Por, ky nuk ishte tekst i thjesht. Jo. Mesazhi emocional ishte nga Lionel Messi. Argjentinasi, i cili ishte disa ulëse më prapa në autobus, ishte duke vuajtur në heshtje. Pa qenë në gjendje që të shprehë veten e tij në bisedën direkte me Guardiolën, ai e shfrytëzoi telefonin për ta shprehur pikëpamjen e tij. Ai nuk ishte i kënaqur.
Këto ishin ditët e hershme të sukseseve të Pep Guardiolës: Barca sapo kishte fituar gjashtë trofe në 15 muaj të mrekullueshëm dhe gjithçka është dukur për mrekulli për klubin katalanas – së paku nga jashtë.
“Unë mund të shoh se nuk jam më i rëndësishëm për ekipin, këhtu që...”, kishte shkruar Messi në SMS-in e tij drejtuar Guardiolës, duke lënë kështu mesazhin e tij të pa përfunduar, përkundër paraqitjeve të përkryera në fushë.
Në depresion dhe pa iluzion, futbollisti më i mirë në botë ishte tmerrësisht serioz. Dy paraqitje të këqija e kanë bërë atë të dyshojë në rolin e tij të heroit te Barcelona, por më e keqja është se shkaktar i kësaj situate ishte askush pos një njeriu – Zlatan Ibrahimovic.
Pas eliminimit nga Interi në Ligën e Kampionëve, ishte Ibrahimovic ai që akuzonte Guardiolën se nuk kishte ‘topat’ për t’u përballuar me Mourinhon dhe se kishte frikë nga portugezi.
Në ndërkohë, pasi Messi kaloi në qendër, ai realizoi 53 gola në sezonin 2010/2011 dhe 72 të tjerë gjatë këtij sezoni, plus duhet të shtojmë këtu pesë trofe me klubin dhe dy Topa të Artë. Kjo është dëshmi se Guardiola mori vendimin e duhur – vendimin e vetëm. Kur është dashur të zgjedhë mes Ibrës dhe Messit, ai zgjodhi futbollistin më të mirë të të gjitha kohërave.
Pep reagoi në kohën kur Leo kishte më së shumti nevojë dhe argjentinasi u përgjigj në mënyrën më të mirë – duke fituar ndeshjet. Mesazhi i Messit në autobus kishte ngritur alarmin vendimtar në klub, por edhe reagimi i Guardiolës ishte i qartë si kristali – ai e përkrahu Messin edhe atëherë kur ai nuk shënonte.





