Nga Kastriot Myftaraj
Gazeta “Sot”
21 maj 2009
Disa veprime kyçe që kanë ndodhur në politikën shqiptare, si nga politikanë shqiptarë, ashtu dhe diplomatë të huaj, të ngjajnë shumë me veprimet e atyre personazheve të filmit amerikan “Telefon”, ku rolin kryesor e ka Charles Bronson. Në këtë film tregohet se si KGB kishte stërvitur disa njerëz me metoda të larjes së trurit dhe të hipnotizimit me efekt afatgjatë, gjë që i bënte këta njerëz agjentë të fjetur, të cilët komandoheshin të zbatonin urdhra për të bërë veprime të caktuara kur u thuhej në telefon një fjali e caktuar, që shërbente si kod. Këta njerëz ishin çuar në SHBA, ku kishin marrë identitetin e njerëzve të zhdukur dhe qenë instruktuar të godisnin objekte të caktuara me rëndësi strategjike, në rast se Bashkimi Sovjetik do të hynte në luftë me SHBA. Në film, një oficer rebel i KGB arratiset në SHBA me gjithë listën e këtyre agjentëve dhe fillon u telefonon duke u thënë fjalët-kod, dhe duke i hedhur në këtë mënyrë në veprim si kamikazë. Në fil tregohet në mënyrë shumë mbresëlënëse se si këta njerëz, që deri në atë moment qenë krejt normalë, me të ngritur telefonin dhe të dëgjuar fjalët kod të fiksuara në subkoshiencën e tyre, befas shndërroheshin krejtësisht dhe linin çdo gjë që ishin duke bërë në atë moment dhe niseshin të kryenin veprimin kamikaze për të cilin qenë programuar si robotë.
Në politikën shqiptare shpesh shohim veprime të tilla të cilat nuk mund të shpjegohen tjetër veçse me një operacion “Telefon” gjatë të cilit njerëz të caktuar marrin urdhër nga një qendër misterioze ndërkombëtare të bëjnë veprime që nuk duhej t’ i bënin asesi në kushte normale. Rasti më sensacional i kësaj është ai i ambasadorit amerikan Withers, i cili para disa muajsh doli në skenën e emisionit humoristic “Portokalli” së bashku me imituesin e tij, për të folur për Revolucionin “Portokalli”. Në një vit zgjedhor si ky këto fjalë fitojnë një konotacion shpërthyes politik, duke konsideruar se Revolucioni “Portokalli” është një term politik që ka të bëjë me protestat e opozitës në Ukrainë kundër rezultatit të zgjedhjeve të vitit 2004 në këtë vend. Merret vesh e gjithë kjo bëhej në favor të Edi Ramës.
Kur ambasadori amerikan bën një veprim të tillë, duke u shndërruar në palaço diplomatic, atëherë të krijohet përshtypja se një qendër misterioze ndërkombëtare i ka telefonuar atij duke i thënë atij fjalët-kod, që e komandojnë që të bëjë një veprim që për një ambasador është ekuivalenti i veprimit të një kamikazi. Në filmin “Telefon” fjalët-kod qenë një strofë nga poezia “Stopping by Woods on a Snowy Evening” (“Ndalem paksa në pyje në një mbrëmje me borë”) e poetit Robert Frost, saktësisht kjo strofë:
“The woods are lovely, dark and deep.
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep”.
Në shqip kjo përkthehet:
“Pyjet janë të këndshëm, të errët e të thellë.
Por unë kam premtime për të mbajtur,
e milje për të bërë para se të fle,
e milje për të bërë para se të fle”.
Përse hyri ambasadori amerikan në këta “pyje të errët”, duke shkuar në emisionin “Portokalli”? Nga kush i erdhi thirrja ambasadorit amerikan Withers për të lënë punën që po bënte dhe për të dalë në emisionin “Portokalli” që të bënte palaçon? Unë mendoj se mund ta them me siguri se nga i erdhi kjo thirrje. Këtë veprim ambasadori amerikan Withers e bëri në dobi të Edi Ramës, i cili gjendet në politikë si një njeri i lançuar nga Soros. Edi Rama hyri në politikë nga Fondacioni “Soros”, një skemë që u përsërit më pas me Erion Veliajn. Por Soros nuk është gjë tjetër veçse një kambist i familjes Rotschild. Familja Rotschild, për të bërë të zbuten disi akuzat për të si drejtuese e një konspiracioni ndërkombëtar për të zbatuar Protokollet e të Urtëve të Zionit, filloi të ndjekë shembullin e çifutëve që në ditët e vështira në Mesjetë, e fshihnin pasurinë, duke u shtirur si të varfër. Rotschildët sot shtiren sikur nuk janë aq të pasur sa ç’ janë në të vërtetë. Dhe për këtë përdorin njerëz si Soros, të cilët bëjnë për llogari të tyre ato veprime të cilat nëse do t’ i bënte drejtpërdrejt një Rotschild, do të bënte shumë më tepër bujë.
