Για κάποιους μοιάζει με μαγική εικόνα. Όμως δεν είναι.
Πριν από μερικούς μήνες η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να βρει έναν σύμμαχο. Μια φωνή που τουλάχιστον να μην είναι τόσο πολύ υπέρ των θέσεων των δανειστών.
ΔΝΤ και Ε.Ε. ήταν...
μπετόν αρμέ απέναντι στην Ελλάδα σε όλα τα θέματα.
Τώρα φθάσαμε στο σημείο το ΔΝΤ και η Ε.Ε. να αντιπαρατίθενται δημοσίως για το ελληνικό χρέος στη μακρινή Λίμα, όπου πραγματοποιείται η ετήσια σύνοδος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Όχι για το αν θα υπάρξει ελάφρυνση, κούρεμα, re-profiling ή όπως αλλιώς θέλει να το πείτε, αλλά στην ουσία για το πώς θα γίνει και ποιο θα είναι το τελικό ύψος της ελάφρυνσης.
Όντως μπορεί τελικά να μοιάζει με μαγική εικόνα. Αλλά μόνο για όσους δεν θέλουν να δουν τις προσπάθειες αυτής της κυβέρνησης όλο το προηγούμενο διάστημα να διεθνοποιήσει το θέμα.
Και τώρα η διεθνοποίηση του θέματος είναι μια ντε φάκτο κατάσταση.
Από τον Ολάντ και την αμερικανική κυβέρνηση έως τη Λαγκάρντ και τον Ντάισελμπλουμ όλοι μιλούν στα μεγαλύτερα διεθνή φορά για το χρέος. Ένα από τα κομβικά ζητήματα για να κάνει ένα βήμα μπροστά η ελληνική οικονομία.
Καταλαβαίνουν ότι και δικό τους χρέος είναι να ρυθμίσουν το χρέος μας. Μπορεί μεν η θηλιά της έλλειψης ρευστότητας, που για έξι μήνες πεισματικά τα γεράκια της Ε.Ε. έσφιγγαν γύρω από την οικονομία της χώρας, να είναι παρελθόν, αλλά για να γυρίσει ουσιαστικά σελίδα η χώρα πρέπει να ξεπεραστεί ο σκόπελος του χρέους.
Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνει η Ν.Δ., η οποία έχει βυθιστεί στην εσωκομματική της έρημο. Ότι και δικό της χρέος είναι να ζητά, να συζητά και να διεκδικεί την επίλυσή του στο κομμάτι που της αντιστοιχεί. Και δεν είναι μικρό ούτε ασήμαντο. Αυτοί που περιμένουν στη γωνία για να αποτύχει η χώρα είναι στο στρατόπεδο τους. Είναι οι συντηρητικοί κύκλοι της Ευρώπης.
Αντί λοιπόν να συμπορευτούν με το δίκιο της χώρας, προτιμούν να μην στενοχωρήσουν την ευρωπαϊκή τους παρέα. Δηλαδή προτιμούν να βάζουν αυτογκόλ ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να πετούν την μπάλα στις κερκίδες.
avgi.gr