Sa kohë u bë

Sa kohë u bë që s’shoh sytë e tu dhe prap i përfytyroj.
Sa kohë u bë që nuk puth buzët e tua..
dhe prap e ndjej ngrohtësine e tyre.
Sa kohë u bë që nuk përkedhel më trupin tënd…
dhe prap e ndiej aty në trupin tim.
Dua të të shoh përseri,po janë veç lutje të kota pa gram shprese,
se fati deshi qe të ishim larg.
E kjo largësi na bëri te kuptonim se sa e donim njeri-tjetrin.
S’na mbetet gje tjeter vecse…….