De politieke storm die UKIP-topman Nigel Faragevorig jaar voorspelde is realiteit geworden. Het succes van rechts-populistische partijen bij de Europese verkiezingen deed het politiek establishment van de EU op haar grondvesten daveren. De traditionele partijen en de mainstream pers reageren met waarschuwingen tegen opkomend rechtsextremisme envergelijkingen met Duitsland in de Weimar-periode.
Professor Carlo Invernizzi Accetti is op Quartz echter een heel andere mening toegedaan:
Volgens Accetti proberen de traditionele partijen de mainstream publieke opinie te sturen door een lijn in het zand te trekken tussen het “redelijke” en “respectabele” Europa, dat voor hen stemde, en het “gevaarlijke” en “irrationele” Europa, dat hun frustraties uitte via een proteststem.
Hun antwoord is om de krachten uit het eerste kamp te bundelen en een gemeenschappelijk front te vormen tegen de barbaren. Net zoals men dat ook deed toen Front National kopman Jean-Marie Le Pen de socialistische uitdager versloeg in de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen van 2002.
Doch deze strategie is duidelijk aan vernieuwing toe, schrijft Accetti. Twaalf jaar na 2002 is het Front National immers sterker dan ooit tevoren en zijn anti-establishment partijen in heel Europa in opmars, terwijl de mainstream hardnekkig bijna overal op gelijkaardige wijze blijft reageren:
- De eurosceptici haalden de meeste stemmen in Frankrijk (Front National), Denemarken (Dansk Folkeparti) en het VK (UKIP).
- De Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo blijft de tweede grootste partij van Italië met 21% van de stemmen en de PVV van Geert Wilders is de derde grootste van Nederland met 13%. De Duitse eurosceptici van het Alternative für Deutschland haalden een respectabele 9%.
- In steeds meer Europese landen (en ook in het Europees Parlement) slaan de mainstream centrumlinkse en centrumrechtse partijen de handen in elkaar om de uitdagers op afstand te houden. Zonder grote coalities tussen mainstream christendemocratische, socialistische en liberale partijen kan in veel Europese landen niet langer geregeerd worden.
- De uitdagers worden overal afgedaan als “rechts” en “extremistisch”, maar overal wijzen deze partijen dit etiket af. Zo zweren zowel Beppe Grillo als Marine Le Pen en Nigel Farage links noch rechts te zijn en enkel soevereiniteit en democratie na te streven.
Accetti besluit dat de belangrijkste trend van de voorbije Europese verkiezingen geen “fascistische revival” is, maar het einde van het traditionele “links versus rechts”-spectrum in de politiek. De nieuwe lijn die door de Europese politiek loopt, maakt nu onderscheid tussen technocraten, die het Europese status quo via grote allianties willen bestendigen, en populisten die de EU op radicale manier afwijzen.
Volgens de Italiaanse professor is dit geen goede zaak. Als Europa werkelijk op het punt stond van een fascistische revival, zouden rationele burgers zich bij de mainstream aan te sluiten om zich met alle macht tegen het gevaar te verzetten. Dat is echter niet het geval. De echte dreiging is dat we nu keuzes moeten maken tussen pro-Europese technocratie en anti-Europees populisme, waardoor het debat over wat voor Europa we willen volledig naar de achtergrond verdwijnt.
Bron : Express.be