Patrioti,publicisti,rapsordi popullor Agim Gashi, lindi më 27.07.1954 në fshatin Okllap, afër Janjevës.
Ka të kryer Shkollën normale të Prishtinës, si dhe ka të shkolluar zërin për muzikë të profesori i njohur maqedonas e Terpkovi .Ishte njeri ndër këngëtaret më të taletuar të RTP-së ( nga viti 1973 deri në vitin 1990).
Është njohës i mirë i forklorit burimor shqiptar, dhe ishte bashkëpuntor i jashtëm i institutit Albanologjik në Prishtinë. Njëherit ishte nder aktivistët e zellshëm të pajtimit të gjaqeve.
Për aktivitetet e tija dhe për këngën që e këndonte me plot guxim, ishte i ndjekur dhe i denuar politikisht. Në burg ishte që nga viti 1985-89, për t´u izoluar më vonë. U detyrua ta lëshoj atdheun sepse shpesh perveç torturave e detyronin edhe t´i hajë kasetat e tija.
Jeton si i merguar në një banesë të harruar diku në Gjermani. Nuk mund të kthehet në atdhe për shkak të shtëpisë së djegur.
Vepron e shkruan në vetmi.(Flori Bruqi)
ARQITEKTURË E KONSTRUKCIONIT POLIDIMENZIONAL
ARTISTIK
Nga Hasan Qyqalla
Hasan Qyqalla
Poeti, këngëtari, veprimtari e krijuesi artistik Agim GASHI, tani më është i njohur për etnin tonë, si në trojet autoktone po ashtu edhe në mërgatën tonë të gjërë e të shpërndarë gjithandej horizonteve.
Zëri i tij ishte dëgjuar që herët,… bile edhe atëher kur u cungua e limitizua fjala e lire. Ndryshe, në një kohë të pakohë!
Aktiviteti i tij kombëtar në veprimtarinë e shenjtë të pajtimit të gjaqeve me rinin studentore e në krye me Profesorin e urtë Anton Çetta, ishte periudha më e mundimshme por edhe më e lavdishme e Z. Gashi.
Bënte veprimtari sa të ngjeshur po aq të dendur sa nuk i premtonte as koha që t’i notoj ato. Andaj në shikimin e parë duken të pasistemuara dhe jokronologjike, që edhe nuk është domosdoshmëri poetike. Prandaj nuk e zbehin as përmbajtjen e as vlerat e ngjeshura.
Vëllimi më i ri poetik i autorit Gashi, fillon me një poemë të gjatë, e cila në vete ngërthen gjithë përjetimet emocionale, brengosëse të botës së brendshme të poetit. Vë në spikamë manitë sociale kombëtare siç është vëllavrasja, plagë e rëndë apo një dekubit kthyer në gangren për popullit tonë të shumëvuajtur, e që nuk ndalon mjerisht as në ditët e sotme.
Shpalosë paragjykimet, përjetimet, vuajtjtet, … e deri sa apelon te bëhen kthesa në favor të kombëtares e ideales, që është Shqipëria natyrale. Për të arrirë në këtë pikë kulminante, duhet një rizgjim, gjegjsisht një bashkërendim i përbashkët i veprimtarisë sonë globale, pa ngjyrime ideologjike, pa dallime fetare e krahinore.
Vargjet e tij kanë vajë, gjëmë, dhëmbje, shqetësim, brengë, kushtrim,…që ngjanë me vargjet migjeniane…pastaj kalëron nëpër trojet etnike, duke rikujtuar pëllëmb për pëllëmbe.
Agim GASHI-„KOHA E PAKOHË E VENDIT TIM“
Rikujton në vargje personalitete të rëndësishme të historis e lavdisë kombëtare që me mjeshtrin e artit dhe dhuntin e zërit i bart përmes telave të Sharkisë në këngë.
Prandaj ka shtrirje talenti i Agimit në fushën e gjërë të artit, që në kritikë njihet me termin polidimenzional artistik. Krijon imazhe, situata, peizazhe të përshkruara me ngjyrime, hiperbolizime.
Të tillat i hasim në veçanti kur i këndon vendlindjes, dashurisë, liderëve të trimërisë, urtisë, guximit e humanitetit si Gjergj Kastriotit, Enver Hadri, Anton Çettës, Nënë Terezës, Adem Jasharit, Dr. Ibrahim Rugovës duke mos i harruar as gjakun e dëshmorëve të luftës së fundit të Kosovës, të të vazhdoj së kënduari për më të dashurit që ka humbur, si Nënën, Babain, Çunin,…etj.
Specifikë tjetër, që edhe rrallë e hasim tek autorë tjerë është, “dekorimi” edhe me sarkazmë, ironi, humor e parodi. Ndër tjerash vlen të përmendet poezia e zhanrit të tillë “Piku moll e kuqe”, me sa vijon:
“ Piku moll e kuqe-piku, Na u ba pekmeze, Po e pi rakin´-oj vash´, Por s´po shkon pa meze. Piku moll e kuqe-piku, E ra ndër qershi, Nuk po due meze vash-o, Veq dy syt e zi. Piku moll e kuqe- piku, E na ra nder ftua, As Raki s´po due vasho, Veq buzët e tua.”
Autori nuk ka përkufizime të ides estetike në shtrirje të elementeve dhe përmasave të veprës poetike.
Arqitektura e kontrukcionit kompozicional është forma dekorative e vargjeve që komponohet herë në mënyrë indirekte, e here-herë edhe drjtpërdrejt dhe i japin shije e ngjyrim. Krejt në fund do citoja një thënje të Alfred UÇIT nga “ESTETIKA”, kur thot: “Ideja estetike nuk duhet barazuar me qëllimin e krijuesit, por me qëllimin e realizuar, të aktualizuar në vepër”.
Ja çfarë gërshetimi mjeshtëror e stilistik gjejmë në poezin:
„Në natën e gjatë“
Jam i dejuar nga merzia
Katër muret më bëjnë shoqëri
Oj natë e gjatë
Si nuk dallove nga tjerat
Për një muaj, për një vit
Çdo ditë dejem
Duke pirë lotët e mi
Helm mu bë jeta
Dhe përsëri u plaka
Iku edhe një vit nga jeta ime…
Andaj për njohjen më të afërt dhe shijimin artistik të këtij vëllimi poetik mbetet që çdo lexues e pasionant i fjalës së shkruar të lexoj, mbase kujtoj është një pasuri më vete e intelektit!
Koblenz, tetor 2011
Libri mund të porositet edhe në Amazove në këtë adresë:
http://www.amazon.de/Koha-Pakoh%C3%A0-Vendit-Agim-Gashi/dp/1447813529/ref=sr_1_1?_encoding=UTF8&qid=1318196471&sr=8-1&al_rs=#al_rp