

καμιά σχέση δεν έχει με τις πρακτικές της 17Νοέμβρη. Οι νέοι τρομοκράτες είναι πιο σκληροί από τους πατεράδες τους. Χτυπάνε πιο συχνά, επιδιώκουν μετωπικές συγκρούσεις με τους διώκτες τους, μάχες μέσα στη πόλη. Η φανερή παράλυση της αστυνομίας τους ενθαρρύνει. Νοιώθουν υπεροχή. Και μάλλον (παρ' ότι ίσως παρακινδυνευμένο)ασφάλεια. Πιστεύουν πως η αστυνομία του Μαρκογιαννάκη δεν τους ακουμπά. Μετά την υπεροψία και τον εφησυχασμό, που έφερε η εξάρθρωση (κατά Χρυσοχοίδη)του εκτελεστικού βραχίονα της 17Νοέμβρη, κατάντησαν να παρατηρούν μέσα από μια αφόρητη κατάσταση κατάθλιψης απλώς τα γεγονότα...