Ikja e Papa Benediktit XVI
12-02-2013 / “Foreign Policy”Sot erdhi lajmi se Papa Benedikti XVI shokoi jo vetëm kardinalët duke vendosur të dorëhiqet nga pontifikati në fund të këtij muaji, duke e motivuar dorëheqjen e tij me moshën e vjetër dhe pafuqinë e tij. Ai është i pari Papë që dorëhiqet vullnetarisht që nga viti 1294.
“Pasi kam kontrolluar vetëdijen time vazhdimisht kundrejt Zotit, po bindem se po më lënë forcat, për shkak të moshës që po avancon dhe nuk jam më i përshtatshëm të ushtroj këtë detyrë” u shpreh Papa Benedikti 85 vjeçar, në një mesazh për kardinalët.
Ai shtoi se në botën moderne “janë të nevojshme si forca e mendjes, edhe ajo e trupit, forcë që në muajt e fundit ka nisur të më lërë, kështu unë pranoj që nuk jam në gjendje të përmbush shërbesat dhe misionin që më është besuar”.
Nga Vatikani thuhet se vendi i papatit do të mbetet i lirë nga 28 shkurti dhe nuk dihet se kur Kolegji i Kardinalëve do ta zgjedhë pasardhësin. Konklava për zgjedhjen e Papës së ri nuk do të nisë, deri në abdikimin e papatit në 28 shkurt. Antonio Socci, një reporter që ka shkruar vitin që shkoi për mundësinë e dorëheqjes së Papës, është shprehur se do të ishte njësoj “si të luash tombola” – një formë e luajtjes së bingos italiane – për të parashikuar se kush do jetë Papa tjetër. Vendimi kryesor me të cilën do të përballen 120 kardinalët e konklavës muajin tjetër do të jetë a do të zgjedhin për ‘vazhdimësinë apo për ndryshim”, u shpreh ai për Financial Times.
Por, cili është burimi i pushtetit të Papës?
Një arsye e dukshme është se katolicizmi ende drejton përkrahësit e vet. Sipas CIA-s, rreth 17% e popullatës botërore është katolike. Myslimanët kanë më shumë përkrahës, por kjo duket disi zhgënjyese duke qenë se CIA kombinon myslimanët shiitë dhe ato sunitë.
Nga një perspektivë ndërkombëtare e marrëdhënieve, nëse pushteti arrin të barazojë numrat, atëherë do të ketë një kategorizim tripolar të përkrahësve fetarë mes katolikëve, hinduve dhe myslimanëve sunitë.
Një burim tjetër ndikimi është tradita e Kishës Katolike dhe trashëgimia. Kisha sot drejton të gjitha llojet e ndikimet e trashëgimisë. Britania dhe Franca janë ende në Këshillin e Sigurisë së Kombeve të Bashkuara, sepse ato janë ende fuqi të mëdha. E njëjta gjë zbatohet edhe për kishën katolike. Dorëheqja e Papa Benediktit XVI ishte e rëndësishme. Vetëm 4 papë të tjerë kanë dhënë dorëheqjen në mijëvjeçarin e kaluar – dhe secili rast vjen padyshim me një histori. Kështu që tradita mund të krijojë trashëgimi të përhershme për aq kohë sa ekziston pushteti.
Unë argumentoj se arsyeja më e madhe është se Kisha Katolike është organizata fetare më e centralizuar në historinë njerëzore .
Me një strukturë të tillë, dihet që ka shumë rëndësi se kush e drejton atë. Në kontrast me këtë, fetë e tjera të mëdha nuk kanë lidhje me burokracitë e kishës apo burimet e organizatave.
Kjo është një çështje disi banale, por ka shumë vlerë të kujtojmë se brenda një shekulli theksi ende është te strukturat “e rrjetit” dhe te rrafshi i hierarkisë. Ka shumë arsye që këto organizata të ndryshojnë. Nëse dikush e ka mendjen te pushteti, atëherë centralizimi është ende një cilësi thelbësore. Kjo duhet të jetë arsyeja pse jokatolikët ende interesohen se kush do jetë Papa pasardhës.