Është pra familja Rotschild ajo që qëndron pas operacionit politik që po bën Soros në Shqipëri për të sjellë në pushtet një elitë kriptoçifute me Edi Ramën dhe Erion Veliajn. Për këtë gjë familja Rotschild kërkon të përdorë zgjedhjet parlamentare të 28 qershorit. Dikush që i lexon këto rreshta mund të thotë se opozita është në gjendje t’ i fitojë zgjedhjet edhe pa ndihmën e familjes Rotschild. Në fakt kështu duhet të ishte dhe kështu do të ishte mirë të ishte. Por familja Rotschild, Soros, Edi Rama janë të shqetësuar për shkak se lançimi i elitës kriptoçifute në PS, dhe në aneksin e saj G-99, në dëm të intelektualëve socialistë, e ka dëmtuar rëndë kohezionin e kësaj partie, si partia kryesore e së majtës, çka e ve në dyshim kapacitetin e saj në zgjedhje. Për këtë arsye bëhen veprime të tilla si ai i ambasadorit amerikan në “Portokalli”.
Fatos Nano në intervistën e tij të pardjeshme në emisionin “Opinion” të Blendi Fevziut, deklaroi se në vitin 2001, para zgjedhjeve parlamentare të atij viti, Ilir Meta i ka thënë në prani të Edi Ramës se ka një pakt 10 vjeçar me këtë të fundit. Nënkuptohet se pakti ishte që Ilir Meta të bëhej kryetar i PS në kongresin e parakohshëm të kësaj partie në 2002, dhe të rrinte kryetar i PS deri në vitit 2011, kur do të duhej t’ ia lëshonte këtë post Edi Ramës, i cili në atë vit mbaronte mandatin e tretë si kryetar bashkie, pra të fundit mandat nga ata të tre që kishte paralajmëruar se do të merrte. Kjo tregon se karriera e Edi Ramës ka qenë e planifikuar në afat të gjatë.
Por Nano do të bënte mirë të thoshte se çfarë e detyroi atë që ta sillte Edi Ramën nga Parisi ku siç ka thënë vetë e gjeti me thonj të paprerë dhe e solli në Tiranë për ta bërë ministër. Është e qartë se edhe Fatos Nano në këtë rast është sjellë si ato personazhet e filmit “Telefon”, dhe pasi ka marrë një telefonatë misterioze ka bërë atë që bëri me Edi Ramën, duke e lançuar atë në politikë, drejt e në pushtet. Si skenë e filmit “Telefon” ngjan edhe ajo në kongresin e PS të tetorit 2005, kur Edi Rama u bë kryetar partie, një ditë pasi delegatët e kongresit, me një mazhorancë të madhe ia refuzuan platformën e tij. Më pas protektorët e tij të mistershëm e udhëzuan Edi Ramën që të inskenojë “Portokallinë” politike të zgjedhjes së tij kryetar me mënyrën “një anëtar një votë”, gjë që nuk ka vlerë derisa nuk është shpallur publikisht regjistri kombëtar i anëtarëve së PS, të pajisur me tesera, që të gjykojmë për rregullsinë e zgjedhjes së Ramës. Këtu vlen e njëjta logjikë që përdor Rama për zgjedhjet parlamentare për të cilat thotë se nuk ka zgjedhje të rregullta pa një regjistër elektoral kombëtar të rregullt dhe pa karta identiteti.
Në Shqipëri ndodhin dhe gjëra të tjera që nuk shpjegohen ndryshe veçse me logjikën e filmit “Telefon”. Kështu, ambasadori amerikan merr pjesë çdo vit në përkujtimoren e viktimave çifute të Holokaustit, që nuk ka ndodhur aspak në Shqipëri, por nuk shihet të marrë pjesë në ndonjë përkujtimore të viktimave të regjimit komunist. Në SHBA sot gjendet në arrest shtëpie gardiani i një kampi përqëndrimi nazist ku janë eliminuar çifutë, i cili kërkohet të gjykohet në moshën 90 vjeç, për gjëra që kanë ndodhur rreth shtatë dekada më parë. Në të kundërt, diplomatët amerikanë në Shqipëri, që e bënë të qartë se flisnin në emër të qeverisë së tyre, u sollën ndryshe në çështjen e zyrtarëve të lartë të drejtësisë shqiptare që prekeshin nga ligji i lustracionit dhe që qenë përgjegjës për genocidin e regjimit komunist të kamufluar me “gjethen e fikut” të jurisprudencës.
