73 asylum seekers went yesterday to hunger strike in polish detention centers of Bialystok, Lesznowola, Biala Podlaska and Przemysl.
73 demandeurs d'asile ont commencé hier une grève de la faim dans les centres de détention polonais de Bialystok, Lesznowola, Biala Podlaska and Przemysl.
Text in polish and french / Texte en polonais et en français :
PL
Masowy strajk głodowy w ośrodkach dla cudzoziemców
Sześćdziesiąt trzy osoby osadzone w Strzeżonych Ośrodkach dla Cudzoziemców w Białymstoku, Białej Podlaskiej, Przemyślu i Lesznowoli postanowiły jednocześnie przystąpić do strajku głodowego. Nie jest to pierwszy protest uchodźców zamkniętych w odosobnieniu, ale po raz pierwszy informacja o strajku dociera do opinii publicznej. Dotąd strajkujących zamykano w izolatkach i karana na różne sposoby – a opinia publiczna nawet o tym nie wiedziała.
Osadzeni i osadzone żądają m.in.: prawa do informacji w zrozumiałym da siebie języku, prawa do kontaktu ze światem zewnętrznym, prawa do właściwej opieki medycznej, edukacji dla osadzonych dzieci i małoletnich, poszanowania praw dziecka, poprawy warunków socjalnych panujących w ośrodkach, ukrócenia nadużyć i nadużywania przemocy, zaprzestania kryminalizacji osadzonych.
Uchodźcy i uchodźczynie postanowili strajkować wspólnie, we wszystkich polskich Ośrodkach Strzeżonych, licząc, że dzięki temu ich głos nie zostanie zignorowany i stłumiony przez władze ośrodków.
W sierpniu 2008 roku 21 Gruzinów w Białej Podlaskiej protestowało przeciwko przewlekłości procedur, w 2010 roku 37 uchodźców z przemyskiego ośrodka strzeżonego prowadziło strajk głodowy domagając się poprawy warunków w ośrodkach oraz dostępu do opieki medycznej. W grudniu 2009 roku grupa około 200 Czeczenów i Gruzinów wyruszyła pociągiem do Strasburga, siedziby Rady Europejskiej i Parlamentu Europejskiego. Chcieli zaprotestować przeciwko polityce Unii Europejskiej wobec uchodźców. Transparenty, które wywiesili w oknach pociągu, wskazywały, że uciekają przed „Prześladowaniem”, domagają się „Pomocy” i uznania, że „Jesteśmy ludźmi”. Zostali jednak zatrzymani na granicy polsko - niemieckiej. Poza ty w polskich ośrodkach nieustannie dochodzi do strajków indywidualnych, przemilczanych i brutalnie tłumionych przez straż ośrodków.
Osadzeni, decydując się na protest w formie strajku głodowego w polskich Strzeżonych Ośrodkach dla Cudzoziemców, przekazali swoje żądania:
„Domagamy się:
Prawa do informacji, przekazywanej w rozumianym przez nas języku i w jasny sposób; informacji o podejmowanych czynnościach i zarządzeniach, w ciągu pobytu w
ośrodku, włącznie z informacją o możliwościach wnioskowania o uchylenie tego środka detencyjnego, jakim jest pobyt w ośrodku strzeżonym. Jest to naszym prawem w myśl art. 89b i 89c ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony.
W rzeczywistości pouczenie i sentencja orzeczeń są tłumaczone, jednak nie dotyczy to już uzasadnienia, co w praktyce znacznie utrudnia sformułowanie odwołania i uniemożliwia korzystanie z przysługujących nam środków prawnych. Niekiedy czas na zapoznanie się nawet z regulaminem ośrodka jest limitowany. Ponadto rzadkością jest zapewnianie dostępu do profesjonalnego tłumacza podczas przyjęcia do ośrodka, wizyt u lekarza specjalisty lub psychologa.
Prawa do kontaktu ze światem zewnętrznym, w sprawach osobistych i urzędowych oraz z organizacjami pozarządowymi lub międzynarodowymi zajmującymi się udzielaniem pomocy cudzoziemcom (w myśl art 89a ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony ). Ponadto w ośrodkach nie ma książek telefonicznych ani do internetu, co jest kolejną przeszkodą podczas tworzenia wniosków w naszych sprawach.
Prawa do właściwej opieki medycznej, badań specjalistycznych, opieki psychologicznej oraz obecności tłumacza podczas badań i w trakcie dopełniania formalności w zakładach opieki zdrowotnej.
