De hachelijke situatie waarin Merkel zich bevindt, moet het idee van het einde van de euro ongetwijfeld verleidelijk maken. Eindeloze topmeetings met dure non-oplossingen als gevolg, maar ook de steeds waarschijnlijkere Grexit en de opflakkering van euroscepsis betekenen dat Merkel vast en zeker bezig is met een plan voor het einde van de euro, aldus The Economist.
Voorlopig zou het einde van de monetaire unie duurder zijn dan de kost om ze bij elkaar te houden. Doch, als de Europese leiders enkel maar verder blijven palaveren, kan dit veranderen.
Een Grexit en de daaropvolgende devaluering van de drachme zou veel geld kosten. 40 miljard euro in Griekse obligaties en 130 miljard aan bailoutleningen zouden niet of slechts gedeeltelijk worden terugbetaald. 100 miljard zou verloren gaan in het TARGET2 intern-betalingssysteem. Inclusief een eenmalige solidariteitsbetaling van 50 miljard zou de totale rekening op 320 miljard euro komen, waarvan ongeveer een derde door Duitsland zou worden betaald.
Dit bedrag – een 4% van het Duitse BBP – lijkt haalbaar in vergelijking met de kosten voor Duitsland om Griekenland binnen de euro te houden. Het probleem zit hem echter in wat daarna gebeurt.
Er zou paniek uitbreken op de markten, rente op periferie-obligaties zouden de hoogte in schieten en iedereen zou zijn geld proberen veilig te stellen met een gigantische run-on-banks tot gevolg. Duitsland zou dan de rest van de eurozone moeten redden met een blanco cheque – voor onderhandelingen omtrent fiscale discipline en hervormingen zou gewoonweg geen tijd meer zijn.
Plan C is een meer federaal Europa mét bankenunie, schuldmutualisering en een gemeenschappelijk beleid gericht op zowel besparingen als groei.
Ook dit zou duur zijn. Herkapitalisering van de banken en Europese garantie van deposito’s zou 300 a 400 miljard euro kosten (Duitsland zou voor een derde daarvan opdraaien). Mutualisering zou Duitsland een vijftiental miljard in extra rente kosten per jaar. Dit is duur, maar duidelijk minder duur als de alternatieven.
Dit laatste is de gewenste oplossing van zowel The Economist, als van Merkel zelf. Een oplossing is echter nutteloos als die niet effectief wordt geïmplementeerd en de kans dat dit gebeurt wordt met de dag kleiner.
De euro had al lang gered kunnen worden, maar Merkel en de rest van Europa bleven wachten, in de hoop dat de ECB-acties en de structurele hervormingen tot groei zouden leiden. De tijd om te handelen tikt echter snel weg en het volk keert zich in zowel het noorden als het zuiden in toenemende mate tegen de euro.
De redding van de euro is een kostelijke zaak voor Duitsland. Maar het uiteenvallen is nog duurder. Wachten brengt ons enkel dichter bij dat laatste. Tijd dus voor Merkel om te handelen.
Bron : The Economist / Express.be