Εκεί, πέραν από τους «συνήθεις ύποπτους» υπήρχαν ...
πολλοί και πολλές που δεν συνηθίζουν να βρίσκονται σε τέτοιου είδους γιορτές. Όλοι τους πήγαν γιατί καθ’ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ένιωσαν αυτό που έλεγε ένα προεκλογικό σύνθημα της ΑΠ: «Η πόλη είμαστε εμείς, οι άνθρωποί της». Ο Γαβριήλ, στους λίγους μήνες που διήρκεσε η καμπάνια μίλησε στη καρδιά του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας που πλήττεται, που παλεύει για την επιβίωση, που ψάχνει ένα άλλο πολιτικό και δημόσιο ήθος, που προτάσσει την αξιοπρέπεια. «Ο Γαβριήλ έχει το πρόσωπο της Αριστεράς για την οποία παλέψαμε και την οποία ονειρευτήκαμε», λέγανε ορισμένοι από τους παλιούς συντρόφους που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ εκεί.
Δύο βράδια μετά, παρά την απογοήτευσή μας για το αποτέλεσμα, τα πρόσωπα όλων στα Προπύλαια ήταν χαρούμενα. Καταλαβαίναμε όλοι και όλες ότι αυτό που είχε γίνει ήταν μια μεγάλη νίκη. Νιώθαμε περήφανοι και περήφανες γιατί ο «Γαβριήλ μας» έχοντας ως όπλο του τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη συγκρούστηκε με πρόσωπα και καταστάσεις και – ασχέτως του αποτελέσματος – βγήκε νικητής. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος εκείνο το βράδυ, όταν δίνουμε αγώνες χωρίς εκπτώσεις στα πιστεύω και στις αξίες μας τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ένα μήνα μετά, ο Γαβριήλ μάς ξανακάνει περήφανους. Ενάντια στην υποκρισία, το συντηρητισμό, τον ψευτοηθικισμό. Απέναντι στη χειρότερη πτυχή του φασισμού, αυτή που προσπαθεί, πατώντας πάνω στα χειρότερα ένστικτα και στα πιο σαθρά κατάλοιπα των πιο σάπιων αντιλήψεων, να πετάξει ανθρώπους στον κίτρινο βόθρο των εκβιασμών και της κλειδαρότρυπας, στάθηκε με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο, ΕΔΩ...