Përktheu Rudina Dahri
“Pasi kam kontrolluar vetëdijen time vazhdimisht kundrejt Zotit, po bindem se po më lënë forcat, për shkak të moshës që po avancon dhe nuk jam më i përshtatshëm të ushtroj këtë detyrë” u shpreh Papa Benedikti 85 vjeçar, në një mesazh për kardinalët.
Ai shtoi se në botën moderne “janë të nevojshme si forca e mendjes, edhe ajo e trupit, forcë që në muajt e fundit ka nisur të më lërë, kështu unë pranoj që nuk jam në gjendje të përmbush shërbesat dhe misionin që më është besuar”.
Nga Vatikani thuhet se vendi i papatit do të mbetet i lirë nga 28 shkurti dhe nuk dihet se kur Kolegji i Kardinalëve do ta zgjedhë pasardhësin. Konklava për zgjedhjen e Papës së ri nuk do të nisë, deri në abdikimin e papatit në 28 shkurt. Antonio Socci, një reporter që ka shkruar vitin që shkoi për mundësinë e dorëheqjes së Papës, është shprehur se do të ishte njësoj “si të luash tombola” – një formë e luajtjes së bingos italiane – për të parashikuar se kush do jetë Papa tjetër. Vendimi kryesor me të cilën do të përballen 120 kardinalët e konklavës muajin tjetër do të jetë a do të zgjedhin për ‘vazhdimësinë apo për ndryshim”, u shpreh ai për Financial Times.
Por, cili është burimi i pushtetit të Papës?
Një arsye e dukshme është se katolicizmi ende drejton përkrahësit e vet. Sipas CIA-s, rreth 17% e popullatës botërore është katolike. Myslimanët kanë më shumë përkrahës, por kjo duket disi zhgënjyese duke qenë se CIA kombinon myslimanët shiitë dhe ato sunitë.
Nga një perspektivë ndërkombëtare e marrëdhënieve, nëse pushteti arrin të barazojë numrat, atëherë do të ketë një kategorizim tripolar të përkrahësve fetarë mes katolikëve, hinduve dhe myslimanëve sunitë.
Një burim tjetër ndikimi është tradita e Kishës Katolike dhe trashëgimia. Kisha sot drejton të gjitha llojet e ndikimet e trashëgimisë. Britania dhe Franca janë ende në Këshillin e Sigurisë së Kombeve të Bashkuara, sepse ato janë ende fuqi të mëdha. E njëjta gjë zbatohet edhe për kishën katolike. Dorëheqja e Papa Benediktit XVI ishte e rëndësishme. Vetëm 4 papë të tjerë kanë dhënë dorëheqjen në mijëvjeçarin e kaluar – dhe secili rast vjen padyshim me një histori. Kështu që tradita mund të krijojë trashëgimi të përhershme për aq kohë sa ekziston pushteti.
Unë argumentoj se arsyeja më e madhe është se Kisha Katolike është organizata fetare më e centralizuar në historinë njerëzore .
Me një strukturë të tillë, dihet që ka shumë rëndësi se kush e drejton atë. Në kontrast me këtë, fetë e tjera të mëdha nuk kanë lidhje me burokracitë e kishës apo burimet e organizatave.
Kjo është një çështje disi banale, por ka shumë vlerë të kujtojmë se brenda një shekulli theksi ende është te strukturat “e rrjetit” dhe te rrafshi i hierarkisë. Ka shumë arsye që këto organizata të ndryshojnë. Nëse dikush e ka mendjen te pushteti, atëherë centralizimi është ende një cilësi thelbësore. Kjo duhet të jetë arsyeja pse jokatolikët ende interesohen se kush do jetë Papa pasardhës.
Përktheu Rudina Dahri