NGA TEUTA SADIKU
E hëna
ditë pune e zakonshme, e gjitha materie.
Ngjeshur sa më shumë të jetë e mundur pas lekut
trup, këmbë, kokë, mendje,sy
ka dhe shpatulla të rëna nga lodhja,
kofshë të nxirra,të përplasura diku
kurthe gojësh,vështrime vëngër
leje të skaduara, dokumente pa vulë,
mendje të çoroditura,të mbledhura lëmsh
që sja gjen dot fillin askush.
Unë emigrantja vrapoj mes tyre se më presin
orendi të vjetra të plasura nga inati diku
karrige këmbështrëmra nga fjalët e rënda
pasqyra të ciflosura nga egërsia e fytyrave pa shpirt
avulli I frymës sime kurrë nuk I pastron mirë.
divanë me thërime fjalësh të shkërmoqura,
të pa përtypura mirë
tavolina gjithë njolla mërie ,plasje buze
çarçafë memecë, të penduar netëve pa gjumë
orë muri të rënda të çkurdisura nga durimi i pritjes
numërojnë dhe sekondat e punës së pasiguruar mirë
orë të vogla që punojnë si tik –taket e zemrës së gruas
televizorë me gojë të mëdhaja si kuçedra kollofitin mendje e tru
rroba gjithë djersë e erë thartirë nga poshtërsitë e fshehura mirë,
presin të hapet dera e ballkonit e përjashta të varin vetëveten
piktura të vjetra mbuluar nga pluhuri I kohës qysh kurrë
presin rradhën për diskutime shoqërore dhe historike
banja alla turke që ulesh më gjunjë e pikohesh gjithë shurrë
banja alla frënge ku politikanëve su vjen të ngrihen kurrë
të gjitha presin një moment magjik
ti prekë dora e pafajsisë,
të së Hënës.
E marta
Portreti i së Martes nga e Hëna, nuk dryshon dhe aq,
me bisht të syrit shoh që e Hëna kokën mënjanë ma mban.
Mëri përse të më mbajë? Për cfarë ?
Mëri pse të Hënës jam <vorioepirote> I thashë?
apo për fustanin borxh që emrit tim i dhashë .
Apo më mban mëri,
pse zonjës i shërbej kurse nënët time e lashë në shtrat.
në vesh më pëshperiti e Hëna që aq e lodhur iku zvarrë:
< -kokën mbaje ulur ,
vetëm tek puna sytë I mbaj
që të të marr në punë e Marta vër më mirë një maskë>
E Marta gjithë ditën më mbajti mëri ,
smë foli asnjë fjalë
ashtu kot ,çëshje marrëzie , tha
pse fillova të shkruaj e të lexoj pak gjuhën e saj.
mbi kurrizin e dalë të së Hënës nga lodhja.
Ia shpjegova arsyen,
për të mos parë mizerien time në sytë përballë.
që ëndrrat mi jep të bluara në pëllembë të dorës.
Sytë e së martës mezi ecin nga këmbët
janë të lodhura e djegin nga klori,
ndaj nuk ja vure re fjalët e thëna që moti.
me bisht të syrit shoh që e Hëna kokën mënjanë ma mban.
Mëri përse të më mbajë? Për cfarë ?
Mëri pse të Hënës jam <vorioepirote> I thashë?
apo për fustanin borxh që emrit tim i dhashë .
Apo më mban mëri,
pse zonjës i shërbej kurse nënët time e lashë në shtrat.
në vesh më pëshperiti e Hëna që aq e lodhur iku zvarrë:
< -kokën mbaje ulur ,
vetëm tek puna sytë I mbaj
që të të marr në punë e Marta vër më mirë një maskë>
E Marta gjithë ditën më mbajti mëri ,
smë foli asnjë fjalë
ashtu kot ,çëshje marrëzie , tha
pse fillova të shkruaj e të lexoj pak gjuhën e saj.
mbi kurrizin e dalë të së Hënës nga lodhja.
Ia shpjegova arsyen,
për të mos parë mizerien time në sytë përballë.
që ëndrrat mi jep të bluara në pëllembë të dorës.
