RIZA LAHI
Hodhën nga një grusht dhe në varrin e hapur
ku qanin të gjithë.
Iu afruan të heshtur tavolinës së mortit.
U ulën
Pikëlluan ca
Pinë dhe nga pakëz raki
Dhe bënë shaka.
Kishin luajtur me vdekjen tër jetën.
Unë ua njoh të gjithëve:
Mëritë,
Djallëzitë,
Modestitë,
Egoizmin,
Pisllëqet,
Furinë,
Plogështinë
Fuqinë
Dobsinë
Të qeshurat
Lotët
Që të gjithë këta
E patën një të dashur
Që i treguan gjithëçka
Që i falën gjithëçka
Që i qeshën gjithëmonë
Që nuk e tradhëtuan kurr...
Ajo ishte
Hapsira mbi atdhe.
Shënim – kjo poezi është shkruar në një ceremoni vdekjeje
*Koment nga poeti Vangjush Ziko, Korçë – ShBA:
“Kjo poezi e veshur me veladonin e zi të mortit dhe me kaltërsinë e qiellit te përjetshëm; kjo kundërvënie,ky kontrast,ky antagonizëm i ka dhënë asaj krahët fluturues. Kontrasti përshkrues i sfondit, midis varrit dhe qiellit, procesionin e varrimit, e kthejnë në një fluturim të përjetshëm.Ke luajtur bukur artistikisht me fatalitetin dhe ëndrrën.Prandaj edhe "gostia" e përmortshme nuk ka aspak hijen e zymtë të vdekjes;ajo shndërrohet kështu në një gosti sfiduese njerëzore,sepse piloti kishte luajtur tërë jetën me vdekjen në emër të një dashurie të madhe - të qiellit mbi atdheun e tij. Ky qiell është i përjetshëm dhe emri i tij do mbetet një yll në këtë qiell.Poezia është një himn njerëzor për aviatorin, ëndërrimtarin, guximtarin dhe martirin e qiellit të vet.”
VETERAN PILOTS *
Threw a palm land on opened grave
Where were crying at all.
They approached silently to mortal dinner’s table
Set down
Afflicted a little
Took a sip raki
And did
Jokes.
All their life they had played with death …
I know to everybody:
The grudges
The deceits
The modesty
The egoism
The dirtiness
The frenzies
The apathy
The strength
The weakness
The rushes
The laughs
The tears
All they had a lover
To whom
They
Told everything
Gave everything
Everywhere only laughed
And
Never
Betrayed….
Was
That:
The sky
Over
Homeland .
Note – written on a death ceremony
*Comment of Poet and Translater Vangjush Ziko, who lives in Korcha
( Albania ) and USA
“Dressed with the death's black cloak but also with the eternal heavenly blue of the skies, your poem , a conflict, a contrast and even an antagonism, is the incentive to give itself flying wings. . The descriptive and contrasting background of the grave and the heavens, the funeral procession itself, turns the poem into an eternal flight. You have played well and in an artistic way with the fate and the dream. Hence the farewell "party" doesn't have the death's gloomy shadows. In contrary, it is being transformed into a human challenge. That's because the pilot had always challenged himself and dared both life and death. That done in the name of a greater love , that of the love of his country as he observed and protected his homeland's skies. These skies are eternal and the pilot's name remains forever as one of its bright stars. The poem is a human hymn for the aviator, the dreamer, the daring the martyr of his own heavens.”
( This comment is translated by english from Merita Bajraktari, poetess, publicist and hero of the author’s roman , dedicated to Albanian pilots fate “Serenade from Korcha in New Yourk”. Merita i known in roman as “Mjelma”)
老練な操縦士 (VETERAN PILOTS)
ぽっかりと空いた墓に投げ出された一握の土地
そこは泣き叫ぶ声ばかりだった
静かに死の夕食のテーブルに来て
座って
少し考え込んで
ラキをすすり
冗談を交わした
死を奏でたのが彼らの人生
みんな分かっている
その敵意
その地獄絵
その内気
その自己主義
そのいやらしさ
その激しさ
その冷淡
その無力
その弱さ
その活力
その笑い
その涙
みんな愛人をもっていた
彼らが
何でも話せる人
何でも与えて
笑いだけが残る所で
そして
決して
裏切ることがなく．．．
それは
故郷の空のこと
死の儀式で書かれた詩
死の儀式で書かれた詩 Note – written on a death ceremony
Pwrkthyer nw japonisht nga poetesha e shquar Kae Morii, antare e bortit ekzekutiv tw “Shoqatws Botwrore tw Shkrimtarwve dhe Artistwve”
ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ (VETERAN PILOTS)
Έριξαν μια χούφτα χώμα στον ανοιχτό τάφο
Εκεί που όλοι έκλαιγαν
Πλησίασαν αθόρυβα στο τραπέζι με το μνημόσυνο δείπνο
Κάθισαν
Κάπως λυπημένοι
Πήραν μια γουλιά ρακί
Και
Αστειεύτηκαν.