Prawa do edukacji, które w imię art 70 Konstytucji RP oraz art. 15 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, dotyczy każdego, a wszystkie osoby które nie ukończyły 18 roku życia, mają obowiązek nauki, zaś obowiązkowi szkolnemu aż do ukończenia gimnazjum podlegają wszystkie dzieci znajdujące się na terytorium RP, niezależnie od ich statusu prawnego, w tym także cudzoziemcy przebywający w Polsce nielegalnie. W rzeczywistości prawo do edukacji na terenie ośrodków strzeżonych jest iluzoryczne. Placówki nie zapewniają dzieciom i młodzieży prawa do edukacji stosownie do wymogów ustawy o systemie oświaty.
Poszanowania praw dziecka
Dzieci szczególnie ciężko znoszą przebywanie w zamkniętych pomieszczeniach, w ośrodkach strzeżonych dla cudzoziemców panuje więzienny rygor, zarówno dorośli, jak i dzieci traktowani są jak osoby skazane za przestępstwo. Jedyną namiastką wolności są ograniczone czasowo wyjścia do otoczonego murem spacerniaka. Warunki w jakich przebywają w zamkniętych ośrodkach dla cudzoziemców łamią art. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w stosunku do dzieci oraz postanowienia Konwencji Praw Dziecka dotyczące prawa do rozwoju, prawa do wolności, ochrony zdrowia, wypoczynku i czasu wolnego. Domagamy się zaprzestania praktyki osadzania dzieci w ośrodkach zamkniętych.
Poprawy warunków socjalnych panujących w ośrodkach. Oczekujemy uwzględnienia specyfiki naszych obyczajów, wiary i tożsamości kulturowej oraz stworzenia warunków, które pozwoliłyby nam uniknąć uczucia poniżenia i dyskryminacji, a także poszanowania dla naszej odmienności od społeczeństwa lokalnego.
Ukrócenia nadużyć
Każdego dnia, niemal we wszystkich ośrodkach dochodzi do szeregu nadużyć. Nagminne jest stosowanie wobec nas przemocy psychicznej i szantażu, istnieją przypadki stosowania przemocy fizycznej, a także molestowania seksualnego kobiet. Stosuje się niewspółmierne kary za odstąpienie od regulaminu- nawet za niewielkie przewinienie bardzo łatwo jest trafić do izolatki, dochodzi również do wynoszenia materaców z pokoi w ciągu dnia, konfiskat telefonów, odmowy zakupów żywności, całkowitego zakazu palenia itp. Kary nie omijają nawet dzieci, w jednym z ośrodków gdy dzieci zepsuły zabawkę, miały dwutygodniowy zakaz korzystania ze świetlicy, która de facto jest jedynym przyjaznym dla nich miejscem. Pracownicy ośrodków wykorzystują fakt, że informacje na temat wszelkich zdarzeń, jakie mają w nich miejsce nie wydostają się poza mury ośrodka. Pokrzywdzeni, w strachu przed negatywnym rozpatrzeniem ich sprawy i represjami boją się mówić głośno o nadużyciach, których padli ofiarą.
Zaprzestania kryminalizacji
Wedle prawa nie jesteśmy umieszczani w placówkach zamkniętych za
karę, a w celu kontroli miejsca naszego pobytu. Nie popełniliśmy przestępstwa i nie stwarzamy zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa ani obywateli.
Wszystkie placówki zamknięte nie różnią się niczym od więzień- kraty w oknach, druty kolczaste, wysokie mury i więzienny reżim, ograniczony dostęp do terapii oraz edukacji
łamią w sposób oczywisty nasze podstawowe prawa i pogłębiają traumę, której większość z nas doznała w kraju rodzinnym. W myśl art 88 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony, cudzoziemiec, którego stan psychofizyczny stwarza domniemanie, że był poddany przemocy absolutnie nie powinien być umieszczony w ośrodku zamkniętym. W rzeczywistości stan naszego zdrowia psychicznego nie jest rzetelnie weryfikowany i w każdym z ośrodków znajdują się osoby (w tym dzieci) cierpiące na zespół stresu pourazowego.”