Ambasada amerikane i mbrojti fort zyrtarët Guantanamo amnistohen, ndërsa një guardian i një kampi nazist përndiqet për atë që ka bërë shumë kohë më parë? Atëherë nuk mund të besohet se ambasadori amerikan ka qenë i shqetësuar për shkeljen e Kushtetutës së Shqipërisë, por se ka qenë një telefon misterioz që e ka urdhëruar të bëjë atë që bëri. Atëherë bëhet e qartë se ambasadori amerikan u soll si ata personazhet e filmit “Telefon”, duke bërë një veprim prej kamikazi sa i përket imazhit të tij si diplomat.
Pikërisht çështja e funksionarëve të lartë të drejtësisë të prekur nga ligji i lustracionit, e bëri ambasadorin amerikan që të fillojë të sillet si personazh i “Portokalli”. Në dhjetor të vitit të kaluar, në kohën e miratimit të ligjit të lustracionit, ambasadori amerikan u shfaq në një klasë të nxënësve të shkollës fillore, të cilëve u tregoi një përrallë me një krimb, ku kishte aludime të qarta kundër ligjit të lustracionit dhe kështu e interpretoi atë media. Sigurisht që Mustafa Nano, i cili para pak kohësh artikuloi indinjatën e vet për përdorimin e fëmijëve në mitingjet politike, nuk tha asgjë për këtë përdorim që u bëri fëmijëve ambasadori amerikan. Nga erdhi telefonata misterioze që e bëri ambasadorin Withers të niset në “pyjet e errët” të bëjë përralltarin? Tek e fundit fjala “Rotschild” do të thotë “mburojë e kuqe”.
Ambasadorët amerikan në Shqipëri jo vetëm kanë marrë rolin e guvernatorit faktik të vendit, por madje bëjnë veprime të tilla që t’ i japin të kuptojë gjithkujt brenda dhe jashtë vendit, se ata kanë pikërisht këtë atribut. Por me këtë ambasadorët amerikanë kanë marrë përgjegjësinë dhe për ato që ndodhin në Shqipëri. Kur ambasadori amerikan jep verdiktin për konflikte ndërinstitucionale dhe mes palëve politike, duke dalë publikisht për të dhënë verdiktin në krah të Prokurores së Përgjithshme, në një rast, të krerëve të gjyqësorit shqiptar në një rast tjetër, të zëvendëskryetarit të Këshillit të Drejtësisë në një rast dhe të kryetarit të Kontrollit të Shtetit në një rast tjetër, të guvernatorit të Bankës së Shqipërisë në një rast, dhe të Inspektorit të Kontrollit të Pasurive në një rast tjetër, të drejtorit të SHISH në një rast, dhe të Avokatit të Popullit në një rast tjetër, të kryeministrit në një rast dhe të kryetarit të opozitës në një rast tjetër, atëherë bëhet e qartë se në Shqipëri pushtetet janë të ndara me Kushtetutë, por ato praktikisht bashkohen në dorën e ambasadorit amerikan. Dhe ky vepron by proxy për llogari të familjes Rotschild, njëlloj si Soros.
Në këtë rast ambasadorët amerikanë kanë përgjegjësi dhe për atë që e lejojnë Edi Ramën të bëjë veprimin pa precedent në politikën botërore, duke dalë në zgjedhje si kryetar i partisë më të madhe të opozitës, dhe si kandidat për kryeministër, pa kandiduar për deputet. Me atributet që ka marrë ambasadori amerikan në Shqipëri duhet ta thërriste Edi Ramën paraprakisht dhe t’ i thoshte që ose të jepte dorëheqjen nga posti i kryetarit të Bashkisë dhe ta vinte emrin i pari në listën e kandidatëve për deputetë në Tiranë, ose të jepte dorëheqjen nga posti i kryetarit të partisë. Ambasadori amerikan nuk e bëri këtë gjë se qendra misterioze Rotschildiane që drejton edhe diplomacinë amerikane në Shqipëri, jo vetëm që nuk i that a bënte këtë gjë, por madje i kërkoi që t’ i jepte legjitimitet këtij veprimi të Edi Ramës.
