Vele werknemers wiens fulltime baan vooral gebaseerd is op het concept van aanwezigheid, beseffen volgens Graeber dat ze in realiteit geen bijdrage tot de productieve maatschappij leveren. Dat ligt volgens de antropoloog voor een aantal werknemers dan ook aan de basis van een professionele ontevredenheid.
“Er werd in het verleden vaak minachtend gedaan over de arbeidsmarkt van de Sovjet-Unie,” merkt David Graeber op. “De Sovjet-Unie streefde immers naar een samenleving die geen werkloosheid kende en waariedere onderdaan een actieve bijdrage leverde tot de maatschappij. Dat leverde echter banen op waarin een hele reeks medewerkers werden ingeschakeld om één functie te vervullen."
“Er werd in het verleden vaak minachtend gedaan over de arbeidsmarkt van de Sovjet-Unie,” merkt David Graeber op. “De Sovjet-Unie streefde immers naar een samenleving die geen werkloosheid kende en waariedere onderdaan een actieve bijdrage leverde tot de maatschappij. Dat leverde echter banen op waarin een hele reeks medewerkers werden ingeschakeld om één functie te vervullen."
"Hoewel in het westen lacherig werd gedaan over de Sovjet-oplossing, kan er in werkelijkheid een gelijkaardig fenomeen worden opgetekend. Alleen werden in de Sovjet-Unie nutteloze proletarische banen gecreërd, terwijl in de westerse economieën hetzelfde principe wordt toegepast voor kantoorbanen.”
“Vele werknemers hebben eigenlijk slechts twee uur werk per dag, maar zijn verplicht om te laten uitschijnen dat hun functie een fulttime baan vergt,” geeft David Graeber nog aan. “Deze banen bestaan vooral uit een verwachte aanwezigheid op kantoor. De fulltime aanwezigheid is daarmee op zich een concept van tewerkstelling geworden."
“Vele werknemers hebben eigenlijk slechts twee uur werk per dag, maar zijn verplicht om te laten uitschijnen dat hun functie een fulttime baan vergt,” geeft David Graeber nog aan. “Deze banen bestaan vooral uit een verwachte aanwezigheid op kantoor. De fulltime aanwezigheid is daarmee op zich een concept van tewerkstelling geworden."
"Vele werknemers zijn zich echter bewust van de nutteloosheid van hun baan en zijn dan ook jaloers op mensen die op de arbeidsmarkt wel een zinvolle invulling vinden. Maar ook collega’s die hun arbeidstijd op een andere manier invullen dan met een fulltime aanwezigheid worden vaak met argwaan bekeken.” (mah)
Bron : Express.be / Author (mah)