Sytë e së martës mezi ecin nga këmbët
janë të lodhura e djegin nga klori,
ndaj nuk ja vure re fjalët e thëna që moti.
Do vijë patjetër e nesërmja të më marrë prej dore.
E mërkura
E mërkura ime, zë fill atje
kur të martën nuk fola me time Mëmë
dhe u mërzita
deri në atë pikën ku smban më
gjuha ime të zihet ngushtë
nga provokimi i qerpikëve
kur mbyllin njërin sy e ia shkelin tjetrës
buzët përshpërisin ironikisht
< është ajo, e huaja,>
Besomëni,
nuk ka më keq të shohësh
mjerimin tënd në të xhamtin sy
tek tjetri
e kupton nga mënyra se si i përvesh mëngët
buza. ashtu pa teklif.
Po ja vjen momenti tjetër
- e huaja -shndrohet në gjithshka
kur e Mërkura lëshohet e gjitha
ashtu siç e ka bërë nëna
në të emigrantes duar...
Me që ra fjala,
nuk është vetem çështje gjuhe
apo historike,
po dhe ajo tjetra
mënyra se si e Mërkura
bën mësheftas prapaskena
paraditen e së Djelës në parakalim
të nxjerrë vrer nga gjuha e saj
mbi truallin e zemrës sime,
kur sheh se Odisetë e mi
janë të zotë të ngrenë flamure.
Pas kësaj e di
E mërkura do jetë pa shpirt
pa pika ndalimi për të marrë pak frymë
pa presje,
për të mbajtur drejt mesin e këputur
këmbët dridhen ,
ngatërrohen në rrugë
humbasin për pak busullën
< ej, ti alvane hape rrugën.>
E shoh të mërkurën çdo ditë në sy
duart, mendja, shpirti i janë tharë
barku shterpë,
pa fëmijë.
sa krim ,fëmijët meteorë
nesër do të jenë <askushi> dhe ata?!
Nuk i futi e nuk i futi në gji
edhe pse para syve të saj lindin çdo ditë.
Të mërkurës ju betova
do i ngrihem që pa gdhirë
ta laj,ta pastroj, ta ndroj,ta ushqej
si fëmijë
për mos ta kuptuar
gjumi këtu e vite më del deficit
që e Mërkura të ngrihet në PIEDESTALlN e duhur!
kur të martën nuk fola me time Mëmë
dhe u mërzita
deri në atë pikën ku smban më
gjuha ime të zihet ngushtë
nga provokimi i qerpikëve
kur mbyllin njërin sy e ia shkelin tjetrës
buzët përshpërisin ironikisht
< është ajo, e huaja,>
Besomëni,
nuk ka më keq të shohësh
mjerimin tënd në të xhamtin sy
tek tjetri
e kupton nga mënyra se si i përvesh mëngët
buza. ashtu pa teklif.
Po ja vjen momenti tjetër
- e huaja -shndrohet në gjithshka
kur e Mërkura lëshohet e gjitha
ashtu siç e ka bërë nëna
në të emigrantes duar...
Me që ra fjala,
nuk është vetem çështje gjuhe
apo historike,
po dhe ajo tjetra
mënyra se si e Mërkura
bën mësheftas prapaskena
paraditen e së Djelës në parakalim
të nxjerrë vrer nga gjuha e saj
mbi truallin e zemrës sime,
kur sheh se Odisetë e mi
janë të zotë të ngrenë flamure.
Pas kësaj e di
E mërkura do jetë pa shpirt
pa pika ndalimi për të marrë pak frymë
pa presje,
për të mbajtur drejt mesin e këputur
këmbët dridhen ,
ngatërrohen në rrugë
humbasin për pak busullën
< ej, ti alvane hape rrugën.>
E shoh të mërkurën çdo ditë në sy
duart, mendja, shpirti i janë tharë
barku shterpë,
pa fëmijë.
sa krim ,fëmijët meteorë
nesër do të jenë <askushi> dhe ata?!
Nuk i futi e nuk i futi në gji
edhe pse para syve të saj lindin çdo ditë.
Të mërkurës ju betova
do i ngrihem që pa gdhirë
ta laj,ta pastroj, ta ndroj,ta ushqej
si fëmijë
për mos ta kuptuar
gjumi këtu e vite më del deficit
që e Mërkura të ngrihet në PIEDESTALlN e duhur!