Σ’ όλη τους τη ζωή έπαιζαν με το θάνατο…
Γνωρίζω πολλά για τον καθένα τους:
Τις έριδες
Τις απάτες
Την μετριοφροσύνη
Τον εγωισμό
Την ατιμία
Τις εντάσεις
Την απάθεια
Τη δύναμη
Την αδυναμία
Τις βιασύνες
Τα γέλια
Τα δάκρυα
Όλοι αυτοί είχαν έναν εραστή
Σε αυτόν
Έλεγαν
Τα πάντα
Έδιναν τα πάντα
Παντού γελαστός
Και
Ποτέ
Δεν τους πρόδωσε…
Ήταν
Αυτός:
Ο Ουρανός
Πάνω
Απ’ την Πατρίδα.
Pwrkthyer nga poetesha athiniote Vassiliki Ergazaki, antare e “Shoqatws Botwrore tw Shkrimtarwve dhe Artistwve”
PILOTOS VETERANOS (VETERAN PILOTS)
Lançou uma palma na terra na cova aberta
Onde todos estavam chorando.
Eles se aproximaram silenciosamente à mesa do jantar mortal
Sentarem-se
Afrigiram-se um pouco
Tomaram um trago de raki*
E contaram
Anedotas.
Toda a vida eles brincaram com a morte…
Conheço a todos:
Os rancores
As decepçòes
As modestias
O egoismo
As sugeiras
Os arrebatamentos
A apatia
A força
A fraqueza
As pressas
Os risos
As làgrimas
Todos tiveram uma amada
Para quem
Eles
Contaram tudo
Deram tudo
Riram em toda parte
E
Nunca
Trairam…
Foi
Assim:
O cèu
Sobre
A patria.
Nota: Escrito numa cerimònia de morte .
*Raki – Bebida alcoòlica de Albania
Traduçao po Teresinka Pereira
Pwrkthyesja, poetesha Teresinka Pereira, njw personalitet i shquar i botws sw sotme, wshtw Presidente e “Shoqates Botwrore tw Shrimtarwve dhe Artistwve”
PILOŢII VECHI (VETERAN PILOTS)
Au aruncat câte-un pumn de pământ
Alături de mormântul uitat, unde plângeau toţi.
Au stat tăcuţi la masa mortului
Au stat în linişte, unii trişti…
Alţii au şi plâns
Au băut câte-un pic de rachiu
Au glumit.
Ei sunt cei ce au râs de moarte toată viaţă.
Eu le cunosc tuturor:
Geloziile
Satanismele
Modestiile
Egoismele
Murdăriile
Furiile
Leneviile
Puterile
Slăbiciunile
Fugile
Lacrimile
Şi toţi aceştia au avut o iubită
Căreia
I-au spus totul
I-au dăruit totul
I-au împărtăşit bucuriile
Şi
Niciodată…
Nu au trădat-o…
Această iubită
Fusese
Cerul
Peste
Patria lor…
Kjo poezi është përkthyer dhe botuar edhe në Indu, nga Dr. Harish K. Thakur – Shimla, India si edhe në gjuhën ruse nga poeti nga më të mirët që ka bota e sotme, rusi Adolf Shvedçikov, antar i bortit ekzekutiv të “Shoqatës Botërore të Shkrimtarëve dhe Artistëve”. Ne nuk i kemi përfshirë këtu, sepse gërmat “Indu” dhe “Rusisht” nuk i njeh kompiuteri .