W ubiegły piątek, wicemarszałkini Sejmu, posłanka Ruchu Palikota, Pani Wanda Nowicka wystosowała pełen zaniepokojenia sytuacją w Ośrodkach list do Komendanta Głównego Straży Granicznej gen. Dominika Tracza, w którym pisała m.in.:”Przygotujemy propozycję powołania zespołu parlamentarnego do zbadania powyższych zarzutów”. W najbliższą środę o godz. 12.00, 17 października 2012, odbędzie się konferencja prasowa Pani Marszałkini w tej sprawie.
Więcej informacji:
https://protestuchodzcow.wordpress.com/
oraz pod nr telefonu 506778918
Grupa Wsparcia Protestujących Uchodźców
FR
Grève de la faim de masse dans les centres pour étrangers
Soixante-dix personnes placées dans les centres surveillés pour étrangers de Bialystok, Biala Podlaska, Przemysl et Lesznowola ont décidé de mener une grève de la faim. Ce n'est pas la première fois que des demandeurs d'asile placés en détention manifestent, mais pour la première fois des informations concernant leur grève sont accessibles au public. Jusqu'à présent, les grévistes étaient placés à l'isolement et punis de diverses manières, sans que la population en soit informée. Les détenus exigent entre autres : le droit à l'information dans une langue qu'ils comprennent, le droit de communiquer avec le monde extérieur, le droit aux soins médicaux, à l'éducation des enfants et des mineurs détenus, le respect des droits des enfants, l'amélioration des conditions sociales à l'intérieur des centres, la fin des mauvais traitements et des violences, l'arrêt de la criminalisation des demandeurs d'asile.
Les demandeurs et demandeuses d'asile ont décidé de frapper ensemble, dans plusieurs lieux de détention polonais, en espérant que leur voix ne sera pas ignorée et occultée par les médias.
En août 2008, 21 Géorgiens détenus à Biala Podlaska avaient protesté contre la durée excessive des procédures. En 2010, 37 réfugiés du centre surveillé de Przemysl ont mené une grève de la faim pour exiger l'amélioration des installations et l'accès aux soins médicaux. En décembre 2009, un groupe d'environ 200 Tchétchènes et de Géorgiens a pris le train pour Strasbourg, siège du Conseil européen et du Parlement européen pour protester contre les politiques de l'Union européenne envers les demandeurs d'asile. Les banderoles suspendues aux fenêtres du train indiquaient qu'ils avaient fui les persécutions, demandaient de l'aide et indiquaient « Nous sommes des êtres humains ». Ils avaient cependant été arrêtés à la frontière entre la Pologne et l'Allemagne. De plus, dans les centres polonais des grèves individuelles sont constamment occultées, mises sous silence et brutalement réprimées par les gardes.
Les détenus, choisissant de protester sous la forme d'une grève de la faim dans les centres surveillés pour étrangers polonais, ont communiqué leurs revendications :
"Nous exigeons:
Le droit à l'information, transmise dans une langue que nous comprenons et avec clarté ; l'information sur les activités et les ordonnances prises, pendant le séjour en
détention, y compris les informations relatives aux possibilités de recours contre les délais de placement en détention. Il est de notre droit en vertu des articles 89b et 89c de la Loi sur l'octroi de la protection aux étrangers.
Dans les faits, les instructions et les jugements sont traduits, mais pas les justifications (motivations du jugement), ce qui, dans la pratique rend très difficile la formulation des recours et entrave l'utilisation des moyens légaux à notre disposition. Parfois, il n'est même pas laissé suffisamment de temps pour prendre connaissance des règles en vigueur dans les centres. En outre, il est rarement donné la possibilité de bénéficier d'un interprète professionnel en centre d'admission, de consulter un médecin spécialiste ou un psychologue.
Le droit de communiquer avec le monde extérieur, à savoir avec des personnes et des organisations officielles et non-gouvernementales ou internationales engagées dans l'assistance aux étrangers (conformément à l'article 89a de la loi sur l'octroi de la protection aux étrangers). En outre, les centres ne disposent pas de téléphone ou d'Internet, ce qui constitue une autre entrave à la constitution des recours dans le cadre de nos démarches.
Le droit à des soins médicaux adéquats, à l'assistance de psychologues spécialisés et à la présence d'un interprète lors des consultations et de l'accomplissement des formalités relatives aux soins de santé.
