De legitimiteit van de regering-Di Rupo zakt onder nul in Vlaanderen, schrijft Isabel Albers in De Tijd:
Niemand kan het oorverdovende nationale signaal van deze zwart-gele zondag ontkennen. De Wever heeft massaal het Vlaamse ongenoegen gecapteerd en verzameld, ten koste van Vlaams Belang. De oppositie tegen Di Rupo I zit nu nog meer verenigd. Deze overwinning ondermijnt de al zo zwakke legitimiteit van Di Rupo I in Vlaanderen. (...) De voedingsbodem voor deze overwinning is een centrum-rechts Vlaanderen dat een door Franstalig links gestuurd bestuur beu is.
Bart De Wever wordt de eerste Vlaams-nationalistische burgemeester van Antwerpen, schrijft Bart Sturtewagen in De Standaard:
‘Zelfs voor Hugo Schiltz kwam die droom nooit binnen bereik. In zijn hart wil hij wellicht niets liever dan zes jaar besturen op het Schoon Verdiep. Maar hij voelt zich gestuwd door de geschiedenis en richt de blik alweer naar Brussel. Hij sommeerde Di Rupo om nu met hem te onderhandelen over een nieuw België of zijn geluk te beproeven in 2014. Was het een faux pas? De dreiging was in ieder geval tastbaar.’
De Wevers analyse is de juiste: een brede conservatief-Vlaamse volkspartij is niet veraf, schrijft Wouter Verschelden in De Morgen:
‘Al het dood electoraal gewicht dat vastzat bij Vlaams Belang komt in het spel. Een gigantisch reservoir van rechts-conservatieve stemmen zal in de toekomst wel degelijk kunnen wegen op het beleid. Meteen is duidelijk waarom een hele reeks bedrijfsleiders deze keer bereid was zwaar te sponsoren en zelfs nagenoeg openlijk de kar van De Wever te kiezen: een koerswijziging naar rechts hangt in de lucht. ‘
De beloofde verandering zal in de praktijk vertaald moeten worden, schrijft Liesbeth Van Impe in Het Nieuwsblad:
Niet alleen de tegenstanders kijken kritisch toe, ook de vele kiezers die hun vertrouwen in de partij gesteld hebben. Dat geldt des te meer voor Bart De Wever. De beste debater van zijn generatie, de meest charismatische politicus, de meest succesvolle campaigner. Maar dat wisten we allemaal al. Nu moet De Wever tonen dat er ook een burgemeester in hem zit. (...) En hij wil het ook nog eens combineren met het voorzitterschap van de grootste partij van Vlaanderen én de voorbereiding van de cruciale verkiezingen van 2014.
Het enige dat Bart De Wever zal moeten toegeven is dat hij gemeenteraadsverkizeingen heeft gewonnen, schrijft Martine Maelschalck in L’Echo:
Het is niet weinig, maar niets anders. Men moet alles niet op een hoop gooien. Laten we hopen dat dit de boodschap is die alle andere partijen, zowel in het noorden als in het zuiden, zonder verpinken bereid zijn hem te zenden. Veel tijd rest er niet tot de mega-verkiezingen van 2014. Om het land voor te bereiden op de bevalling van de ‘moeder aller verkiezingen’.
De overwinning van de N-VA is in grote mate en in vele gemeentes te danken aan de transfer van de stemmen van het Vlaamse Belang, dat in de marge verdwijnt, schrijft Isabelle Delvaux in Le Soir (betaalde toegang).
Dat mag op het actief van de nationalistische partij worden geschreven, die er als eerste in geslaagd is de de extreemrechtse partij, deze schande van het Vlaamse politieke landschap, buitenspel te zetten. Maar van daar uit de Franstalige partijen op te roepen, om het confederalisme voor te bereiden is een stap te ver. Bart De Wever is premier, noch formateur geworden. Hij is ‘gewoon’ burgemeester van Antwerpen geworden.
Bron : Express..be