Si personazhe të filmit “Telefon” të ngjajnë të gjitha ata ambasadorë të Holandës, Britanisë së Madhe, SHBA, Danimarkës, Gjermanisë etj., që kanë qenë në Shqipëri që nga viti 2002 dhe deri më sot, dhe që kanë financuar lançimin publik të Erion Veliajt dhe krijimin e mitit të tij. Deri më tash ky financim i tyre prej rreth 15 milion eurosh, është konsideruar si financim i shoqërisë civile në Shqipëri, kurse tash rezultoi ajo që unë e kam shkruar me kohës, se në fakt me financimin e Erion Veliajt ishte duke u financuar thjesht një politikan-aleat i Edi Ramës. Erion Veliaj kur pyetet për financimet që ka marrë thotë se ai nuk ka marrë asnjë lek nga taksapaguesit shqiptarë, por e vërteta nuk është pikërisht kështu, se paratë që ka marrë Erioni nga ambasadat i llogariten Shqipërisë si asistencë teknike nga vendet perëndimore. Në rast se Erionit i “vodhën” kompjuterin ku kishte shënuar grantet që kishte marrë, ambasadat i kanë të dhënat, dhe do të bënte mirë t’ i bënin publike për llogari të Erionit. Me daljen e Erion Veliajt zyrtarisht si politikan iu dha coup d’ grace shoqërisë civile në Shqipëri, se tashmë u vërtetua se dy projektet më të mëdha të financuar nga ndërkombëtarët në shoqërinë civile, Edi Rama dhe Erion Veliaj, rezultoi të qenë politikanë të një krahu, liderë të politikës së re, që është vërtet e re në sensin që është e majta kriptoçifute, apo Sorosocializmi.
Dikush mund të thotë se ç’ rëndësi paska Shqipëria për familjen Rotschild? Në poezinë e Robert Frost, përveç strofës së përdorur në filmin telefon ka dhe dy strofa ku thuhet:
“My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.
He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound's the sweep
Of easy wind and downy flake”.
Që në shqip do të thotë:
“Kali im i vogël duhet të mendojë se është e cuditshme
Të ndalesh pa një shtëpi fshati afër,
midis pyjeve dhe liqenit të ngrirë
nës mbrëmjen më të errët të vitit.
Ai u jep zileve të tij një të tundur
Për të pyetur nëse po bëhet ndonjë gabim.
I vetmi tingull tjetër është fërshëllima
e erës së lehtë dhe dhe flokëboreve të mëngjesit”.
Ndoshta si kali i udhëtarit që ecën në pyjet e errët kanë menduar dhe ambasadorët e huaj në Shqipëri që të urdhëruar kanë mbështetur elitën kriptocifute. Rotschildët e duan Shqipërinë e vogël si laborator për të bërë eksperimente destruktive të cilat më pas do t’ i bëjnë në vende të mëdha. Por asnjë e mirë nuk ka për t’ i ardhur Shqipërisë nga regjimi i familjes Rotschild. Familja Rotschild mund t’ i fitojë zgjedhjet e 28 qershorit në Shqipëri, por pas këtyre zgjedhjeve sorosianët, që në fakt janë rotschildianë, do të provojnë pak nga ilaçi i tyre, me një version të Lëvizjes “Mjaft” që bën protesta para ambasadës amerikane kundër regjimit të Thundrës së hekurt të Rotschildëve në Shqipëri. Ne nuk mund t’ i lejojmë më familjes Rotschild komoditetin që të fshihet pas Soros për punët që bën në Shqipëri. As ambasadës amerikane nuk duhet t’ i lejojmë komoditetin që të veprojë për llogari të familjes Rotschild, duke u shtirur se po bën good office në dobi të demokracisë dhe shtetit të së drejtës në Shqipëri.
Në poezinë e Robert Frost, një tjetër strofë thotë:
“Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow”.
Që në shqip do të thotë:
“Të kujt janë këto pyje unë e di;
Shtëpia e tij është në fshat megjithatë,
Ai nuk do të më shohë mua të ndaloj këtu
Për të parë pyjet e tij të mbushur me borë”.
Ambasadori amerikan Withers mund të mendojë se ne që e kemi shtëpinë në këto “pyje” nuk e shohim atë duke kryer misionin e tij misterioz, për llogari të familjes Rotschild, ose se edhe nëse e shohim nuk do të guxojmë që ta themi por megjithatë ai gabohet. Edhe në rast se ambasadori amerikan, Soros, familja Rotschild, mendojnë se nuk ka rëndësi fakti që kjo gjë denoncohet, ata përsëri gabohen. Ajo që po bën familja Rotschild në Shqipëri duke lancuar një elitë kriptoçifute për të sunduar vendin është një racizëm, një version çifut i nazizmit.
Kmyftaraj@yahoo.com