VLORA QAZIM BERISHA, Texas
Pjesë nga Ditari i luftës
Sytë e saj gjysmë mbyllur nga mplakja , vuajtja dhe trishtimi kishin formuar tashmë një pëlhurë ku mezi vështronte qiellin e hapur ku në këtë muaj ishte ngrysyr si dhe fytyra e saj ishte bërë si limoni.
Nuk e di se çka i shkonte në mendje në ato momente ku trupin e saj e tërhiqnin gjysmezvarrë me një karrocë te vogël mbesa dhe nipi i saj.
Por me siguri nuk shikonte dhe ëndërronte jetën si shumë vite më parë kur si e vogël ruante bagëtitë dhe ulej për të pushuar në barë të njomë dhe shikonte qiellin e hapur.
Tash sikur iu kishte dorëzuar jetës dhe lutej qe mordja ta merrte. Ishte në kulminacionin e vujatjeve te saj kur kishin filluar qysh nga fëmijëria kishte dëgjuar për barbarët serb, ku ia kishin vrarë, burgosur familjaret e saj.
Mu ne këtë muaj ajo ia fali djalin lirisë së atdheutAte mars të trisht[ 1999, ishte e katandisur e tërë familja e saj dhe nuk dihej se çfarë drejtimi ishin nisur e as që dinin se ku shkonin ashtu si siç nuk dinin mij ra e mijëra shqiptar të tjerë….,
Rënkoi thellë..!Ishte kohë lufte , luftë e ndyrë, gjenocid dhe planifikim për pastrim etnik. E çfarë tjetër më e keqe mund t’i bëhej një populli se kjo.
Treni i gjatë e i zi ishte i përmushur me njerëz, vaje e lebetitje e thirrje që të rrënqethnin misht.
Njerzit ne tren nuk ishin vetëm ushtarë të rëndomtë që nguteshin për t’ shkuar nëpër vende tjera pune apo diku per visitë , por ishin nëna ,baballarë, femijë , nuse te reja , vajza të trishtuara që nuk dinin destinacionin e fundit.
Nuk ishte cunami apo ndonje fatekeqësi tjetër natyrore që i ndau ashtu ,ishte faktori njeri , dhe nje politikë e felliqur .I ndanin djemtë nga turma , burrat , vajzat .
Prap vaje , klithje dhe rënkim..!
Një nënë kishte strukur tre bijtë e saj si dallëndyshja kur mbron zogjtë e saj të vegjel nga shpezët tjere grabitqare .
Nuk ndienin shiun që binte panderprerëne kokat e tyre . trupin kishin shtrirë në tokë dhe si mijëra e mijëra te tjerë rreth e qarke tyre ne vendin e quajtur Bllace .
Djali i vogel kishte dal nëpër turmë të njerëzve dhe therriste me ze emrat e anëtarëve të tjerë të familjes
....Nëna kishte edhe tre femijë të tjerë dhe bashkëshortin për të cilin nuk dihej se ku ishin kishin dëgjaur se nje tren tjeter po vjen , duhej te mbaheshin fort për dore që të rrinin të bashkuar .
Nga laqrg shiheshin trupa të shtrirë në baltë , trupa njerëzish të pashpresë të trishtuar që gjasonin në ZOBIE që kishin qendruar me ditë të tëra në qiell të hapur tani iu kishin vërshuar kah treni për të parë se mos ishin ata qe i kërkonin.
Në mes të turmës motra dalloi vllain e saj , djali pa babanë, motrat vellain gjyshen dhe te tjeret anëtar të familjes …!
Veç dy pika loti i rrodhen gjyshes , ishte shterrur , derisa nëna fort shtërngoi fëmijet e saj te tjerë.
Në këto dite MARSI desha t’i kujtoj familjet e dëshmorëve dhe gjithë ata që kanë dhënë më të dashuri t e tyre dhe të gjithë shqiptarëve se ujkui tërbuar tani ka ngordhur ..
Tani po gëzojmë marsin , lulet e prillit, qershitë e qershorit dhe borën e dhjetorit , shtetin e Kosoves duke mos harruar dhe pajtuar me bishën e egër qe na kishte trazuar për kaq shumë kohë.