E enjtja
At~dhe me Ty dua të bisedoj
shtruar gju më gju At dhe Bijë
Kam nevojë shumë për dorën,
fjalën e ngrohtë të mamasë
.në këtë kohë të vështirë.
Kuptomë,
kam nevojë për dikë
të mendojë, të ketë merak për mua
ku jam ,a jam mirë, pse u vonova.
Ty të dua akoma më shumë
Po në një mënyrë krejt tjetër .
At~dhe për këtë do të flasim
një here tjetër.po tani
dëgjomë me vëmendje:
Mësova se mamaja ka TENSION të lartë.
U shqetësova ndaj
në çantën që po u dërgoj me vetminë
poshtë ilaçeve për mamanë
Jo pa qëllim, po ju vë një fotografi të lashtë.
At~dhe thoji mamasë mos ta futë rrëzave
ta vari në portën para shtëpisë.
jo nga brenda
nga jashtë, ta shohi gjithë bota.
Poshtë fotografisë kam vënë një palë ndresa,
të dyta
Mbase ndron lëkurën koha, e ndryshojnë gjërat
e bëhemi të gjithë bashkë
një trup si dikur.
At~dhe unë e di ,
ja sikur të jem aty
ty lotët nuk të duken por Ti qan në heshtje me ngashërim ,
Mos u mërzit ,
nuk është e largët dita e BASHKIMIT
P.S .
At~ dhe një porosi të fundit kam
të lutem rriji pranë mamasë,
qetësoje
kujdesu për të ,
unë nuk vi dot akoma
se jam pa Kartë.
E premte
Java është e gjatë si radha e emigrantëve
ka dhe lartësinë e vet
se nga cili kat bie lodhja
nuk ra rëndësi.
ngjitja e shkallëve nuk më rëndet,
po zbritja në skutat e erta të shpirtrave
të dërmoka, përfundimisht.
kova pasi më pi mirë me leckë
më shtrydh fort
e pastaj më derdh
nga goja, në grykën e ujrave të zeza.
si për inat rrezja e dritës
nga pas më ndjek
nuk ia mbush synë për punë xhamit të syzeve të saj
këtu ka pluhur ,nuk e fshive me të pafajshmin moral tëndin ?!
gishti më drejtohet
duke shtyrë orën e punës pak më tutje.
Inat më vjen me edukatën time të durueshme
në majë të hundës ma sjell shpeshherë
kur ora e punës zgjat këmbët pa shpërblim
hajde akoma ske mbaruar, u err
vaditi dhe lulet që janë vyshkur
ringjalli me forcën e mendjes si dje.
Më pas vjen llogarija
kjo është vdekja e tretë
ka dhe lartësinë e vet
se nga cili kat bie lodhja
nuk ra rëndësi.
ngjitja e shkallëve nuk më rëndet,
po zbritja në skutat e erta të shpirtrave
të dërmoka, përfundimisht.
kova pasi më pi mirë me leckë
më shtrydh fort
e pastaj më derdh
nga goja, në grykën e ujrave të zeza.
si për inat rrezja e dritës
nga pas më ndjek
nuk ia mbush synë për punë xhamit të syzeve të saj
këtu ka pluhur ,nuk e fshive me të pafajshmin moral tëndin ?!
gishti më drejtohet
duke shtyrë orën e punës pak më tutje.
Inat më vjen me edukatën time të durueshme
në majë të hundës ma sjell shpeshherë
kur ora e punës zgjat këmbët pa shpërblim
hajde akoma ske mbaruar, u err
vaditi dhe lulet që janë vyshkur
ringjalli me forcën e mendjes si dje.
Më pas vjen llogarija
kjo është vdekja e tretë
Pastaj vjen vdekja e katërt , e pestë e….
nuk e dija që isha mace me shtatë shpirtra.
nuk e dija që isha mace me shtatë shpirtra.
E shtuna
E shtunë, dita që kam kohë të pastroj shtëpinë
nga pisllëku - i kujtimeve të javës që shkoi,
të zgjedh një dëshirë për ta çngurtesuar në vaktet e fundjavës
mos harroj të blej më të domosdoshmet në markatë.
