον κ. Υπουργό Πολιτισμού, στον Πρόεδρο του Δ.Σ. και στον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Ο λόγος που δεν την δημοσιοποίησα τότε (κατηγορούμενη μάλιστα από κάποιους ότι δεν παίρνω θέση) ήταν ακριβώς για να μην συντελέσω κι εγώ στην ένταση που είχε δημιουργηθεί και για να μην χρησιμοποιηθεί με τρόπο που δεν ήθελα, σαν ένα ακόμη εργαλείο αντιπαράθεσης και διχόνοιας:
Ειρηνική επιστολή για τους λόγους της παραίτησης μου από το Δ.Σ. του Εθνικού θεάτρου
Παρά το γεγονός ότι η δουλειά μου δεν μου αφήνει ίχνος διαθέσιμου χρόνου, αποδέχτηκα την πρόταση του κ. Νίκου Ξυδάκη να γίνω μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου γιατί ήταν τιμή μου να συνυπάρχω με ανθρώπους που σέβομαι το έργο και την προσφορά τους και ειδικότερα για την παρουσία του Θανάση Παπαγεωργίου ως προέδρου, γιατί θεώρησα υποχρέωση μου να δραστηριοποιηθώ για το κοινό καλό ακόμη και σε ένα τομέα που δεν είναι μέσα στα «ενδιαφέροντα» μου και τέλος επειδή έχω ελπίδα στο πρόσωπο του Στάθη Λιβαθινού του οποίου το έργο εκτιμώ και εμπιστεύομαι.
Βρέθηκα δυστυχώς πολύ γρήγορα αιχμάλωτη μιας ακινησίας, επειδή ο συνδυασμός των συγκεκριμένων αξιόλογων προσώπων αποδείχτηκε προβληματικός, καθώς αρκετά από τα μέλη του Δ.Σ. είχαν μία τελείως διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από αυτή του καλλιτεχνικού διευθυντή και αντιστρόφως.
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή, ΕΔΩ





