 |
| Edgar Allan POE |
Po të puth ty në ballë,
Dhe tashmë që u ndamë,
Të rrëfehem me këto fjalë.
Ti ke folur me gjithë zemër,
Po, jeta ime është ëndërr,
Në se iku shpresa e ngratë,
Në një ditë apo natë.
Si ëndërrim ose pa gjë,
Humba shumë, tashmë pa të?
Çdo gjë që ka jeta jonë,
Ëndërr në ëndërr përgjithmonë.
Tashmë i vetëm, kam qëndruar,
Mes një bregu valëmbuluar.
Në dorë mbaj krejt i pafat,
Kokrra të një rëre të artë.
Sa pak! Po s' mund ti mbaj,
Ato ikin nëpër zall,
Unë qaj, unë qaj.
O Zot! Si ti mbaj ato?
Ti mbaj fort më mëso!
O Zot! Si të ruaj?
Vetëm një nga to, më thuaj.
A nuk është jeta jonë,
Ëndërr në ëndërr përgjithmonë?
Shqipëruar nga Aleko BALLAURI