(Profesorit të nderuar Maxhun Bruqi një falëmeshëndet)
Investimi
Njeri për t´bërë,
kushton, tha Profesori,
bile
edhe me nga një ve në ditë,
një copë bukedjathë,
pak zarzavate,
shkelin milionin!
Fjalët e ndaluara,
të fshehura sirtarëve,
të koduara,
dhuratë shkollarëve.
Relievet e shqipnisë
në shuplakë dore,
rrudhave si udhëve
n´tregim zbërthyer
sa t´mallëngjyer
poaq t´pathyer.
Paj, t´panjohurat
e njohura
që ka Toka,
dhuratë dije
për Koka.
Bota, ngredhitë e veta,
ne hallet tona,
thoshte Profesori,
nga mllefi, nga zori!
Dikuj
që petullat
i bënte në ujë
ai, trup e shqip:
Me dijen tënde
as në nevojt... nuk do mësyeja!
këshillë e vlertë,
e sinqertë.
Eh, Profesor, Profesor,
tash, me shekullin n´dorë,
arsye
për ndjesi t´mirë
ke sa të duash.
Epokë e Tokë
n´Gjeografi jete,
kokë më kokë,
s´i ndale për vete,
dhuratë
me uratë
shqiptarëve,
me vulë nderi
si k´tyre heri
prej t´parëve.
Epo, kësaj i thonë
punë e pëlqyer
Profesor, baca Maxhun,
Simbolikë e Shkelqyer
në Epoken tonë
n´ktë Etnikum!
Mentor Thaqi