In tegenstelling tot de grote beurscrash van op het einde van de jaren twintig van de voorbije eeuw, heeft de financiële crisis van zes jaar geleden de wereld niet in een totale depressie geduwd. Dat is in belangrijke mate te danken aan de mondialisering. Dat staat in het boek ‘The System Worked: How the World Stopped Another Depression’ van auteur Dan Drezner, professor internationale relaties aan de Tufts University.
“De crisis op het einde van de jaren twintig van de voorbije eeuw leidde tot een gigantische depressie en vormde mee een voedingsbodem voor de opkomst van het fascisme en de Tweede Wereldoorlog. Maar uiteindelijk is men er dit keer in geslaagd de zwaarste gevolgen van de financiële crisis te verhinderen.”De mondialisering, met een grotere inbreng van internationale instellingen, heeft er volgens Drezner immers voor gezorgd dat de verschillende landen te veel afhankelijk van elkaar zijn geworden om zich extreem egoïstisch te durven of kunnen opstellen.
Professor Drezner geeft toe dat ook hijzelf had gevreesd dat de voorbije financiële crisis zwaardere gevolgen zou hebben gehad. “Er moest immers rekening worden gehouden dat de Amerikaanse vastgoedcrisis uiteindelijk een belangrijk gedeelte van de wereldeconomie zou kunnen vernietigen,” merkt hij op.
“De inbreng van internationale politieke, monetaire en financiële organisaties heeft bijgedragen om de gevolgen van de crisis op te vangen,” zegt Dan Drezner nog. “Men kan moeilijk beweren dat het beleid een onverdeeld succes is geweest, maar het had veel erger kunnen zijn.”
Professor Drezner wijst er daarbij onder meer op dat de grote wereldmachten binnen de G20 een relanceplan hebben kunnen opzetten waardoor protectionistische reflexen, die een belangrijk aandeel hadden in de vorige instorting van de wereldeconomie, konden worden vermeden en bovendien gedeeltelijk de financiële wereld beter heeft kunnen reguleren.
“De wederzijdse afhankelijkheid van de verschillende economieën is een kracht die eerder tot eenheid dan tot verdeling leidt,” benadrukt professor Drezner. “Protectionistisch maatregelen die de nationale grenzen zouden afsluiten, zouden tot een economische tragedie hebben kunnen leiden. Dat hebben de regeringen goed begrepen."
“De wederzijdse afhankelijkheid van de verschillende economieën is een kracht die eerder tot eenheid dan tot verdeling leidt,” benadrukt professor Drezner. “Protectionistisch maatregelen die de nationale grenzen zouden afsluiten, zouden tot een economische tragedie hebben kunnen leiden. Dat hebben de regeringen goed begrepen."
"Dat onder meer in de Verenigde Staten en de Europese Unie nog altijd de gevolgen van de recessie worden gevoeld, moet bovendien niet aan de mondialisering en de internationale instellingen worden toegeschreven, maar aan het nationale beleid dat door de verschillende regeringen is uitgestippeld. Het is voor politici heel gemakkelijk om de schuld voor de problemen aan anderen toe te schrijven.”
“Het herstel uit een recessie en een schuldencrisis vergt altijd een lange en moeizame tocht,” geeft Dan Drezner nog aan. “Dat weet iedereen. Er moeten daarom maatregelen worden genomen om de heropleving te stimuleren, maar dat beleid werd in de Verenigde Staten en de Europese landen, waar men zich teveel op besparingen heeft toegespitst, onvoldoende gevoerd."
“Het herstel uit een recessie en een schuldencrisis vergt altijd een lange en moeizame tocht,” geeft Dan Drezner nog aan. “Dat weet iedereen. Er moeten daarom maatregelen worden genomen om de heropleving te stimuleren, maar dat beleid werd in de Verenigde Staten en de Europese landen, waar men zich teveel op besparingen heeft toegespitst, onvoldoende gevoerd."
"De wereldeconomie is er echter, dankzij het dynamisme van de opkomende markten, in geslaagd om de bredere gevolgen van de Europese problemen op te vangen.” Drezner geeft toe wellicht een optimistische visie te hanteren, maar zegt dat de bereidheid tot samenwerking om de wereldeconomie te redden toch als een gunstige evolutie moet worden gezien. (mah)
Bron : www.express.be / Author (mah)