Tου Γιώργου Λακόπουλου
Kάτι η χαλαρότητα των ηµερών που παράγει διαδόσεις, κάτι οι πληροφορίες ότι όποιον συναντά εσχάτως ο Πρωθυπουργός τον ρωτάει ξώφαλτσα επί του θέµατος, κάτι ότι υπάρχουν στην κυβέρνηση πρόσωπα που θα το ήθελαν, όλα αυτά «µαζί και ταυτοχρόνως», που θα έλεγε ο Σαββόπουλος, άρχισαν να... φτιάχνουν κλίµα πρόωρων εκλογών.
Ιδίως αν η κυβέρνηση δυσκολευτεί να περάσει τα νέα µέτρα, οπότε θα έχει έτοιµο και το δίληµµα. Πρώτα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ: ή τα ψηφίζετε ή τρέξτε στις εκλογικές σας περιφέρειες. Και µετά στο εκλογικό σώµα: ή µας ξαναψηφίζετε ή κλείνει το µαγαζί.
Εχουν βάση αυτά; Μελετάται σενάριο πρόωρων εκλογών; Εδώ θα χρειαστεί ο καλός Θεός της Ελλάδας να βάλει το χέρι του και να µην είναι έτσι τα πράγµατα. Γιατί ο πιο σύντοµος δρόµος προς την ολοκληρωτική καταστροφή αυτή τη στιγµή είναι ο εκλογικός δρόµος. Τους λόγους µπορεί να τους δει κανείς στην εξέλιξη των δηµοσιονοµικών δεδοµένων της χώρας και στις δηµοσκοπήσεις – όση αξία έχουν.
Πέραν αυτών, είναι θέµα κοινής λογικής. Γιατί να προσφύγει η κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές; Εχει άνετη πλειοψηφία, δεν πιέζεται ούτε καν από την αντιπολίτευση, ο Γ. Παπανδρέου δεν αµφισβητείται στο κόµµα του παρά τις γκρίνιες και, επιπλέον, όπως έλεγε κάποτε και ο πατέρας του, «βλέπετε και κανέναν καλύτερο;».
Ωστόσο, το θεµελιακό αντεπιχείρηµα ακόµη και για σκέψεις περί εκλογών είναι η αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος που απαιτείται αυτή την περίοδο. Η κυβέρνηση πριν από έναν χρόνο έκανε τις επιλογές της. Καλές ή κακές, τις έκανε. Επέλεξε έναν συγκεκριµένο δρόµο για έξοδο από την κρίση. Αυτός ο δρόµος έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: θέλει πίστωση χρόνου. Αν η κυβέρνηση δεν µπορεί να τον βαδίσει, είναι πρόβληµα που πρέπει να το λύσει µόνη της. Αν έκανε λάθος, ας το διορθώσει. Αν πρέπει να αλλάξει προσανατολισµό, ας αλλάξει. Οι εκλογές πού κολλάνε σε όλα αυτά; Ενα κόµµα που εξελέγη µε δέκα µονάδες διαφορά, δεν νοείται σε 18 µήνες να µιλάει για εκλογές. Εκανε µια επιλογή, πρέπει να την πάει µέχρι το τέλος και να κριθεί γι’ αυτό. Για οτιδήποτε άλλο ο αυστριακός φυσικός Βόλφγκανγκ Πάουλι θα έλεγε: «∆εν είναι σωστό, δεν είναι καν λάθος».
TANEA