Një shishe ujë çmallengjimi me aromë loti nga firma Trebeshina
një krem per djegie nga dashuria në kete vape torture
kam frikë se do më duhet të marr ilaç rezerve
për transfusion shprese ,
se ajo që kisha smë bëri punë .
A , pa tjetër duhet të marr
një ilaç me pika ëndrrambytese për dëshirrat e parealizuara
një kuti me kokrra qetësuese për ndjenjat e trazuara, se diku pashë
listën e emigrantëve të kapur pa dokumenta.
Prapë dola nga llogarie ime
dhe këtë periudhë tëkeqe që ka pllakosur vendin
jam fare e shkundur, pa kokërr leku.
Shpenzoj shumë, të gjithë më thonë,sa debile je
kur ske pse jep?
tani më duhet të tjerat ti marr verese
paketa me ide si dhe garza sterile për heshtjet e mia gjithë plagë
Aman, kur do të vijë e Hëna?
E Djela
E djela ime, përxhëritur raskapitur
me këmbët e enjtura , plot variçe,fryrë
u zhyte në dete , more dhe ngjyrë
po lodhjen e javës se hoqe dot kurrë.
E stinës
E ithtë kafja që pi mëngjesave këtë Tetor
shoqëri me shiun e imtë që herë herë i bie xhamit me gisht
gjethet fluturimthi më shikojnë
shtegtojnë dhe ato.
Kthej faqen e gazetës
Perëndi e madhe
vështroj duart,
karboni i gazetës më ngelet në dorë
prek gërmat,
hiri i trupave në foto është ende i ngrohtë
një atmosferë shurdhmemece mbretëron
në botë.
E pabesueshme
Nënë ,
ke dalë mes katër rrugëve dhe shet trupin tënd?
Po pse smë tregoje të vërtetën ,
Atë natë kur u mblodhëm të tërë
mua birit tënd më mban këto të fshehta ?!
Nuk mund ta imagjinoj dot
as nuk e di kë ke shitur të parin
gjinjte e bukur ,
ishullin e Sazanit?!
trupin e bukur,
kurorat e maleve mbi kokë
apo barkun pjellor ,
Mos vallë sytë e kaltra të ujshme
që i ka zili një botë e tërë ?
Nënë ,Jo, një gjë të tillë
nuk mund ta besoj.
Emigranteske
Na thanë :Ju ikët
si gjethet e pemëve andej nga fryjti era
Po,e vërtetë
morrëm arratinë
kur pamë si i prisnin Lisat e pyllit
për një copë letër.
U vendosëm në Shpellën Para Erës.
U hapën qiejt.
Pluhur u bë Guri nga rrebeshet e kohës .
Po tani?!
Tani çpojmë qiejt në tjetër Planete.
Palcë dimri bota
Kaloj damarrëve të fryrë të këtij viti
Vështroj vitrinat bosh veshur me letra
diku më kapi syri: Pranvera Arabe, filloi
në një nga gazetat e nderura vyshkur në diell
kapur me ngjitëse ,në dy cepa,
të tjerat varreshin si kryqe të thyera
të plakushes Europa që I therrin nga dhimbjet .
lexova më poshtë,
Pranvera Arabe, lulëzon
U rrënqetha kur pashë fotot në gazetë.
Me qindra shpirtra pa jetë përtokë ,
lumë gjaku i ngrirë rrugëve të Egjyptit.
Zot ,mirë njerëzit që sdinë se çbëjnë,
po dhe ti ke ngatërruar stinët ?!
U afrova , mora gazetën në dorë
Poshtë fotos që vinte era gjak lexova:
Pranvera shpërthen me forcë nga palca e dimrit .
Emigrantët
Na thanë :Ju ikët
si gjethet e pemëve andej nga fryjti era
Po,e vërtetë
morrëm arratinë
kur pamë si i prisnin Lisat e pyllit
për një copë letër.
U vendosëm në Shpellën Para Erës
U hapën qiejt.
Pluhur u bë Guri nga rrebeshet .
Po tani?!
Tani çpojmë qiejt në tjetër Planete.