Le droit à l'éducation, qui, au nom de l'article 70 de la Constitution et de l'article 15. 1 de la Loi sur le système éducatif, s'appliquant à toutes les personnes de moins de 18 ans, établit que tous les enfants présents sur le territoire de la République de Pologne, quel que soit leur statut juridique, y compris les étrangers séjournant en Pologne illégalement, sont tenus d'apprendre et que l'éducation est obligatoire jusqu'à l'obtention du diplôme d'études secondaires. Dans les faits, le droit à l'éducation dans les centres surveillés est illusoire. Les centres de détention n'assurent pas aux enfants et aux jeunes le droit à l'éducation conformément aux exigences de la Loi sur le système éducatif.
Le respect des droits de l'enfant
Les enfants sont particulièrement vulnérables au placement dans un espace confiné en centres de détention pour étrangers où s'applique une discipline pénitentiaire, adultes et enfants étant traités comme des personnes reconnues coupable d'un crime. La seule alternative à la liberté se limite à des temps de sortie dans une cour murée. Les conditions dans lesquelles ils résident dans les centres de rétention pour étrangers violent l'article 3 de la Convention européenne des droits de l'homme relative aux enfants et la Convention des droits de l'enfant sur le droit au développement, le droit à la liberté, à la santé, au repos et aux loisirs. Nous exigeons la fin de la pratique consistant à placer des enfants en centres de détention.
L'amélioration des conditions sociales des centres. Nous demandons le respect des spécificités de notre identité morale, religieuse et culturelle et la mise en place de conditions nous évitant les sentiments d'humiliation et les discriminations et garantissant le respect de la diversité de nos communautés d'origine.
La lutte contre les abus
Quotidiennement, des abus sont commis dans la plupart des centres. L'utilisation de la violence psychologique et du chantage est une pratique courante et il existe des cas de violence physique et de harcèlement sexuel sur les femmes. Des sanctions disproportionnées sont appliquées pour des infractions au règlement et des entorses mineures peuvent amener assez facilement à l'isolement. Sans compter le retrait des matelas de la chambre durant la journée, les confiscations de téléphones, l'interruption de l'achat de nourriture, l'interdiction de fumer, etc. Les sanctions ne manquent pas de concerner également les enfants : dans un centre il leur a été refusé l'accès aux jeux et à l'utilisation de la salle de jeux, qui est pourtant le seul lieu convivial pour eux. Les autorités des centres exploitent le fait que l'information sur tous les événements se déroulant à l'intérieur ne sortent pas des murs du centre. Les victimes, dans la crainte d'un examen négatif de leur dossier et de la répression ont peur de parler des abus.
L'arrêt de la criminalisation
Conformément à la loi, nous ne sommes pas placés dans des centres fermées pour
être sanctionnés mais pour que le le lieu de notre séjour soit contrôlé. Nous n'avons pas commis de crime et ne mettons pas en danger la sécurité de l'État ou de ses citoyens.
Les centres fermés ne diffèrent pas de prisons, avec des barreaux aux fenêtres, des barbelés, des murs élevés et appliquant un régime pénitentiaire, avec un accès limité aux soins et à l'éducation, ce qui constitue clairement une violation de nos droits fondamentaux et aggrave le traumatisme qu'ont subi la plupart d'entre nous dans leur pays d'origine. Conformément à l'article 88 de la Loi sur la protection des étrangers, l'étranger dont l'état psychophysique crée une présomption selon laquelle il a été soumis à des violences ne doit absolument pas être placés en détention. En fait, l'état de notre santé mentale n'est pas vérifiée de manière sûre et il y a dans chacun des centres des personnes (enfants compris) souffrant de syndromes de stress post-traumatiques.
Vendredi, la députée au Parlement du mouvement Palikot, Mme Wanda Nowicka, a fait part de sa préoccupation concernant la situation dans les centres dans une lettre adressée au commandant en chef des gardes-frontière, le général Dominik Tracz, où elle a écrit entre autres : «Nous allons élaborer une proposition visant à créer une équipe parlementaire pour enquêter sur ces allégations ». Ce mercredi 17 octobre 2012 à 12h00 se tiendra une conférence de presse sur ce sujet.
Pour plus d'informations:
https://protestuchodzcow.wordpress.com/
Contact : 506778918
Groupe d'appui aux demandeurs d'asile en grève
First informations in the polish newspapers :
http://wyborcza.pl/1,76842,12683449,Czujemy_sie_ludzmi_drugiej_kategorii__Masowa_glodowka.html
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,12683385,Masowa_glodowka_cudzoziemcow__Protestujacy__Czujemy.html
Bron : Ian Briuzga
