Njeriu vertet eshte ‘zot’ i mendimeve te veta, por sa perversitete i shkojne njeriut ne mend, sa kontradikta ka vete mendimi njerezor ? Sikur ti komunikonim gjithe cka mendojme do dilnim lehte ne perfundimin se ska njeri te sakte menderisht ne bote apo me bute, ska njeri plotesisht te arsyeshem.
Sita e pare ku kalon mendimi ndodhet ne tru, i cili stervitet prej shoqerise te dalloje se cfare eshte krunde e cfare eshte miell.
Krundja kalohet ne subkoshence, ndersa mielli kalon ne siten tjeter qe ndodhet po ne tru dhe lejon te kaloje vetem miellin e holle, ajken e tij.
Kjo site eshte inteligjenca natyrore.
Pra mendimi i njeriut meqe buron edhe prej instiktit perkrah informacionit , ka nevoje per shoqerine, qe ti mesoje cte shprehe e cfare jo, nderkaq inteligjenca si natyrore nuk te le kurre ne balte, pasi je ti me ane te saj qe fiton pavaresine mendimore nga shoqeria.
Keshtu edhe Zot i mendimeve njeriu nuk eshte ne kuptimin absolut, eshte vetem zot i mendimeve qe burojne prej instikteve,meqe ato jane te natyrshme e shoqeria mund vetem te ushtroje ndikim por nuk ta heq dot pronesine.
Pra shoqeria formon bazen e shendoshe , ku mbin edhe mendimi inteligjent, nderkaq individualiteti varet thellesisht nga trashegimia e inteligjences dhe e tipareve karakteriale e shoqeria njerezore ka me pak ndikim se cka mbi vete formimin e mendimit inteligjent.
Keshtu eshte me e thjeshte te gjesh njerez qe ndajne te njejtat mendime sesa me individualitete te ngjashme, biles mund te ndash te njejtat mendime me tjetrin e te kesh individualitet shume te ndryshem nga ai.
dhe kur je brenda tij duhet sforco e madhe ta kuptosh thellesisht.
Sodit eshte shume me e thjeshte por jo aq e thjeshte, pasi cdo sistem shoqeror nuk ka nevoje per njerez qe e kuptojne por per njerez qe binden, kjo eshte ne ADN e shoqerise njerezore, konservimi i te vjetres qe te garanton mbijetesen ndaj te rese e cila ne teori mund te jete e mrekullueshme por ne praktike mund te dale e tmerrshme.
