Ky vëllim poetik shoqërohet me parathënie të Ismail Kadaresë, ndërsa si në botimin e parë, të ’94-s, në fund, libri mban pasthënien e shkruar nga vetë autori, Zorba, i cili ka strukturuar gjithë teknikën se si janë shkruar poezitë e tij, prej cilëve poetë është frymëzuar dhe pse ka rrjedhur aq hermetike dhe esenciale poezia në librin e vetëm që Zorba nuk e kishte menduar asnjëherë se mund të shihte dritën e botimit. Botimi i dytë mban dhe disa fotografi që vijnë për herë të parë për lexuesit.
Ky botim, siç edhe e ka cilësuar shkrimtari Stefan Çapaliku në botimin e ’94-s, në parathënie, është “një libër historie e shpirtit të sakatuar, që jeton duke përtypur shpresë e ironi të vetvetes”. Kjo krijimtari është e ndarë në disa cikle poetike, që i takojnë harkut kohor ‘45-‘80, si në botim edhe ribotim është respektuar përgatitja që ka lënë të gatshme autori për to. Me botimin e parë Zorba thuhet se ka dalë nga errësira, ndërsa ky ribotim duket se do të shërbejë më shumë për ridimensionimin e poetit, si përfaqësues unik i brezit të ’70-s, duke mos u konfonduar poezia e tij me kohën.
Mbajtur në fshehtësi të plotë, Zorba na la trashëgim veprën e parë, të plotë, të vetme si model estetik. Zorba lindi më 1920 në Kotorr të Malit të Zi, në një familje shqiptare. Mbas mbarimit të gjimnazit në Shkodër, më 1941 regjistrohet në Fakultetin e Shkencave Shoqërore, dega e Studimeve Politike në Universitetin e Padovës në Itali. I ndërpret studimet më 1943 për arsye të Luftës së Dytë Botërore dhe kthehet në Shkodër, ku fillon punën si nëpunës banke. Në vitet ’45-’46, punësohet si regjisor në Shtëpinë e Kulturës së Shkodrës, ku vë në skenë mjaft pjesë dramatike me tingëllim të qartë disident si “Juda Makabe” e Fishtës, “Armiku i popullit” të Ibsenit etj. Ndoshta dhe për këtë arsye arrestohet më ’46 dhe burgoset nën akuzën e agjitacion-propagandës. Vuan dënimin në kampet e punës dhe “riedukimit” deri në vitin 1951. Ndërron jetë në janar 1993 në Shkodër.